Πριν τρία χρόνια, ο πολυβραβευμένος ηθοποιός Ντάνιελ Ντέι Λιούις ανακοίνωσε ότι αποσύρεται από την υποκριτική έπειτα από μια απόλυτα επιτυχημένη καριέρα. Ήταν μια απόφαση που άφησε άφωνους τους πάντες, καθώς κανείς δεν περίμενε ότι ένας από τους πιο ταλαντούχους ηθοποιούς όλων των εποχών, εγκαταλείπει τον κινηματογράφο.
Ένας παγκοσμίου κλάσης ηθοποιός με τρομερά επιλεκτικές συνεργασίες – έχει εμφανιστεί μόλις σε τέσσερις ταινίες τα τελευταία δέκα χρόνια – και μοναδικός κάτοχος τριών βραβείων Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, έχει, αν μη τι άλλο, την πολυτέλεια να βάζει ο ίδιος την τελεία στην καριέρα του.
Η τέχνη βρίσκεται στο αίμα του
Η μητέρα του Τζιλ, ήταν επίσης ηθοποιός, ενώ ο πατέρας του Σεσίλ, ήταν ποιητής και μάλιστα διετέλεσε «εθνικός ποιητής» της Βρετανίας – αυτούς στους οποίους η κυβέρνηση συνήθιζε να αναθέτει την δημιουργία ποιημάτων για ειδικές περιστάσεις. Η αδερφή του Ταμασίν, εξελίχθηκε σε σκηνοθέτιδα ντοκιμαντέρ, ενώ ακόμη και ο παππούς σχετιζόταν με την έβδομη τέχνη, αφού υπήρξε ένας από τους ανθρώπους πίσω από τα πιο κινηματογραφικά στούντιο της Βρετανίας.
Η πρώτη πειστική ερμηνεία της ζωής του
Όταν ήταν μικρός η οικογένεια του μετακόμισε στα νότια του Λονδίνου, όπου τα παιδιά της περιοχής τον πείραζαν και του έκαναν την ζωή δύσκολη επειδή έδειχνε “σνομπ”. Έτσι αποφάσισε να γίνει “ένας από αυτούς” και έμαθε να μιλά με την προφορά τους, να χειρονομεί όπως αυτοί και να υιοθετεί τις συνήθειές τους, κάτι που ο ίδιος θεωρεί την πρώτη πειστική ερμηνεία της ζωής του.
Ο πρώτος του μισθός ήταν δύο λίρες
Η πρώτη του ερμηνεία σε ταινία έγινε σε ηλικία 14 ετών, και συγκεκριμένα στο “Καταραμένη Κυριακή” (1971) στην οποία έπαιζε έναν βάνδαλο, ως κομπάρσος. Περιέγραψε αυτή την εμπειρία ως «παραδεισένια», καθώς πληρωνόταν 2 λίρες για να σπάει ακριβά αυτοκίνητα.
Όταν τελείωσε το σχολείο, επέλεξε να ακολουθήσει καριέρα ξυλουργού
Ευτυχώς για όλους, η αίτηση του να εκπαιδευθεί και να δουλέψει ως επιπλοποιός δεν έγινε δεκτή, κι έτσι στράφηκε στις θεατρικές σπουδές. Οι πρώτες παραστάσεις και τηλεοπτικές δουλειές για το BBC δεν άργησαν να έρθουν, ενώ στην συνέχεια προέκυψαν οι πρώτοι κινηματογραφικοί ρόλοι σε μεγάλες ταινίες, όπως το “Γκάντι”, το “Η ανταρσία του Μπάουντι”, το “Δωμάτιο με Θέα” και το αμφιλεγόμενο “Ωραίο μου Πλυντήριο”, στο οποίο ενσάρκωσε έναν ομοφυλόφιλο άνδρα σε διαφυλετική σχέση.
Το πρώτο του Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου
Ο Ντέι Λιούις εφάρμοσε πλήρως τη προσωπική του μέθοδο υποκριτικής το 1989 στην ταινία “Το αριστερό μου πόδι”. Για να υποδυθεί τον καλλιτέχνη με τα κινητικά προβλήματα, ρόλος που του χάρισε το πρώτο του Όσκαρ Α’ Ανδρικού Ρόλου, επισκεπτόταν πολύ συχνά και για μεγάλο χρονικό διάστημα την κλινική του Sandymount στο Δουβλίνο, όπου συναναστρεφόταν με ΑΜΕΑ, και έκανε παρέα ακόμη και με ανθρώπους που είχαν προβλήματα με την ομιλία τους.
Κατά την διάρκεια των γυρισμάτων, η μέθοδος μεταμορφώθηκε σε εκκεντρικότητα, αφού ακόμα και όταν η κάμερα δεν έγραφε, αρνιόταν να σηκωθεί από την αναπηρική καρέκλα και ανάγκαζε τους τεχνικούς να τον μεταφέρουν πάνω από τα καλώδια και τα σκηνικά για να μην βγει από τον ρόλο. Όπως δήλωσε, ήθελε να βιώσει όλες τις πτυχές της ζωής ενός τέτοιου ανθρώπου, ακόμη και τις ντροπιαστικές του στιγμές. Τελικά, έσπασε δύο πλευρά εξαιτίας της στάσης του σώματος του στο αναπηρικό αμαξίδιο, την οποία διατήρησε επί πολλές εβδομάδες.
Στα γυρίσματα του “Εις το Όνομα του Πατρός” ζητούσε να τον βρίζουν
Συγκινητική ήταν η ερμηνεία του στην ταινία “Εις το Όνομα του Πατρός” (1993), όπου έχασε πολλά κιλά, διατήρησε τη Βορειοϊρλανδική του προφορά σε όλη τη διάρκεια των γυρισμάτων, και πέρασε μεγάλα χρονικά διαστήματα σε ένα κελί. Επίσης ανάγκαζε στο προσωπικό της ταινίας να του πετάει κρύο νερό και να τον βρίζει για να «μπει σε συναίσθημα θυμού». Το αποτέλεσμα; Ακόμη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ.
“Τα χρόνια της αθωότητας” και οι αριστοκρατικές εμφανίσεις
Επόμενη ταινία του ήταν “Τα χρόνια της αθωότητας” του Σκορτσέζε, με συμπρωταγωνίστριες τις Γουϊνόνα Ράιντερ και Μισέλ Φάιφερ. Η ταινία διαδραματιζόταν στην αριστοκρατική Νέα Υόρκη του 1870, κι έτσι ο Ντάνιελ Ντέι Λούις κυκλοφορούσε επί μήνες στην Νέα Υόρκη με ψηλά καπέλα, αριστοκρατικά ρούχα, και μπαστούνι. Ήταν σίγουρα κάτι πιο εύκολο σε σχέση με την προετοιμασία για την επόμενη του ταινία “Ο μποξέρ”, μετά την οποία ο Ντέι Λιούις ημι-αποσύρθηκε από την υποκριτική και επέστρεψε στην παλιά του αγάπη, την ξυλουργική.
Θαύμαζε την υποκριτική ικανότητα του Χιθ Λέτζερ
Το 2007, ο Ντέι Λιούις εμφανίστηκε στην ταινία του Πολ Τόμας Άντερσον “Θα χυθεί αίμα”. Η ερμηνεία του ακροβατεί σε τεντωμένο σχοινί καθ΄όλη την διάρκεια της ταινίας και τελικά επιβραβεύεται με δεκάδες βραβεία – ανάμεσα στα οποία και το δεύτερο Όσκαρ του – τα οποία αφιέρωσε στον Χιθ Λέτζερ. Ο Ντέι Λούις δήλωσε πως η υποκριτική ικανότητα του Λέτζερ τον ενέπνευσε και πως η ερμηνεία του στο “Brokeback Mountain” ήταν μοναδική.
