Σας θυμίζω αποσπασματικά κάποιους από τους στίχους που έγραψαν ο Απόστολος Καλδάρας και ο Πυθαγόρας, για το πολύ γνωστό τραγούδι της Χάρις Αλεξίου, «Δυο παλικάρια απ’ τ’ Αϊβαλί», που κυκλοφόρησε το 1972 κι έγινε μεγάλη επιτυχία!

«Δυο παλικάρια απ’ Τ´ Αϊβαλί μπήκαν στο στέκι του Μπαλλή! Μπήκαν στο στέκι του Μπαλή παρέα, πίνανε και καπνίζανε και την αγάπη βρίζανε! Κι είχανε και τα δυο σεβντά…

Για τη ζημιά στο μαγαζί δώσαν στο γέρο τον Μπαλλή, έναν τουρβά ασήμι και χρυσάφι!»

Σε όρους του σήμερα, ποιος είναι ο γέρος ο Μπαλλής; Ποιο είναι το στέκι του; Και ποια είναι τα δυο παλληκάρια με τον …σεβντά; Και με τι πήγαν στο στέκι του Μπαλή; Με αυτοκίνητο, με αεροπλάνο ή με σκάφος;

Και γιατί είχαν σεβντά; Και γιατί έβριζαν την …αγάπη; Μήπως ήταν ευαίσθητα; Τσαγερά; Χαμηλοβλεπούσες;

Και αφού τα …έσπασαν, σε τι πλήρωσαν τον γέρο τον Μπαλλή; Μήπως σε είδος; Και τι τους πήρε ή του έδωσαν ως αμοιβή – αποζημίωση για τις ζημιές;