Και η Ζέτα Δούκα αποφάσισε να στείλει το δικό της body positive μήνυμα, με τη 47χρονη ηθοποιό να ποζάρει σούπερ fit ανεβάζοντας μια no filter mirror selfie, στην οποία φαίνεται να είναι πολύ χαρούμενη.
«Αυτό είναι το σώμα μου. Ένα σώμα που έχει παχύνει, έχει αδυνατίσει, έχει βασανιστεί, έχει αρρωστήσει από ανορεξία, έχει γεννήσει τη Θάλεια, έχει χειρουργηθεί, μπαίνει σε κλιμακτήριο, αλλάζει, προσπαθεί να διατηρείται υγιές και δυνατό, κατά καιρούς έχει μισηθεί και έχει αγαπηθεί και πλέον έχει την απόλυτη αποδοχή και σεβασμό μου», αναφέρει αρχικά στο post της.
«Ε, δεν αξίζει μια ωραία σέλφι με μαγιό; Αγάπησε το σώμα σου, κάνε το να περνάει όμορφα μαζί σου και μην ακούς κανέναν! Καλό καλοκαίρι!», κλείνει την όλο νόημα ανάρτησή της η Ζέτα Δούκα.
Η μάχη της με τη βουλιμία
Μάλιστα, πριν από αρκετά χρόνια, περίπου δέκα στον αριθμό, είχε μιλήσει για την περιπέτειά της με τη βουλιμία: «Έχω ζήσει πολλά πράγματα στη ζωή μου με το δυσκολότερο όλων την ιστορία που πέρασα με την ανορεξία και τη βουλιμία από τα 15 μου μέχρι τα 25 – 26. Οι διατροφικές διαταραχές είναι ψυχικές αρρώστιες και ο ρίζες τους είναι πολύ βαθειά. Σε ηλικία 17 ετών ήμουν 42 κιλά, για 9 μήνες δεν είχα περίοδο, με συνέπειες γενικότερα σε όλο μου το σώμα».
Σε μια πιο πρόσφατη συνέντευξή της είχε πει πως «υπήρξα ένας άνθρωπος που πάντοτε το μυαλό του δούλευε πολύ, τόσο προς τη σωστή όσο και προς τη λάθος κατεύθυνση. Είχα συνεχώς διάφορες και διαφορετικές ανησυχίες. Επομένως, οτιδήποτε μου συνέβαινε στη ζωή το περνούσα από κόσκινο. Το ανέλυα μέχρι εκεί που δεν έπαιρνε. Πρόκειται για αυτό το βασανιστικό χαρακτηριστικό που έχουν όσοι θέλουν να είναι τελειομανείς. Μιλάμε, βέβαια, για την απόλυτη φούσκα και ψευδαίσθηση. Η τελειομανία δεν είναι κάτι χειροπιαστό ούτε αληθινό».
«Πέρασαν πέντε χρόνια που ήμουν άρρωστη»
«Κάποια στιγμή, λοιπόν, μπήκα στη διαδικασία να σκέφτομαι την τροφή. Τι θα φάω, τι θα κόψω από τη διατροφή μου, τι θα προτιμήσω περισσότερο. Αυτή η υπερανάλυση μου έδειξε ότι κάτι δεν πάει καλά. Κατάλαβα ότι υπήρχε μια εμμονή. Τότε δεν ήξερα ότι είναι ανορεξία. Όταν μου κόπηκε η περίοδος, επισκέφτηκα πολλούς γιατρούς, κανείς όμως δεν διέγνωσε τη νόσο. Ωστόσο, από την αρχή ήξερα ότι κάτι δεν πάει καλά. Πέρασαν πέντε χρόνια που ήμουν άρρωστη. Είχα φτάσει να ζυγίζω πολύ λίγα κιλά και κάπου εκεί μπήκα στη διαδικασία των βουλιμικών επεισοδίων», είχε εξηγήσει.
«Κατάλαβα ότι είναι κάτι που μου κάνει κακό και πρέπει να το σταματήσω όσο το δυνατόν πιο σύντομα. Το όσο το δυνατόν πιο σύντομα, βέβαια, ήταν άλλα έξι χρόνια από τη ζωή μου. Βλέπεις, αν δεν ζητήσεις βοήθεια εξαρχής και συγκεκριμένα από ειδικό, τότε χάνεις πολύ χρόνο, προσπαθώντας να δεις πώς θα τα τακτοποιήσεις μόνος σου, αν τα τακτοποιήσεις. Τις περισσότερες φορές δεν μπορείς να θεραπευτείς χωρίς βοήθεια ειδικού. Όλοι οι άνθρωποι, τόσο τα κορίτσια όσο και τα αγόρια, γιατί δεν είναι γυναικεία νόσος, είναι μεγάλο το ποσοστό των αντρών που πάσχουν, γνωρίζουν από την αρχή τι κάνουν στο σώμα τους και στον εαυτό τους».
