Ντυμένα με περίτεχνα ιερατικά ενδύματα, «εθελοντές» μοντέλα περπάτησαν στην πασαρέλα στον καθεδρικό ναό της βελγικής πόλης Τουρνέ. Η ασυνήθιστη επίδειξη που διοργάνωσε ο καθεδρικός ναός, είναι μέρος μιας προσπάθειας για την προώθηση της συλλογής θρησκευτικών υφασμάτων που, όπως λέει, είναι η πλουσιότερη του Βελγίου. Παρουσιάστηκαν περίπου 30 ενδύματα, μεταξύ των οποίων λειτουργικές κάπες, γνωστές ως chasubles, κεντημένες με χρυσή και ασημένια κλωστή.

Αυτή ήταν η πρώτη φορά εδώ και 50 χρόνια που παρουσιάζονται τα ενδύματα στο κοινό, δήλωσε ο ιστορικός του καθεδρικού ναού Μισέλ-Αμάντ Ζακ.

Ο Ρούντι Όψομερ, πρόεδρος των Φίλων του Καθεδρικού Ναού της βελγικής πόλης, δήλωσε ότι τα ενδύματα φυλάσσονταν συνήθως στους θαλάμους της εκκλησίας, μακριά από τα μάτια του κοινού.

«Είναι μια ευκαιρία να δούμε αυτά τα ρούχα υπό ένα άλλο πρίσμα, πέρα από το θρησκευτικό», δήλωσε.

Κατά τη διάρκεια της έκθεσης, τα «μοντέλα» παρουσίασαν τα ενδύματα, τα οποία έδειχναν την εξέλιξη της ιερατικής ενδυμασίας από τον 17ο έως τον 21ο αιώνα, σε ένα κοινό περίπου 100 ατόμων. Τα στολίδια που χρονολογούνται από τον 15ο αιώνα και φυλάσσονται στον καθεδρικό ναό, ήταν πολύ εύθραυστα για να παρουσιαστούν.

Ο Όψομερ δήλωσε ότι, δεδομένου ότι τα ρούχα θεωρούνται ιερά, δεν θα μπορούσαν να τα φορέσουν άλλοι άνθρωποι εκτός από τους θρησκευτικούς αξιωματούχους. Η εκκλησιαστική παράδοση υποχρεώνει το προσωπικό του καθεδρικού ναού να καίει τα ενδύματα μόλις φθαρούν.

Ο τρόπος με τον οποίο οι ιερείς ντύνονται έχει εξελιχθεί με την πάροδο του χρόνου, είπε ο Ζακ, και τα πιο υπερβολικά ενδύματα που φορούσαν την περίοδο του μπαρόκ οι ιερείς, αντικαταστάθηκαν από πιο απλά που ακολουθούν τις κατευθυντήριες γραμμές που όρισε η Δεύτερη Σύνοδος του Βατικανού το 1965.

Τον 18ο αιώνα, είπε ο Ζακ, ένα σετ ρούχων ιερέα κόστιζε 15.000 έως 18.000 γαλλικές λίβρες, ποσό που σήμερα ανέρχεται σε περίπου 250.000 έως 300.000 ευρώ -όσο κόστιζε τότε η κατασκευή μιας μεσαίου μεγέθους εκκλησίας.

«Οι καιροί έχουν αλλάξει, όπως και η εκκλησία», δήλωσε ο Ζακ. «Πρέπει να μπούμε στη θέση των ανθρώπων εκείνης της εποχής, του 17ου ή του 18ου αιώνα, όταν αυτά τα στολίδια ήταν μια προσφορά στον Θεό».

Ο Επίσκοπος Γκι Αρπινί, ο οποίος παρακολούθησε την έκθεση, δήλωσε ότι η εκδήλωση δεν ήταν ένας τρόπος για να καυχηθεί η εκκλησία για τα πλούτη του παρελθόντος, αλλά μάλλον για να δείξει πώς ο θεσμός συνοδεύει τα πολιτιστικά και καλλιτεχνικά κινήματα στο πέρασμα του χρόνου.

«Το γεγονός ότι δείχνουμε την εθνική κληρονομιά της εκκλησίας στην κοινωνία είναι κάτι θαυμάσιο», είπε.