«Τόσο συχνά ένας ζωγράφος της απουσίας, να απεικονίζει μια παρουσία, αλλά είναι η παρουσία εκείνων που πρόκειται να εξαφανιστούν», γράφει ο συγγραφέας, ιστορικός και ποιητής Bernard Chambaz για το τελευταίο έργο του Edward Hopper.
Ένας άντρας και μια γυναίκα, σε μια άδεια σκηνή, κρατιούνται χέρι χέρι.
«Θα κάνουν μια υπόκλιση, θα είναι η τελευταία τους αυλαία, ξέρουν και οι δύο ότι βρίσκονται στο τέλος της καριέρας τους, όχι μόνο της καριέρας τους, αλλά και της ζωής τους, και θα πάνε σε αυτό το κενό», εξηγεί ο Kurt Sundstrom, ανώτερος επιμελητής του Μουσείου Τέχνης Currier στο Μάντσεστερ.
Το έργο “Two Comedians”, ο τελευταίος πίνακας του Edward Hopper , αναφέρεται άμεσα στον επικείμενο θάνατο του καλλιτέχνη. Ο ζωγράφος και η σύζυγός του Ζοζεφίν- η οποία και η ίδια ήταν καταξιωμένη ζωγράφος- απεικονίζονται με τα κλασικά λευκά ρούχα ενός κλόουν.
Στα ογδόντα τρία του χρόνια, ο Ηοpper ζωγράφισε τους “Two Comedians”, μέσα από το οποίο είχε σκοπό να κάνει ένα είδος αποχαιρετισμού. Όπως επιβεβαίωσε αργότερα η Jo, ο πίνακας αντιπροσώπευε τους δυο τους να υποκλίνονται με χάρη. Και οι δύο ήταν στα ογδόντα τους και ήταν άρρωστοι. Ο Ηopper θα πέθαινε λιγότερο από δύο χρόνια αργότερα και η Jo τον επόμενο χρόνο.
Σε αντίθεση με τις επαναλαμβανόμενες απεικονίσεις του με τα μη επικοινωνιακά ζευγάρια, όπως στο Room in New York και στο Cape Cod Evening, εδώ ο ψηλός κωμικός, που εκπροσωπεί τον Hopper, κρατά το χέρι της μικρόσωμης κωμικού, που εκπροσωπεί η Jo. Είναι σαν τους νεαρούς εραστές Pierrot και Pierrette από την commedia dell`arte.
Στον θάνατο, όπως φαίνεται, ο Hopper προτίμησε την παρέα, θέλοντας την Jo στο πλευρό του. Περιέγραψε τους “Two Comedians” ως «μια σκοτεινή σκηνή (και τι σκηνή, δυνατή σαν το κατάστρωμα ενός πλοίου) και δύο μικρές φιγούρες από μια παντομίμα». Με την επιλογή του θέματος, ο Hopper πρότεινε την αποδοχή των ειρωνειών της ζωής – τη συνειδητοποίησή του για την ανοησία της ανθρώπινης ύπαρξης.
Γράφει η Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή
