Μια υπόθεση διοικητικής ασυνέπειας και θεσμικού παραλογισμού εξελίσσεται τις τελευταίες εβδομάδες, με το Ελληνικό Δημόσιο να ζητά αναδρομικά αποδοχές ετών από συνταξιούχους που εργάζονταν φανερά, με πλήρη ενημέρωση των υπηρεσιών τους, καλύπτοντας επί χρόνια κενά σε κρίσιμους τομείς.

Την ώρα που η κοινή γνώμη βοά για επιτήδειους που λάμβαναν επί χρόνια παράνομα επιδοτήσεις, το κράτος στρέφεται κατά νομοταγών εργαζομένων, απαιτώντας την επιστροφή μισθών έως και 80.000 ευρώ, λόγω ερμηνείας νόμου του 2009 που το ίδιο δεν εφάρμοσε εγκαίρως.

Ο νόμος υπήρχε από το 2009 – Το κράτος τον «θυμήθηκε» το 2025

Η βάση του προβλήματος εντοπίζεται στον Νόμο 3801/2009, ο οποίος απαγορεύει τη διατήρηση υπαλλήλων στη θέση τους μετά τη λήψη σύνταξης από τον ΕΦΚΑ. Παρά την ύπαρξή του, πολλές υπηρεσίες αποδέχονταν και μισθοδοτούσαν κανονικά εργαζόμενους συνταξιούχους, συχνά με προφορικές παροτρύνσεις ή ανοχή προϊσταμένων, ώστε να καλυφθούν επιχειρησιακά κενά.

Η ξαφνική ενεργοποίηση του νόμου από τις Αποκεντρωμένες Διοικήσεις το 2025, οδηγεί τώρα στην έκδοση διαπιστωτικών πράξεων, με τις οποίες οι υπάλληλοι καλούνται να επιστρέψουν στο Δημόσιο τους μισθούς που έλαβαν, παρότι είχαν ειδοποιήσει αρμοδίως για την κατάστασή τους.

Χαρακτηριστική περίπτωση – Όλα εγγράφως, όλα γνωστά

Ενδεικτική είναι η περίπτωση υπαλλήλου σε υπουργείο, με σύμβαση Ιδιωτικού Δικαίου Αορίστου Χρόνου:

  • Μάιος 2022: Ενημερώνει τη μισθοδοσία ότι καταθέτει τα χαρτιά για συνταξιοδότηση.
  • Αύγουστος 2022: Ενημερώνει εκ νέου πως έχει λάβει σύνταξη και εξακολουθεί να εργάζεται, σύμφωνα με τον Νόμο 4670/2020, που επιτρέπει την εργασία με περικοπή 30% της σύνταξης.
  • 2023: Με νέα ρύθμιση, οι περικοπές μεταφέρονται στον μισθό (10%) αντί της σύνταξης. Η ίδια η υπηρεσία προσαρμόζει τον υπολογισμό και επιβεβαιώνει ότι ο υπάλληλος εργάζεται ως συνταξιούχος.

Και παρ’ όλα αυτά, το 2025, το Δημόσιο τον ενημερώνει ότι θα πρέπει να επιστρέψει 28.937,61 ευρώ — το σύνολο των αποδοχών του για τα έτη που εργάστηκε μετά τη σύνταξη, χωρίς καμία πρόβλεψη συμψηφισμού με την παρακρατηθείσα σύνταξη 30%.

Απόλυτη διαφάνεια – Καμία απόκρυψη

Οι εργαζόμενοι δεν απέκρυψαν ποτέ την ιδιότητά τους ως συνταξιούχων. Αντιθέτως:

  • Κατέθεσαν αιτήσεις με πλήρη ενημέρωση για τη συνταξιοδότηση.
  • Συνέχισαν να εργάζονται με επίγνωση της περικοπής που υπέστησαν είτε στη σύνταξη είτε στον μισθό.
  • Ακολούθησαν όλες τις οδηγίες των υπηρεσιών, χωρίς καμία ένδειξη παρανομίας.

Το διοικητικό παράδοξο είναι ότι το Δημόσιο, έχοντας πλήρη εικόνα των στοιχείων κάθε υπαλλήλου, διαπιστώνει εκ των υστέρων «παράνομη» απασχόληση και αξιώνει την επιστροφή χρημάτων που ίδιο ενέκρινε και κατέβαλε, μετακυλίοντας το δικό του λάθος στους πολίτες.

Χωρίς συμψηφισμό, χωρίς δίκαιη λύση – Μόνη διέξοδος τα δικαστήρια

Η πιο εξοργιστική διάσταση της υπόθεσης είναι ότι το κράτος:

  • Ζητά επιστροφή των μισθών ολόκληρης περιόδου εργασίας,
  • χωρίς να συμψηφίσει τις πολλαπλές παρακρατήσεις που έχουν ήδη γίνει από τη σύνταξη των εργαζομένων,
  • χωρίς να προτείνει ρύθμιση ή λύση εξωδικαστικά,
  • και χωρίς να αναγνωρίσει το δικό του διοικητικό σφάλμα.

Έτσι, οι θιγόμενοι υπάλληλοι καταφεύγουν στα διοικητικά δικαστήρια, για να προστατεύσουν το εισόδημά τους και να αποδείξουν αυτό που είναι αυταπόδεικτο: ότι ενήργησαν με διαφάνεια, με βάση νόμους και οδηγίες της ίδιας της υπηρεσίας τους.

Το κράτος τιμωρεί τους νομοταγείς – Ποιος θα λογοδοτήσει για τις αποφάσεις των υπηρεσιών;

Το εύλογο ερώτημα που τίθεται πλέον είναι ποιος φέρει την ευθύνη: ο εργαζόμενος που ενημέρωσε νομίμως, εργάστηκε κανονικά και φορολογήθηκε, ή οι διοικήσεις και διευθύνσεις προσωπικού που αποδέχθηκαν την παρουσία του στην υπηρεσία;

Αντί για μια θεσμική διευθέτηση, το Δημόσιο προχωρά σε εκκαθαριστική λογιστική αποζημίωση, τιμωρώντας αθροιστικά με αναδρομικά άνθρωπους που κάλυψαν υπηρεσιακές ανάγκες, την ώρα που άλλοι επιτήδειοι, με ψευδείς δηλώσεις και πλαστά στοιχεία, εισέπρατταν κρατικά κονδύλια χωρίς συνέπειες.

Αυτό δεν είναι εφαρμογή του νόμου. Είναι παραβίαση της αρχής της δικαιοσύνης. Και το τραγικό είναι ότι το ίδιο το κράτος, αντί να αναγνωρίσει το λάθος του, επιμένει να ζητά «τα ρέστα» από όσους εργάστηκαν τίμια.

Διαβάστε ακόμη: