Η μετοχή της ΤΙΤΑΝ συνεχίζει να δέχεται χτυπήματα από πολλαπλά μέτωπα, με το ισχυροποιημένο ευρώ να αποτελεί τον νέο, καθοριστικό καταλύτη πίεσης.

Αν και η αγορά είχε ήδη χωνέψει την επίπτωση της πώλησης της τουρκικής θυγατρικής και τα μειωμένα καθαρά κέρδη του εξαμήνου, η τελευταία ισχυρή ανατίμηση του ευρώ ήρθε να επιβαρύνει περαιτέρω την εικόνα – και να θέσει υπό αμφισβήτηση την ανθεκτικότητα της κερδοφορίας από τις δραστηριότητες στις ΗΠΑ.

Το ισχυρό ευρώ ως πολλαπλασιαστής ζημιάς

Μέσα σε λιγότερο από επτά μήνες, το ευρώ έχει ενισχυθεί πάνω από 16% έναντι του δολαρίου, δημιουργώντας ένα αρνητικό συναλλαγματικό φαινόμενο ντόμινο. Για εταιρείες όπως ο ΤΙΤΑΝ, που βασίζουν σημαντικό κομμάτι της λειτουργικής τους κερδοφορίας σε δολαριακές ροές, η επίπτωση είναι διπλή: αφενός χάνουν ανταγωνιστικότητα σε αγορές εκτός ευρωζώνης, αφετέρου βλέπουν τα κέρδη από τις ΗΠΑ να μεταφράζονται σε αισθητά μικρότερα ποσά όταν λογιστικοποιούνται σε ευρώ.

Αυτό δεν είναι ένα απλό «λογιστικό παιχνίδι». Οι επενδυτές βλέπουν τους αριθμούς και δεν συγχωρούν την έλλειψη συναλλαγματικής κάλυψης. Κι εδώ ακριβώς είναι το αγκάθι: ελάχιστες ελληνικές εισηγμένες είχαν προλάβει να προστατευθούν από την ταχύτητα της ανόδου του ευρώ. Ο ΤΙΤΑΝ, παρά το διεθνές του αποτύπωμα, φαίνεται να αιφνιδιάστηκε.

Πιθανή συνέχεια της πιέσεως: Οι προβλέψεις των οίκων

Οι μακροοικονομικές εκτιμήσεις των κορυφαίων επενδυτικών οίκων δεν αφήνουν περιθώρια για εφησυχασμό. Morgan Stanley και Goldman Sachs βλέπουν το ευρώ να κινείται σε ακόμα υψηλότερα επίπεδα. Μια άνοδος προς το 1,25 ή ακόμα και το 1,45 (βάσει PPP) σημαίνει ότι οι μελλοντικές λογιστικές ζημιές για τα δολαριακά κέρδη του ΤΙΤΑΝ δεν είναι απλώς πιθανές, αλλά αναμενόμενες, εάν δεν υπάρξει άμεση στρατηγική αντιστάθμισης.

Για μια εισηγμένη που παραδοσιακά προσέλκυε θεσμικούς λόγω της γεωγραφικής της διαφοροποίησης, η συναλλαγματική ευαισθησία μετατρέπεται από πλεονέκτημα σε ρίσκο.

Η εικόνα της μετοχής: Από την κορυφή στην πραγματικότητα

Η μετοχή του ΤΙΤΑΝΑ βρέθηκε πριν από λίγους μήνες στα υψηλά έτους, δημιουργώντας την εντύπωση πως ο κύκλος ανόδου θα είχε συνέχεια. Αντ’ αυτού, παρατηρείται πλέον συστηματική αποδυνάμωση. Η αγορά, παρά την προσωρινή ανάκαμψη μετά τη διανομή μερίσματος, δεν δείχνει διάθεση να επανεκτιμήσει τον τίτλο σε προηγούμενα επίπεδα.

Η απόδοση της μετοχής έχει υποχωρήσει δραστικά, με την κεφαλαιοποίηση να κατρακυλά στη 14η θέση του ελληνικού χρηματιστηρίου. Το discount στα παράγωγα και η γενικότερη αποστροφή των επενδυτών δείχνουν μια αγορά που έχει γυρίσει την πλάτη, τουλάχιστον προσωρινά.

Το χρονικό ενός μη χετζαρισμένου κινδύνου

Η έλλειψη στρατηγικής κάλυψης έναντι συναλλαγματικών διακυμάνσεων δεν αποτελεί πλέον μια λεπτομέρεια – είναι καίριο θέμα διαχείρισης κινδύνου. Η επιτάχυνση της ανόδου του ευρώ έγινε σε τέτοια χρονική συμπίεση που ακόμα και έμπειρες διοικήσεις αιφνιδιάστηκαν. Αυτό όμως δεν αθωώνει την απραξία.

Η διοίκηση του ΤΙΤΑΝ θα χρειαστεί σύντομα να απαντήσει στο ερώτημα: γιατί δεν υπήρχε hedge στις δολαριακές ροές, δεδομένης της ήδη αρνητικής εμπειρίας από το νόμισμα στην Τουρκία; Το πρόβλημα δεν είναι θεωρητικό – μεταφράζεται ήδη σε μείωση καθαρών κερδών, σε πιεσμένη μετοχή και σε απώλεια εμπιστοσύνης.

Οι ΗΠΑ δεν σώζουν πλέον όπως παλιά

Μέχρι σήμερα, το αμερικανικό σκέλος του ομίλου λειτουργούσε ως βασικός μοχλός στήριξης της συνολικής απόδοσης. Η Titan America ήταν το «μαξιλάρι» που απορροφούσε τις εξωτερικές πιέσεις, προσφέροντας σταθερές ροές και προβλέψιμα αποτελέσματα. Με την ανατίμηση του ευρώ, όμως, αυτό το πλεονέκτημα απομειώνεται.

Το πρόβλημα είναι διπλό: από τη μία, τα κέρδη αυτά υποτιμώνται λογιστικά. Από την άλλη, η ίδια η ανταγωνιστικότητα του προϊόντος επηρεάζεται, καθώς οι αμερικανικές δραστηριότητες έρχονται αντιμέτωπες με αυξημένο κόστος και μειωμένη δυνατότητα απορρόφησης.

Ο φόβος του Domino Effect στις εξαγωγικές εταιρείες

Ο ΤΙΤΑΝΑΣ δεν είναι ο μόνος που βλέπει τα περιθώριά του να ψαλιδίζονται. Η γενικότερη ενίσχυση του ευρώ πλήττει ολόκληρο το εξαγωγικό τόξο της ελληνικής οικονομίας – από την τσιμεντοβιομηχανία μέχρι τον μεταλλευτικό και αλουμινιακό κλάδο. Εταιρείες όπως η ALUMIL, που δραστηριοποιούνται έντονα στο εξωτερικό, αντιμετωπίζουν αντίστοιχες πιέσεις.

Η έλλειψη προβλεπτικής στρατηγικής –είτε με hedge, είτε με τιμολογιακές προσαρμογές– γίνεται πλέον ορατή στους επενδυτές, που εγκαταλείπουν μετοχές υψηλής εξωτερικής έκθεσης.

Το διεθνές τοπίο: Αστάθεια και επιπλέον ρίσκα

Η παγκόσμια οικονομική συγκυρία δεν βοηθάει. Από τις γεωπολιτικές εντάσεις μέχρι την ασθενική ζήτηση στις αναδυόμενες αγορές και την υποτονική ανάκαμψη στην Ευρώπη, οι εξωτερικοί παράγοντες λειτουργούν επιβαρυντικά. Για έναν όμιλο όπως ο ΤΙΤΑΝ, που έχει έκθεση σε τρεις ηπείρους, η διεθνής αστάθεια αυξάνει τις πιθανότητες απρόβλεπτων μεταβολών στα αποτελέσματα.

Το timing, όπως φαίνεται, είναι ατυχές: την ώρα που χρειάζεται σταθερότητα για να πετύχει η μετάβαση μετά την έξοδο από την Τουρκία, εμφανίζεται το νόμισμα να τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια της διοίκησης.

Μια δύσκολη περίοδος χωρίς άμεσο φως στον ορίζοντα

Ο ΤΙΤΑΝΑΣ αντιμετωπίζει μια από τις πιο σύνθετες προκλήσεις των τελευταίων ετών: με συρρικνούμενα καθαρά κέρδη, χωρίς επαρκές συναλλαγματικό hedge και υπό την πίεση ενός ισχυρού ευρώ, καλείται να ανακτήσει το χαμένο έδαφος στο ταμπλό και στην εμπιστοσύνη της αγοράς.

Η σταθεροποίηση της μετοχής προϋποθέτει δύο πράγματα: διαφανή επικοινωνία για τη στρατηγική προστασίας των κερδών και σαφείς ενέργειες για να περιοριστεί η έκθεση στις αρνητικές συναλλαγματικές εξελίξεις. Μέχρι τότε, ο ΤΙΤΑΝΑΣ θα συνεχίσει να κινείται σε τεντωμένο σκοινί.

Διαβάστε ακόμη: