Η προηγούμενη Παρασκευή επιφύλασσε μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς δόθηκε η δυνατότητα για εμβολιασμό στην ηλικιακή ομάδα 18-29 ετών με πρόσβαση στο μονοδοσικό εμβόλιο της Johnson&Johnson.

Οι νέες και οι νέοι αυτής της ηλικιακής ομάδας δεν άφησαν την ευκαιρία να πάει χαμένη και εξάντλησαν σε χρόνο ρεκόρ τα διαθέσιμα ραντεβού με το συγκεκριμένο εμβόλιο.

Ωστόσο, μέσα στην εβδομάδα που κύλησε, ανακυκλώθηκαν τα ίδια συνθήματα όπως «οι νέοι δίνουν τον ρυθμό στους εμβολιασμούς», «οι νέοι δείχνουν εμπιστοσύνη στην επιστήμη» και «οι ηλικιωμένοι αρνούνται να εμβολιαστούν». Το δάχτυλο είναι έτοιμο στη «σκανδάλη» για την τρίτη ηλικία.

Πράγματι, οι εμβολιασμοί στις μεγαλύτερες ηλικίες δεν είναι σε επιθυμητά επίπεδα που να επιτρέπουν να φτάσουμε ένα βήμα πιο κοντά και πιο γρήγορα στο πολυπόθητο τείχος ανοσίας. Αλλά μην φτάσουμε κοινωνικά να ασκούμε σκληρή κριτική στους ηλικιωμένους, κάνοντας συγκρίσεις με τις νεότερες ηλικίες. Είναι άδικη η όποια σύγκριση.

Θα ήταν μη αναμενόμενο οι μεγαλύτεροι να δείχνουν την ίδια εμπιστοσύνη στην επιστήμη, για τον λόγο ότι ιδιαίτερα οι κάτω των 45 ετών «γεννήθηκαν» μέσα στην επιστήμη, υπό την έννοια ότι βίωναν από μικρή ηλικία τα άλματα της επιστήμης, ενώ οι περισσότεροι πέρασαν και το κατώφλι του πανεπιστημίου.

Πώς μπορεί κάποιος να συγκρίνει τη γενιά της Κατοχής με την γενιά του ευρώ; Άλλα βιώματα, άλλο μορφωτικό επίπεδο και άλλα εντελώς τα κίνητρα για την επιστροφή στην κανονικότητα.

Οι νέες και οι νέοι είδαν τις ζωές τους να μπαίνουν στον γύψο τον τελευταίο 1,5 χρόνο και βλέπουν το εμβόλιο κατά του κορωνοϊού ως το σφυρί που θα σπάσει αυτόν τον γύψο. Οι ηλικιωμένοι, από την άλλη, γνωρίζουν μεν πως είναι ευάλωτοι, αλλά είναι πιο σκεπτικοί και δύσπιστοι απέναντι σε κάθε τι καινούργιο.

Οι ηλικιακές ομάδες 18-29, 30-39 και 40-49 ετών προφανώς και θα πρέπει να «ξεστοκάρουν» κάθε διαθέσιμο εμβόλιο, αλλά πρέπει να βρουν τρόπο να πείσουν και όχι να κατακρίνουν τυφλά τους ηλικιωμένους, χαρακτηρίζοντάς τους ως «αρνητές».

Τους χρωστάμε, άλλωστε, πολλά: τις θυσίες τους για την δημοκρατία και την ελευθερία, την πρόσβαση στη μέση και ανώτατη εκπαίδευση, την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. Χωρίς αυτές τις θυσίες δεν θα είχαν οι νέοι σήμερα αυτές τις πεποιθήσεις και αυτή την εμπιστοσύνη προς την επιστήμη. Στήριξη, λοιπόν, και όχι άλλη κριτική.