Γεννήθηκε στο Παρίσι τον Ιούνιο του 1905 και ήταν Γάλλος φιλόσοφος, λογοτέχνης και κριτικός. Επέλεξε να σπουδάσει φιλοσοφία και κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ανέπτυξε έντονη αντιστασιακή δραστηριότητα. Τα επόμενα χρόνια ιδρύει μαζί με τον Μορίς Mερλό Ποντί το περιοδικό ‘Σύγχρονοι Καιροί’.
Συγγραφέας, μυθιστοριογράφος, σεναριογράφος, πολιτικός ακτιβιστής και ένας από τους πιο σημαντικούς εκφραστές του φιλοσοφικού κινήματος του υπαρξισμού. Γνωστός για τα έργα ‘Το Είναι και το Μηδέν’ (1943) και ‘Κριτική της Διαλεκτικής Λογικής’
Όσον αφορά τις φιλοσοφικές του πεποιθήσεις ήταν εκφραστής του κινήματος του υπαρξισμού και υποστήριζε έναν νέο ουμανισμό χωρίς την ύπαρξη Θεού. Χαρακτηριστικό του ήταν η αποστροφή σε κάθε είδους αξίωμα και γι’ αυτόν το λόγο το 1964 αρνήθηκε να παραλάβει το Νόμπελ Λογοτεχνίας, επικαλούμενος προσωπικούς και αντικειμενικούς λόγους, όπως υποστήριξε σε μια δήλωση του στον Σουηδικό Τύπο. Ο πολιτικός του βίος ήταν έντονος καθώς υπήρξε υποστηρικτής του ΚΚ Γαλλίας, ενώ συμμετείχε ενεργά στον Μάη του ’68.
Αποφθέγματα
– ‘Αν αισθάνεσαι μοναξιά όταν είσαι μόνος, έχεις κακή παρέα.’
– ‘Ο άνθρωπος είναι απόλυτα ελεύθερος και γι’ αυτό είναι απόλυτα υπεύθυνος.’
– ‘Ο άνθρωπος είναι οι επιλογές του.’
– ‘Στην αγάπη, ένα κι ένα κάνουν ένα.’
– ‘Μόνο αυτός που δεν τραβάει κουπί έχει χρόνο να ταρακουνήσει την βάρκα.’
– ‘Η ζωή σταματά να έχει νόημα από τη στιγμή που χάνεις την ψευδαίσθηση ότι είσαι αιώνιος.’
– ‘Αν έγινα φιλόσοφος, αν επεδίωξα τόσο επίμονα τη φήμη, που ακόμα περιμένω, όλα έγιναν βασικά για να μπορώ να ρίχνω γυναίκες.’
– ‘Μπορεί να υπάρξουν καλύτερες εποχές, αλλά αυτή εδώ είναι η δική μας.’
– ‘Δεν υπάρχουν αθώα θύματα.’
– ‘Θέλω να διατηρήσω τον κόσμο όπως είναι, όχι γιατί μου φαίνεται καλός – αντίθετα τον θεωρώ άθλιο – αλλά γιατί ζω μέσα σ’ αυτόν και δεν μπορώ να τον καταστρέψω χωρίς να καταστραφώ μαζί του.’
