Κάπου στις αρχές του 20oυ αιώνα, μια ομάδα πλανόδιων στο κέντρο της Αθήνας άρχισε να στήνει μεγάλά πανιά στους υπαίθριους χώρους της πόλης και να προβάλλει ταινίες, προσελκύοντας το ενδιαφέρον των διερχόμενων.
Κάπως έτσι γεννήθηκε στην Ελλάδα το πρώτο θερινό σινεμά. Περίπου μία δεκαετία αργότερα, η επιτυχία του εγχειρήματος θέτει τα θεμέλια για τη δημιουργία των πρώτων θερινών κινηματογράφων με τη μορφή που τους ξέρουμε σήμερα -κατάφυτες αυλές με στρωμένο χαλίκι, επιμελώς στοιχισμένες καρέκλες σκηνοθέτη και αρώματα από τις ανθισμένες νεραντζιές που μπλέκονται με τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ποπ κορν.
Στο βάθος του χρόνου, ο θερινός κινηματογράφος αναδείχθηκε σε ένα διαχρονικό σύμβολο του ρομαντισμού της πόλης και αποτελεί πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της αστικής ταυτότητας του αθηναϊκού κοινού. Από τις αρχές του 20ου αιώνα μέχρι και σήμερα, γραφικά σινεμαδάκια ομορφαίνουν τις γειτονιές της καλοκαιρινής Αθήνας, φιλοξενώντας αστικούς έρωτες και σημαδεύοντας ανεξίτηλα τη συλλογική μνήμη των ανθρώπων της πόλης
Κάθε χρόνο, μπαίνοντας στην τελική ευθεία για το καλοκαίρι, οι Αθηναίοι σινεφίλ αδημονούν να βρεθούν στους αγαπημένους τους χώρους συνάθροισης και να απολαύσουν προβολές ιστορικών all-time classics και νέων κυκλοφοριών κάτω από τον έναστρο ουρανό.
Εν όψει της έναρξης της νέας σεζόν των θερινών σινεμά, εμείς συγκεντρώσαμε μία λίστα με τους πιο όμορφους, ιστορικούς κινηματογράφους του κέντρου όπου θα περάσετε αξέχαστες καλοκαιρινές βραδιές.
Σινέ Αίγλη
Το παλαιότερο θερινό σινεμά της πόλης, η εμβληματική «Αίγλη» βρίσκεται στο Ζάππειο και άνοιξε τις πύλες του το 1903. Η πρώτη ταινία που παρακολούθησαν οι Αθηναίοι κάτω από τον έναστρο ουρανό ήταν η γαλλική «Δέκα γυναίκες κυνηγούν έναν άντρα».
Όπως αναφέρεται στο επίσημο site του κινηματογράφου: «Η Αίγλη Ζαππείου αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό “σκηνικό” για αυθεντικές εικόνες της παλιάς Αθήνας, που μας τις θυμίζουν πολλές από τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες που γυρίστηκαν εκεί…».
Εκράν
Το Εκράν ξεκίνησε την λειτουργία του στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και γνώρισε μεγάλες δόξες υπό την διαχείριση του Βασίλη Κατριβάνου και την διεύθυνση του προγράμματος από τον Κώστα Γούναρη. Αμφότεροι ήταν άνθρωποι με βαθύτατη καλλιτεχνική αντίληψη, και από κοινού τους στόχος ήταν να προσφέρουν στο αθηναϊκό κοινό μία ευρύτερη κινηματογραφική παιδεία.
Στην πρόσοψη του εμβληματικού σινεμά δεσπόζει μέχρι και σήμερα το φεγγάρι του Ζωρζ Μελιές, της πρώτης ταινίας που δημιουργήθηκε ποτέ, ενώ ένα μικρό πωλητήριο με σπάνια βιβλία και dvd αναβαθμίζει την εμπειρία των σινεφίλ επισκεπτών.
Μέσα από την ξεχωριστή διαλογή ταινιών που προέβαλε, το Εκράν ξεχώρισε ως ένα σινεμά με σαφή κοινωνικοπολιτικό προσανατολισμό, ενώ παράλληλα κατάφερε να στρέψει το ενδιαφέρον του κοινού στο πρωτοποριακό art cinema, τη γαλλική nouvelle vague και τις ανεξάρτητες διεθνείς παραγωγές.
Η επιτυχία του και η συγκλονιστική ανταπόκριση του κόσμου το καθιέρωσαν στην συνείδηση της κουλτούρας της εποχής ως τον κατ’ εξοχήν κινηματογράφο τέχνης. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός ότι τραγούδια όπως «Το καλοκαίρι θα ‘ρθει» Σταμάτη Κραουνάκη και «Το τελευταίο» του Βασίλη Καζούλη αποτίνουν φόρο τιμής στις αξέχαστες στιγμές που έζησαν στην αυλή του αγαπημένου σινεμά.
Σινε Θησείο
Ο δημοφιλής κινηματογράφος με την περίκομψη πρόσοψη που κοσμεί τον πολυσύχναστο πεζόδρομο του Θησείου είναι από τους πλέον αναγνωρίσιμους της Αθήνας. Ιδρυθέν το 1935, το «Σινέ Θησείον» αποτελεί έναν από τους μακροβιότερους κινηματογράφους της πρωτεύουσας και έχει αναδειχθεί στο βάθος του χρόνου σε ένα cult σύμβολο της πόλης. Το γραφικό σινεμαδάκι με φόντο τον βράχο της Ακρόπολης κάνει συχνά την εμφάνιση του στις λίστες με τις ωραιότερες κινηματογραφικές αίθουσες στον κόσμο –και δικαίως.
Εδώ και 90 περίπου χρόνια, το «Σινέ Θησείο» δεν έχει σταματήσει να λειτουργεί ούτε στιγμή (παρά μόνο κατά τη διάρκεια της περιόδου της Κατοχής), και εκτός από τις τελευταίες κυκλοφορίες, προβάλλονται ακόμη και σήμερα πληθώρα κλασσικών και σινεφίλ ταινιών.
Σινέ Αθηναία
Στα τέλη της δεκαετίας του 70, ο Θόδωρος Ρίγγας, ιδιοκτήτης των διάσημων κινηματογράφων των Εξαρχείων, Ριβιέρας και Βοξ, εντόπισε ένα εγκαταλελειμμένο οικόπεδο στην οδό Χάρητος 50, στο Κολωνάκι. Οραματιζόμενος την προοπτική του χώρου, αποφάσισε να αγοράσει το οικόπεδο και να το μετατρέψει σε θερινό σινεμά.
Ωστόσο, o δρόμος για την επιτυχία ήταν στρωμένος με εμπόδια. Παρόλο που οι θεατές αγκάλιασαν εγκάρδια την «Αθηναία», από την αρχή της λειτουργίας της ο Ρίγγας αντιμετώπισε προβλήματα με τους περίοικους που παραπονιόντουσαν για τον ήχο. Μετά από 15 περίπου χρόνια δικαστικών διαμάχεων, ο ιδιοκτήτης του κινηματογράφου δικαιώθηκε και η Αθηναία αναδείχθηκε σε έναν από του εμβληματικότερους κινηματογράφους του κέντρου της πρωτεύουσας.
Cine Paris
Μία από τις πιο ιστορικές και πολυσύχναστες αίθουσες του κέντρου αναμένεται να επαναλειτουργήσει τη φετινή θερινή σεζόν, μετά από τρία χρόνια απουσίας. Ο λόγος για την διάσημη ταράτσα του «Cine Paris», το οποίο στεγάζεται από την δεκαετία του ’60 στο κτίριο τη οδού Κυδαθηναίων 22, στην Πλάκα.
Το ιστορικό θερινό σινεμά με την αξεπέραστη θέα της Ακρόπολης ήταν έμπνευση ενός Έλληνα κομμωτή ο οποίος είχε ζήσει πολλά χρόνια στο Παρίσι – εξού και το όνομα Cine Paris. Στα τέλη του ’60, ο κινηματογράφος «λύγισε» μπροστά στη μεγάλη κρίση των θερινών σινεμά διακόπτοντας τη λειτουργία του, και άνοιξε πολλά χρόνια αργότερα, το 1986, υπό νέα πλέον ιδοκτησία.
