Σήμερα Κυριακή 7 Νοεμβρίου, συμπληρώνονται 41 χρόνια από τον θάνατό του Στιβ ΜακΚουίν. Ο Στιβ ΜακΚουίν υπήρξε ένας από τους δημοφιλέστερους κινηματογραφικούς ηθοποιούς της γενιάς του. Ένας όμορφος, ταλαντούχος, σκοτεινός, αντι-ήρωας. Ερωτικός, ανασφαλής, μοναχικός, απρόβλεπτος που με χιούμορ κατάφερε και άφησε το δικό του στίγμα στη μεγάλη οθόνη.

Γράφει η Αναστασία – Βασιλική Γκολέμη 

Τα παιδικά του χρόνια αποτελούν υλικό για κινηματογραφική ταινία

Γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου του 1930 στην Ινδιανάπολη, την εποχή του μεγάλου Κραχ. Σε μικρή ηλικία έχασε και τους δύο του γονείς. Ο πατέρας του εγκατέλειψε την μητέρα του όταν ήταν έγκυος. Η μητέρα του η οποία ήταν αλκοολική έφυγε για άλλες πολιτείες αφήνοντας το μικρό Στιβ πίσω. Το παιδί πέρασε τα πρώτα χρόνια της παιδικής του ηλικίας με τους παππούδες του. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, ο παππούς του τού χάρισε ένα τρίκυκλο ποδήλατο, αυτή ήταν η αφορμή για την ενασχόλησή του αργότερα με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό.

Η ζωή ενός ατίθασου-απρόβλεπτου άντρα

Σε ηλικία οκτώ ετών συναντήθηκε με τη μητέρα του, η οποία είχε ξαναπαντρευτεί. Η ζωή του όμως ήταν ένας σκέτος εφιάλτης, καθώς ο πατριός του τον κακομεταχειριζόταν. Έχοντας διαμορφώσει έναν ανεξάρτητο χαρακτήρα, ο νεαρός Στιβ δεν ανεχόταν τη συμπεριφορά του κι έφθασε μάλιστα στο σημείο να τον απειλήσει ότι θα τον σκοτώσει. Έζησε τη νεανική ζωή του στους δρόμους ενώ συμμετείχε σε νεανικές συμμορίες. Ύστερα από αρκετές περιπέτειες και μερικά μικρο-μπλεξίματα, κατόρθωσε να βγει αλώβητος.

Το πάθος του για την ταχύτητα

Ο ΜακΚουιν το 1950 συμμετείχε σε αγώνες ταχύτητας, κερδίζοντας ικανά ποσά, με τα οποία χρηματοδοτούσε τις σπουδές του. Επιπλέον με αυτά τα χρήματα, αγόρασε και την πρώτη του μηχανή. Είχε λάβει αρκετές φορές μέρος σε αγώνες ενώ πολλές φορές σχεδίαζε εξαρτήματα αγωνιστικών αυτοκινήτων.

Ο πεζοναύτης Στιβ και η υποκριτική

Στα 17 του κλήθηκε να υπηρετήσει τη θητεία του στους Πεζοναύτες. Όσο γρήγορα έλαβε τις προαγωγές για τις επιδόσεις του, άλλο τόσο γρήγορα τις έχασε εξαιτίας του ατίθασου χαρακτήρα του. Πέρασε και μερικές μέρες στη φυλακή, προτού αφυπηρετήσει το 1950 με δόξες και τιμές. Έχοντας σώσει επτά συναδέλφους του σε μια άσκηση στο Βόρειο Πόλο, επιλέχθηκε για την τιμητική φρουρά του αμερικανού προέδρου Χάρι Τρούμαν. Χάρις σ’ ένα πρόγραμμα για την επαγγελματική αποκατάσταση των απολυόμενων στρατιωτών, ο Στιβ ΜακΚουίν ξεκίνησε σπουδές υποκριτικής στη Νέα Υόρκη, ενώ έπαιζε μικρούς ρόλους σε τοπικές θεατρικές σκηνές.

Παράλληλα, Το 1955 άφησε τη Νέα Υόρκη κι εγκαταστάθηκε στο Λος Άντζελες, αναζητώντας την τύχη του στο Χόλιγουντ. Τον επόμενο χρόνο έπαιξε στη δραματική ταινία του Ρόμπερτ Γουάιζ «Εμείς οι ζωντανοί» («Somebody Up There Likes Me») και συνέχισε με δεύτερους ρόλους και τηλεοπτικές εμφανίσεις.

Η αρχή μιας λαμπρής καριέρας

Το 1960 ήρθε ο πρώτος σημαντικός ρόλος για τον Στιβ ΜακΚουίν στο κλασικό γουέστερν του Τζον Στάρτζες «Και οι επτά ήσαν υπέροχοι» και η φήμη του εδραιώθηκε τρία χρόνια αργότερα με το πολεμικό δράμα του ίδιου σκηνοθέτη «Η μεγάλη απόδραση».

Το 1965 υποδύεται ένα ανερχόμενο χαρτοπαίκτη στην ταινία του Νόρμαν Τζούισον «Ο Χαρτοπαίκτης», που εξιστορεί μια χαρτοπαικτική μονομαχία. Τον επόμενο χρόνο κερδίζει τη μοναδική του υποψηφιότητα για Όσκαρ, πρωταγωνιστώντας στο πολεμικό δράμα του Ρόμπερτ Γουάιζ «Τα βότσαλα της άμμου».

Το 1968 πρωταγωνίστησε στην αστυνομική περιπέτεια του Πίτερ Γέιτς «Μπούλιτ», σε μια εποχή που τα φιλμ του είδους επικεντρώνονται όλο και περισσότερο στις εντυπωσιακές σκηνές καταδίωξης με αυτοκίνητα, στις οποίες συνεισέφερε σημαντικά και ο ίδιος, αρνούμενος να ντουμπλαριστεί στις επικίνδυνες σκηνές.
Τη δεκαετία του 1970 ο Στιβ ΜακΚουίν ήταν πλέον ένας φτασμένος καλλιτέχνης. Πρωταγωνίστησε σε μεγάλες επιτυχίες του Χόλιγουντ. Ο ρόλος που τον σημάδεψε είναι αυτός του «Πεταλούδα», στην ομώνυμη ταινία του Φράνκλιν Σάφνερ (1973), που αφηγείται την αληθινή ιστορία ενός γάλλου κατάδικου και την προσπάθειά του να δραπετεύσει από ένα κάτεργο. Οι ταινίες του έφτασαν σε πωλήσεις το μισό δισεκατομμύριο δολάρια και τον κατέστησαν τον «Βασιλιά του κουλ» του κινηματογράφου.

Κοιμήθηκε με πολλές γυναίκες, αγάπησε μία

Παντρεύτηκε το 1973 την ηθοποιό Άλι ΜακΓκρόου η οποία παράτησε την καριέρα της για χάρη του. Ο ΜακΚουίν, προτιμούσε τη γυναίκα του, νοικοκυρά, στο σπίτι. Έμειναν μαζί σχεδόν επτά χρόνια. Χρόνια πάθους με τερατώδεις σκηνές βίας, μίνι χωρισμούς και καυγάδες, καθώς ο Στιβ έπινε, έπαιρνε ναρκωτικά και τριγύριζε με άλλες. Ο γάμος τους έληξε πανηγυρικά, όταν η Άλι υπέγραψε για να παίξει σε μια ταινία του Σαμ Πέκινπα. O Στιβ, το θεώρησε προδοσία και την πέταξε στο δρόμο, χωρίς δολάριο στην τσέπη. Δεν συμφιλιώθηκαν ποτέ ακόμα και τις τελευταίες ώρες της ζωής του, ο ΜακΚουίν αρνιόταν πεισματικά να την δει. Σύμφωνα πάντως με τον βιογράφο του, Μάρσαλ Τέριλ, η ΜακΓκρόου ήταν η μόνη γυναίκα που ο ΜακΚουίν αγάπησε πραγματικά. Γι ‘αυτό δεν θέλησε να την ξαναδεί. Δεν άντεχε να δει στο βλέμμα της την παρακμή του.

41 χρόνια μετά συνεχίζει να αποτελεί πρότυπο

Η μοίρα, του επιφύλασσε άσχημο παιχνίδι, πάνω στην ακμή της καριέρας του. Το 1979 θα διαγνωστεί με καρκίνο των πνευμόνων κι ένα χρόνο αργότερα, στις 7 Νοεμβρίου 1980, θα φύγει από τη ζωή, σε ηλικία 50 ετών. Ο Στίβ ΜακΚουίν συνεχίζει ακόμα και σήμερα να αποτελεί πρότυπο για τους νεαρούς συναδέλφους του στο Χόλιγουντ.