Όταν το 2019, ο σημερινός πρόεδρος της Sri Lanka, Gotabaya Rajapaksa περιόδευε προεκλογικά στις περιφέρειες της χώρας, παρουσίαζε το μεγαλόπνοο σχέδιό του να την κάνει 100% οργανική στο κομμάτι της αγροτικής παραγωγής. Εντυπωσιακό για μια όχι τόσο ανεπτυγμένη χώρα, να καταφέρει να γίνει η πρώτη στον κόσμο στην οποία η αγροτική παραγωγή δε θα στηρίζεται σε παρασιτοκτόνα και χημικά λιπάσματα. Και όλο αυτό μέσα σε 10 χρόνια.
Ο Rajapaksa κέρδισε τις εκλογές και όπως όλοι οι ηγέτες εκείνης της περιόδου, βρέθηκε αντιμέτωπος με μία πανδημία, που στις περισσότερες των περιπτώσεων, ανέτρεψαν σχεδιασμούς και έκρυψαν προτάσεις σε συρτάρια. Όχι στη Sri Lanka. Όπως είχε υποσχεθεί ο πρόεδρος, αλλά 10 χρόνια νωρίτερα από ότι είχε υπολογιστεί, απαγορεύτηκε στη χώρα η χρήση κάθε μορφής χημικού λιπάσματος στις καλλιέργειες και κάθε μη οργανικό φάρμακο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί.
Από τη μια μέρα στην άλλη, και χωρίς κάποιο σπουδαίο σχεδιασμό τα 2 εκατομμύρια αγρότες που δραστηριοποιούνται στην επιφάνεια της Sri Lanka, βρέθηκαν ουσιαστικά χωρίς εργαλεία για τη θωράκιση των εκτάσεών τους από ζιζάνια και ασθένειες, κάνοντας τη σοδειά τους ευάλωτη και απροστάτευτη. Ακόμα και εκείνοι που ήθελαν να ακολουθήσουν τη νέα γραμμή της κυβέρνησης, αναζητώντας οργανικά προϊόντα σαν απάντηση στα προβλήματά τους, οι ελλείψεις στην αγορά και ο ανέτοιμος κρατικός μηχανισμός τους έφερνε στην ίδια θέση με όλους του υπόλοιπους.
Ένα χρόνο αργότερα, τα αποτελέσματα του πειράματος της 100% οργανικής παραγωγής είναι καταστροφικά. Η αγροτική παραγωγή έχει ‘’γονατίσει’’ χτυπημένη από ασθένειες που συνήθως αντιμετωπίζονταν αποτελεσματικά. Το 1/3 των καλλιεργήσιμων εκτάσεων έμειναν ουσιαστικά αχρησιμοποίητα, μιας και οι ιδιοκτήτες τους δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν οικονομικά στα αυξημένα κόστη μιας οργανικής αντιμετώπισης των ασθενειών. Τα υπόλοιπα 2/3 είχαν μεγάλες απώλειες, με το ρύζι να αποδίδει 20% λιγότερο, οδηγώντας στην εισαγωγή ποσοτήτων αξίας 450 εκατομμυρίων δολαρίων και στην άνοδο της τιμής κατά 50%, φέρνοντας σε οικονομική δυσπραγία εκατομμύρια κατοίκους στη χώρα.
Η ατμομηχανή της αγροτικής παραγωγής στη Sri Lanka, το τσάι, δεν έμεινε φυσικά ανεπηρέαστη από την όλη κατάσταση. Μισό δισεκατομμύριο δολάρια έχει κοστίσει μέχρι στιγμής η στροφή σε φιλικούς προς τον άνθρωπο και το περιβάλλον, τρόπους αντιμετώπισης των ασθενειών των φυτών, με τους παραγωγούς να ξεκινήσουν να εισάγουν και να χρησιμοποιούν τα συμβατικά σκευάσματα ώστε να ανταπεξέλθουν.
Οι αρχές, βρισκόμενες μπροστά σε μια εντελώς λάθος και ανεξέλεγκτη κατάσταση, ξεκίνησαν σταδιακά να επιτρέπουν τη χρήση κάποιων πιο ελαφρών αντιβιοτικών και λιπασμάτων, σύντομα όμως πήραν πίσω όλα τα μέτρα που είχαν θεσπίσει, κίνηση όμως που έγινε πολύ αργά για να προλάβουν το κακό. Σύμφωνα με τους ειδικούς, θα χρειαστούν χρόνια έως ότου καταφέρει να επανέλθει η ισορροπία στην αγορά και οι παραγωγοί ανακτήσουν τη θέση τους στο παγκόσμιο χρηματιστήριο αγροτικής παραγωγής. Πόσο μάλλον για να διορθωθούν οι οικονομικές καταστροφές που προκλήθηκαν.
