Ο Σπύρος Φωκάς έφυγε από τη ζωή την Παρασκευή 10 Νοεμβρίου σε ηλικία 86 ετών.
Η κηδεία του Σπύρου Φωκά θα γίνει την Τρίτη 14 Νοεμβρίου στο Α νεκροταφείο Αθηνών. Η σορός θα βρίσκεται στην αίθουσα πολιτικής κηδείας από 12.00 μμ έως 14.00 μμ. Εν συνεχεία θα οδηγηθεί στο κρεματόριο Ριτσώνας για αποτέφρωση εκφράζοντας την τελευταία βούληση – Επιθυμία του.
– Αντί στεφάνων η οικογένεια επιθυμεί να γίνουν δωρεές στο σύλλογο «ΕΛΠΙΔΑ»
– Όσοι επιθυμούν στεφάνια μπορούν να επικοινωνήσουν με το τηλέφωνα: 210-8088000- 6970119900
Η πολυκύμαντη ζωή του «Έλληνα Ομάρ Σαρίφ»
Πάτρα, Αθήνα, Ρώμη, Χόλιγουντ, Κόρινθος. Όνειρα, πείσμα, διάκριση, παγκόσμια επιτυχία, πτώση…: Αυτοί υπήρξαν οι βασικοί σταθμοί της μακράς διαδρομής της ζωής του Σπύρου Φωκά που «έφυγε» σήμερα, σε ηλικία 86 ετών, έχοντας γευτεί σχεδόν τα πάντα, από τη μεθυστική γλύκα της ανά τον κόσμο διασημότητας και του ακραίου θαυμασμού μέχρι την απόγνωση της πτώσης, της αρρώστιας και των γηρατειών κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες. Σε όλες αυτές τις διαφορετικές φάσεις του βίου του, ωστόσο, ο Έλληνας Ομάρ Σαρίφ, όπως συχνά τον αποκαλούσαν, παρέμενε σταθερά λιτός, σοβαρός, αξιοπρεπής, δωρικός αλλά και διαχρονικά γοητευτικός.
Ακόμα και την τεράστια διεθνή επιτυχία του, το γεγονός ότι κατάφερε να κερδίσει μια θέση στα θρυλικά στούντιο της Τσινετσιτά και αργότερα του Χόλιγουντ, παίζοντας στο πλευρό τεράστιων ονομάτων της υποκριτικής τέχνης και κορυφαίων σταρ, όπως η Κατίνα Παξινού, ο Αλέν Ντελόν, ο Μάικλ Ντάγκλας, η Λάιζα Μινέλι και ο Σιλβέστερ Σταλόνε, αλλά και τον καθολικό θαυμασμό της αδιαμφισβήτητης ομορφιάς του τα αντιμετώπισε με πρωτοφανή φυσικότητα και αξιοθαύμαστη μετριοφροσύνη. «Ήμουν απλώς μια ευχάριστη παρουσία» απαντούσε όταν τού έλεγαν πως αποτέλεσε έναν από τους ομορφότερους άνδρες που πέρασαν από την παγκόσμια κινηματογραφική οθόνη.
Ήταν μόλις 22 ετών όταν ανέλαβε τον πρώτο του ρόλο στην ταινία του Βασίλη Γεωργιάδη «Διακοπές στην Κολοπετινίτσα», παίζοντας στο πλευρό του Κώστα Χατζηχρήστου και της Ρίκας Διαλυνά. Η συμμετοχή του ωστόσο στην ταινία του Ανδρέα Λαμπρινού «Ματωμένο Ηλιοβασίλεμα» έμελλε αποτελέσει το κλειδί που θα τού εξασφάλιζε το διαβατήριο της διεθνούς καριέρας, καθώς προβλήθηκε, το 1959, στο Φεστιβάλ των Καννών φέρνοντάς τον σε πρώτη επαφή με το διεθνές κινηματογραφικό γίγνεσθαι.
Έκανε τον πρώτο του γάμο, σε ηλικία μόλις 21 ετών, με την Νία Λιβαδά. Οι δυο τους έζησαν μαζί για δέκα χρόνια στην Ιταλία την περίοδο που ο ηθοποιός δούλευε εκεί. Μια δεκαετία διήρκησε τόσο ο δεύτερος γάμος του με μια γυναίκα η οποία εργαζόταν ως αεροσυνοδός στην Ολυμπιακή Αεροπορία όσο και ο τρίτος με την Ελληνοαμερικανίδα Ρενέ Πάπας. Αυτή ήταν και η μοναδική γυναίκα για την οποία είχε εκφραστεί αρνητικά δημοσίως χαρακτηρίζοντάς την «περίπτωση Αλ Καπόνε».
Ο Σπύρος Φωκάς είχε ωστόσο την τύχη να βρίσκεται στο πλευρό του, τα τελευταία δύσκολα χρόνια της ζωής του, η Λίλιαν Παναγιωτοπούλου που στάθηκε βράχος δίπλα του, ακούραστη και γεμάτη αγάπη, στις επαναλαμβανόμενες σοβαρές περιπέτειες της υγείας του αλλά και στα ασφυκτικά οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπιζε όσο ζούσαν μαζί στην Κόρινθο. Προφανώς και είχε βγάλει αρκετά χρήματα από τη δουλειά του αλλά το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας του πήγε στις πρώην συζύγους του. Στο μεταξύ, από ένα σημείο και μετά και παρά την διεθνή επιτυχία του οι προτάσεις στην Ελλάδα ούτε πολλές ήταν ούτε καλοπληρωμένες: «Πληρώνω το γεγονός ότι έκανα καριέρα έξω (όπως και όλοι όσοι έφυγαν), ότι με ζήτησε το Χόλιγουντ ¬ λες και έκανα έγκλημα, λες και δεν γεννήθηκα στην Πάτρα…» δήλωνε ο ίδιος με πικρία.
