Σε μια νέα κίνηση προχωρά η κυβέρνηση της Ιταλίας για να βγει από το αδιέξοδο των άδειων δομών παράτυπων μεταναστών στην Αλβανία στο Γκιαντέρ και Σενγκίν.
Τώρα, η κυβέρνηση της Ρώμης προσπαθεί να βρει μια λύση, για να δείξει ότι η όλη αυτή επιλογή -όπως και τα τεράστια έξοδα που έχουν γίνει- είχαν ένα κάποιο νόημα. Για κάθε άτομο που μεταφέρεται στην αντίπερα όχθη της Αδριατικής υπολογίσθηκε ότι το ιταλικό δημόσιο ξοδεύει περίπου 85.000 ευρώ.
Μετατροπή σε «κέντρα παραμονής και απέλασης»
Όπως γράφει ο ιταλικός Τύπος, οι δύο συγκεκριμένες δομές πρόκειται να μετατραπούν σε «κέντρα παραμονής και απέλασης» μεταναστών που εισήλθαν παράτυπα στην Ιταλία. Προς το παρόν, δηλαδή, κλείνει το κεφάλαιο των αιτούντων άσυλο, το οποίο είχε προκαλέσει αντιδράσεις και αρνητικές δικαστικές ετυμηγορίες. Η επίσημη απόφαση αναμένεται να ληφθεί, κατά πάσα πιθανότητα, στο σημερινό υπουργικό συμβούλιο.
Με τον τρόπο αυτό, τροποποιείται το πρωτόκολλο συνεργασίας που είχαν υπογράψει η Ιταλίδα πρωθυπουργός με τον Αλβανό ομόλογό της Έντι Ράμα, τον Νοέμβριο του 2023. Στα δύο αυτά κέντρα, οι μετανάστες προς απέλαση θα παραμένουν για διάστημα μέχρι και δεκαοκτώ μηνών, μέχρι δηλαδή να υπάρξει σχετική απάντηση από τις χώρες προέλευσής τους.
Όπως υπογραμμίζει η εφημερίδα La Repubblica, για να μπορέσουν να επαναπατρισθούν από το Γκιαντέρ και το Σενγκίν οι μετανάστες θα πρέπει να επιστρέφουν και πάλι στην Ιταλία. Για τον καθένα δε ο νόμος προβλέπει ότι πρέπει να συνοδεύεται από δύο αστυνομικούς ή καραμπινιέρους. Κάτι που δείχνει, ουσιαστικά, ότι η συγκεκριμένη επιλογή μπορεί να εξυπηρετεί πολιτικές σκοπιμότητες, αλλά συνεχίζει να είναι οικονομικά ασύμφορη.
Παράλληλα, σχολιαστές αναφέρουν ότι μπορεί να υπάρξουν και νέα δικαστικά προβλήματα. Διότι μέχρι σήμερα δεν υπάρχει κάποιος ευρωπαϊκός κανονισμός, ο οποίος να προβλέπει την παραμονή ξένων πολιτών προς απέλαση σε κέντρα που δεν βρίσκονται σε χώρες προέλευσης ή διέλευσης των μεταναστών.
Κίνηση αντιπερισπασμού
Η κίνηση αυτή της κυβέρνησης Μελόνι προφανώς αποσκοπεί στο να επικεντρώσει και πάλι την προσοχή των Ιταλών στο συγκεκριμένο θέμα, ώστε να περιοριστούν τα σχόλια και οι αντιδράσεις σχετικά με ένα άλλο, πολύ μεγαλύτερο πρόβλημα. Πρόκειται για τους κυβερνητικούς διχασμούς σε σχέση με το Ουκρανικό και την όλη ευρωπαϊκή στρατηγική. Η Λέγκα απορρίπτει κάθε πρωτοβουλία του Μακρόν, η Μελόνι λέει «όχι» στην αποστολή ευρωπαίων στρατιωτών και θέλει συνεργασία με τις ΗΠΑ, ενώ η μπερλουσκονική Φόρτσα Ιτάλια προσπαθεί να ακολουθήσει τη γραμμή του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
