O David Hockney είναι ένας από τους διασημότερους Άγγλους ζωγράφους, σχεδιαστές, χαράκτες, φωτογράφους και σκηνογράφους, τα έργα του οποίου χαρακτηρίζονταν από οικονομία τεχνικής, ενασχόληση με το φως και ειλικρινή κοσμικό ρεαλισμό που προέρχεται από Pop art και φωτογραφία.
Γράφει η Μανταλένα-Μαρία Διαμαντή
Ήταν το 1950 και 1960, όταν Hockney και πολλοί καλλιτέχνες πειραματίζονται με την αφαιρετική τέχνη. Aφηρημένοι εξπρεσιονιστές καλλιτέχνες, για παράδειγμα, όπως ο Jackson Pollock, έφτιαχναν πίνακες ζωγραφικής χρησιμοποιώντας μόνο χρώματα και σημάδια χειρονομίας. Αν και ο Hockney εξερεύνησε την αφαίρεση στο κολέγιο τέχνης – απλοποιώντας και αφαιρώντας ανθρώπους και χρησιμοποιώντας εκφραστικά σημάδια – πάντα ενδιαφερόταν να εκπροσωπεί τους τόπους και τους ανθρώπους γύρω του.
Οι αντιπαραθέσεις και οι εκπλήξεις που σχετίζονται με τις τιμές των έργων τέχνης είναι πολλές. Κυρίως όταν επιτυγχάνονται εντυπωσιακές τιμές για μικρούς πίνακες ή έργα τέχνης που μπορεί να φαίνονται συνηθισμένα με την πρώτη ματιά.
Μια αντιπροσωπευτική περίπτωση είναι ο πίνακας του David Hockney, “Πορτραίτο ενός καλλιτέχνη” (Πισίνα με δύο φιγούρες).
Πρόκειται για ένα από τα πιο ευρέως αναγνωρισμένα και αγαπημένα έργα του 20ού αιώνα, το οποίο κέρδισε 90,3 εκατομμύρια δολάρια στις 15 Νοεμβρίου του 2018 για να γίνει το πιο ακριβό έργο τέχνης ενός εν ζωή καλλιτέχνη που πωλήθηκε σε δημοπρασία.
Μία από τις πιο εμβληματικές εικόνες στο έργο του καλλιτέχνη είναι μια ιστορία δύο συνθέσεων. Η πρώτη, που ξεκίνησε το 1971, ήταν εμπνευσμένη από την παράξενη αντιπαράθεση δύο φωτογραφιών στο πάτωμα του studio του καλλιτέχνη. “Η μία έδειχνε μια φιγούρα να κολυμπά κάτω από την επιφάνεια του νερού και συνεπώς φαινόταν κάπως διαστρεβλωμένη…η άλλη απεικόνιζε ένα αγόρι που κοιτούσε κάτι στο έδαφος”, θυμόταν αργότερα ο Ηοckney. “Η ιδέα της ζωγραφικής δύο μορφών σε διαφορετικά στυλ ήταν τόσο ελκυστική που άρχισα να ζωγραφίζω αμέσως”.
Το αρχικό έργο καταστράφηκε τελικά από τον καλλιτέχνη μετά από μήνες δουλειάς και επεξεργασίας – όπως τεκμηριώθηκε στην ταινία του Jack Hazan A Bigger Splash – αλλά τον Απρίλιο του 1972 ο Hockney αποφάσισε να επιστρέψει λόγω μιας προγραμματισμένης έκθεσης στην γκαλερί Andre Emmerich της Νέας Υόρκης, η οποία επρόκειτο να ανοίξει μόλις τέσσερις εβδομάδες αργότερα.
