Το καλοκαίρι του 2025 αποτυπώνει ανάγλυφα μια νέα πραγματικότητα στις παραλίες στην Αττική: το μπάνιο στη θάλασσα για τον μέσο πολίτη μετατρέπεται σε πολυτελές προϊόν. Σε γνωστό ξενοδοχειακό συγκρότημα στο Καβούρι, η ξαπλώστρα με ομπρέλα φτάνει τα 320 ευρώ ημερησίως – χωρίς σπα, χωρίς προσωπικό σερβιτόρο, χωρίς exclusive παροχές. Το μόνο που άλλαξε είναι οι πελάτες και οι τιμές.

Αττική: Ακτογραμμή για λίγους

Η μεταμόρφωση του παραλιακού μετώπου, κυρίως στα νότια προάστια, σχετίζεται με την εισροή εύπορων ξένων (με Golden Visa ή επενδυτές), την αγορά παραθαλάσσιων ακινήτων και τη νέα τάση του “Mykonos lifestyle in Athens”. Τα beach bar και τα ξενοδοχεία προσαρμόστηκαν σε αυτό το κοινό: υψηλές τιμές, αλλαγή αισθητικής, ιδιωτικοποίηση του χώρου.

Στη Γλυφάδα, παραλία που παλαιότερα δεν θεωρούνταν καν ιδανική για μπάνιο, σήμερα λειτουργεί beach bar με 140 ευρώ το σετ ξαπλώστρας – και μάλιστα με dress code: «Beach casual. Swimwear and beach attire are highly encouraged». Δηλαδή, ακόμη και το παρεό… περνά από φίλτρο.

Μόνο με κράτηση – και με… πλάτη

Σε πολλά μαγαζιά, ειδικά τα Σαββατοκύριακα, η κράτηση είναι υποχρεωτική. Η πρώτη σειρά κοστίζει ακριβά και είναι πλήρως κλεισμένη από την Τετάρτη. Οι φθηνότερες σειρές βλέπουν κυριολεκτικά την πλάτη του μπροστινού.

Για μια τετραμελή οικογένεια, ακόμη και μια «οικονομική» μέρα στην παραλία φτάνει άνετα τα 103 ευρώ με καφέδες, snacks και νερά. Πάνω από το 12% του καθαρού βασικού μισθού. Για ένα απλό μπάνιο.

Οι δημόσιες πλαζ υπό πολιορκία

Η μόνη εναλλακτική είναι οι δημόσιες παραλίες, όπως η πλαζ Βουλιαγμένης – αλλά και εκεί με 15 ευρώ/άτομο είσοδο, χωρίς καμία εγγύηση για σκιά. Σκηνές καλοκαιρινού «κάμπινγκ ανάγκης»: φορητές καρέκλες, ομπρέλες από το σπίτι, ψυγειάκια, ξύπνημα από τα ξημερώματα για ένα σημείο κάτω από δέντρο ή σκιά.

Το κοινωνικό χάσμα στην άμμο

Η παραλία δεν είναι πια δικαίωμα. Είναι πολυτέλεια. Όχι γιατί έγινε καλύτερη, αλλά γιατί άλλαξε το κοινό και οι τιμές. Αυτοί που «τα έχουν» απολαμβάνουν “στυλιζαρισμένο” μπάνιο με χρέωση και κράτηση. Οι υπόλοιποι, αν βρουν χώρο, απλώς… θυμούνται πώς ήταν κάποτε.

Διαβάστε ακόμη: