Απεβίωσε ο πατέρας του σκηνοθέτη των «Άγριων Μελισσών»
Δύσκολες ώρες περνά ο Λευτέρης Χαρίτος, καθώς έφυγε από τη ζωή ο πατέρας του, Δημήτρης Χαρίτος. Την δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε ο ίδιος την Παρασκευή 7 Ιανουαρίου με μία ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook. Συγκεκριμένα, δημοσίευσε μία ασπρόμαυρη φωτογραφία του εκλιπών, όπου φαίνεται καθαρά το πρόσωπό του, και ενημέρωσε για την κηδεία.
Το τελευταίο αντίο
Η κηδεία του Δημήτρη Χαρίτου, θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 10 Ιανουαρίου, στη 13:30, στο Ά Νεκροταφείο Αθηνών. Δεν υπάρχουν περιορισμοί λόγω Covid. Για την προσέλευση απαιτείται μόνο η χρήση μάσκας. Αντί στεφάνων η οικογένεια ζήτησε τα χρήματα να δοθούν στην Κιβωτό του Κόσμου. Εκατοντάδες φίλοι και συγγενείς έσπευσαν να του συλλυπηθούν στον Λευτέρη Χαρίτο, εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους.
Ποιος ήταν ο Δημήτρης Χαρίτος
Ο κριτικός κινηματογράφου και ποιητής Δημήτρης Χαρίτος γεννήθηκε το 1930 στην Αθήνα. Σπούδασε πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Βιοπορίστηκε εξαντλώντας όλη την υπηρεσιακή ιεραρχία της Εθνικής Τράπεζας της Ελλάδος. Έγραφε κριτική και θεωρητικά κείμενα για τον κινηματογράφο και τις εικαστικές τέχνες από τις αρχές της δεκαετίας του ’60, παράλληλα με την ενασχόλησή του με την ποίηση. Για πολλά χρόνια διετέλεσε γενικός γραμματέας και πρόεδρος της Πανελληνίας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), ενώ στα έτη 1991-1993 υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου. Επί δεκατέσσερα χρόνια ήταν μέλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου Εθνικής Κινηματογραφίας του Υπουργείου Πολιτισμού. Στο διάστημα 2000-2002 ήταν ο καλλιτεχνικός διευθυντής του (τότε) Διεθνούς Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Καλαμάτας. Υπήρξε μέλος κριτικών επιτροπών σε κινηματογραφικά φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Διετέλεσε κριτικός κινηματογράφου στο περιοδικό “Αντί”, ενώ σήμερα κρατάει τη στήλη της κινηματογραφικής κριτικής στο περιοδικό “Νέα Εστία”.
Στη λογοτεχνία εμφανίστηκε το 1955 με την ποιητική συλλογή “Ιστορία του Απρίλη” (ιδ. έκδοση). Ακολούθησαν οι ποιητικές συλλογές “Περιπέτειες με τον ήλιο, τη θάλασσα και τον έρωτα”, ιδ. έκδοση, 1961, “Μανδραγόρες”, εκδ. Φιλιππότη, 1980, και η συλλογή “Μυθεύματα κι αυτοβιόγραφα”, εκδ. Γαβριηλίδης, 2009. Ποιήματά του έχουν κατά καιρούς δημοσιευτεί στα περιοδικά: Νέα Εστία, Νέα Πορεία, Τραμ, Πλανόδιο, Ομπρέλα, Εντευκτήριο, Το Δέντρο, Η Λέξη, Τομές, Ακτή, Νέα Σύνορα, The Athens Review of Books κ.ά. Παράλληλα, από το 1960 γράφει κείμενα θεωρίας και κριτικής για τον κινηματογράφο και τις εικαστικές τέχνες. Συνεργάστηκε τακτικά με περιοδικά Ζυγός, Το Τέταρτο, Καινούργια εποχή, Αντί, ενώ από το 1968 καλύπτει ανελλιπώς τα θέματα του κινηματογράφου στο περιοδικό Νέα Εστία.
