Οι ταινίες της Disney καταφέρνουν πάντα με έναν μαγικό τρόπο να συγκινήσουν μικρούς και μεγάλους. Λίγο τα ρεαλιστικά καρτούν, λίγο τα διλήμματα ζωής που μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με τα προβλήματα ενός πραγματικού ανθρώπου κάνουν τους πάντες να βυθιστούν, έστω και για λίγο, στον παραμυθένιο κόσμο της Disney. Ο παραμυθένιος, όμως, αυτός κόσμος στην πραγματικότητα αντλεί την έμπνευσή του από αληθινούς τόπους γεμάτους ιστορίες και θρύλους.

Neuschwanstein Castle

Το logo της Disney δεν περνάει ποτέ απαρατήρητο πριν την έναρξη κάθε ταινίας. Το γαλάζιο ή μωβ κάστρο (ανάλογα με την χρωματική φιλοσοφία σας) είναι στην πραγματικότητα μία – σχεδόν – πιστή αντιγραφή του γερμανικού Neuschwanstein Castle. Το κάστρο βρίσκεται πάνω σε έναν ψηλό βράχο στην ορεινή Βαυαρία πολύ κοντά στα σύνορα με την Αυστρία. Χτίστηκε το 1869 από τον Γερμανό βασιλιά Λουδοβίκο Β’ και προοριζόταν ως δώρο στον συνθέτη Ρίχαρντ Βάγκνερ. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, η ανέγερση του μεγαλοπρεπούς κάστρου δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και τα μεγαλεπήβολα σχέδια του Γερμανού βασιλιά έμειναν στο κενό. Ο Λουδοβίκος πέθανε το 1886 χωρίς να καταφέρει να ολοκληρώσει ποτέ το κάστρο που σχεδίαζε και σχεδόν αμέσως μετά τον θάνατό του, το κάστρο άνοιξε για το κοινό και έμεινε στην ιστορία ως ένα από τα πρώτα μαζικά τουριστικά αξιοθέατα στην Ευρώπη.

Η σχέση του κάστρου με την Disney ξεκίνησε το 1959 με την παραγωγή της «Ωραίας Κοιμωμένης». Οι δημιουργοί της ταινίας αναζητούσαν το πρότυπο ενός χαρακτηριστικού ευρωπαϊκού κάστρου που θα μπορούσε να πλαισιώσει την υπόθεση και χωρίς πολλή σκέψη κατέληξαν στο ήδη πασίγνωστο γερμανικό Neuschwanstein Castle. Η επιτυχία της ταινίας ήταν τόσο μεγάλη και το αναγνωρίσιμο κάστρο πολύ γρήγορα αποτέλεσε πηγή έμπνευσης και για τα θεματικά πάρκα της Disney στον πλανήτη. Φυσικά, με κάποια απαραίτητα κοψοραψίματα, ώστε να αποφύγουν τυχόν κατηγορίες για κατάχρηση πολιτιστικής κληρονομιάς. Μέχρι σήμερα, το ρομαντικού ρυθμού κάστρο εξακολουθεί να βυθίζει μικρούς και μεγάλους στον μαγικό κόσμο του παραμυθιού, ενώ το ίδιο κάστρο – ελαφρώς παραλλαγμένο – ήταν η βάση του background και για την Σταχτοπούτα.

Mont-Saint-Michel

Το αινιγματικό Mont-Saint-Michel στην Νορμανδία συνέδεσε το όνομά του με την διάσημη ιστορία της Ραπουνζέλ. Άλλωστε, ποια άλλη τοποθεσία θα μπορούσε να ταιριάζει στο κλασικό παραμύθι με το κλειδωμένο κορίτσι στον πανύψηλο πύργο; Στην πραγματικότητα το Mont-Saint-Michel είναι ένα μικρό βραχώδες νησί με πληθυσμό που δεν ξεπερνά τους 20 κατοίκους στην μέση του ποταμού Κουενσόν στην βόρεια Γαλλία. Από μακριά, η νησίδα του Αγίου Μιχαήλ – όπως μεταφράζεται στα ελληνικά το Mont-Saint-Michel – ξεχωρίζει για το τεράστιο αββαείο με τις γοτθικές προσόψεις, τα τεράστια τείχη και τις χαρακτηριστικές γοτθικές σκεπές των δεκάδων κτιρίων που μοιάζουν σφηνωμένα στο μικρό νησί.

Η μικρή νησίδα άρχισε να κατοικείται λίγο μετά την ανέγερση του αβαείου που τοποθετείται χρονικά στον 11ο αιώνα και από τότε έγινε ένα από τα σημαντικότερα προσκυνήματα της Καθολικής Εκκλησίας. Ανά τους αιώνες, η νησίδα άλλαξε κατόχους και χρήσεις, ενώ, μάλιστα, κατά την εποχή του Ναπολέοντα, οι κάτοικοι του νησιού εκδιώχθηκαν και η βραχώδης νησίδα μετατράπηκε σε φρούριο – φυλακή. Το 1979, ανακηρύχθηκε Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO και έκτοτε προσελκύει σε ετήσια βάση περισσότερους από 1 εκατομμύριο τουρίστες κάνοντάς το ένα από τα πιο επισκέψιμα μέρη στον πλανήτη.

Όπως είναι αναμενόμενο, η χρήση της νησίδας ως φυλακής και απομονωμένου μοναστηριού ταίριαζε απόλυτα με την ιστορία της φυλακισμένης Ραπουνζέλ και οι δημιουργοί της ομώνυμης ταινίας δεν δυσκολεύτηκαν καθόλου να προσαρμόσουν την πραγματική τοποθεσία στις δημιουργικές ανάγκες του έργου. Φυσικά, ο πύργος της Ραπουνζέλ στην ομώνυμη ταινία έχει την ίδια βαριά γοτθική αισθητική με το Mont-Saint-Michel με την μόνη διαφορά ότι, αντί να βρίσκεται στην μέση ενός ποταμού, βρίσκεται καταμεσής ενός καταπράσινου δάσους.

Taj Mahal

Φυσικά από την λίστα δεν θα μπορούσε να λείπει το εμβληματικό Taj Mahal που αποτέλεσε το background για τον Αλαντίν. Αν και δεν είναι κάστρο, το πιο γνωστό αξιοθέατο της Ινδίας είναι στην πραγματικότητα ένα τεράστιο μαυσωλείο που συνδυάζει με τον πιο αρμονικό τρόπο στοιχεία της μογγολικής, ινδικής και μουσουλμανικής αρχιτεκτονικής. Χτισμένο το 1631 μετά από διαταγή του Μογγόλου αυτοκράτορα Shah Jahan, το Taj Mahal προοριζόταν για ταφικό παρεκκλήσι της αγαπημένης συζύγου του.

Ο Μογγόλος αυτοκράτορας στο άκουσμα του θανάτου της αγαπημένης του, έπεσε σε βαρύ πένθος και ζήτησε αμέσως την ανέγερση ενός μεγαλοπρεπούς κτιρίου στην μνήμη της. Τα σχέδια, όμως, δεν σταμάτησαν εκεί. Πέρα από τον τάφο, ο αυτοκράτορας διέταξε να δημιουργηθεί ένα τζαμί, κήποι και χώροι υποδοχής ξένων. Η κατασκευή του μεγαλειώδους μνημείου ολοκληρώθηκε στο διάστημα – ρεκόρ των 10 χρόνων και υπολογίζεται ότι εργάστηκαν συνολικά πάνω από 20 χιλιάδες άνθρωποι.

Όπως είναι αναμενόμενο, το οριενταλίστικο αρχιτεκτονικό μίγμα ταίριαζε απόλυτα στην ιστορία του Αλαντίν και της Τζασμίν, ενώ οι δημιουργοί της ταινίας προσέθεσαν κάποια περισσότερο φουτουριστικά στοιχεία στο αρχικό Ταζ Μαχάλ δημιουργώντας το γνωστό παλάτι του σουλτάνου που εμφανίζεται στην ταινία. Η αλήθεια είναι, όμως, πως αρκετοί φαν του Αλαντίν μπερδεύτηκαν με την μίξη αραβικών και ινδικών στοιχείων με αποτέλεσμα να αναρωτιούνται που πραγματικά ακριβώς εκτυλίσσονταν η ταινία.

Álcazar

Το μεσαιωνικό κάστρο στην Σεγόβια της Ισπανίας αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για μία από τις παλαιότερες ταινίες της Disney, την Χιονάτη και τους Επτά νάνους. Το γοτθικό κάστρο που μοιάζει ανέγγιχτο από την κλασική ισπανική αρχιτεκτονική είναι στην πραγματικότητα ένα από τα παλαιότερα κάστρα στην Ευρώπη. Με τα θεμέλια του να χρονολογούνται στην ρωμαϊκή εποχή, το κάστρο έχει περάσει από σχεδόν όλες τις αρχιτεκτονικές φάσεις της ιστορίας και έχει αλλάξει άπειρους ιδιοκτήτες μέχρι σήμερα.

Με τόση μεγάλη ιστορία ήταν λογικό να ανακηρυχθεί Μνημείο Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO το 1985, ενώ από το 1998 αρκετοί χώροι του κάστρου στεγάζουν διάφορα γνωστά μουσεία της Ισπανίας, όπως το Εθνικό Μουσείο Αρχείων.

Λέγεται πως η Disney επέλεξε το κάστρο για τους αιχμηρούς λεπτούς πύργους του, μιας και ταίριαζαν απόλυτα στην ιστορία της Χιονάτης. Επειδή, όμως, η Disney έψαχνε ένα πολύ χαρακτηριστικό κάστρο, απλά αντέγραψε τα βασικά κτίρια του κάστρου και αύξησε δυσανάλογα το ύψος των λεπτών πύργων, ώστε να δημιουργηθεί το υποβλητικό background που χρειάζονταν η ιστορία. Φυσικά, το κάστρο δεν αποτέλεσε πηγή έμπνευσης μόνο για την Disney. Μιας και συνδυάζει σχεδόν όλες τις τάσεις της αρχιτεκτονικής ιστορίας, το 1967, το κάστρο μετατράπηκε στο θρυλικό Κάμελοτ, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 1990 αποτέλεσε σκηνικό μεταφυσικών ταινιών και ταινιών τρόμου. Σήμερα, είναι επισκέψιμο και μερικώς ανοιχτό στο κοινό.

Eilean Donan

Από τον κατάλογο της Disney δεν θα μπορούσε να λείπει η Σκωτία. Ως πατρίδα περισσότερων από 1000 κάστρων, η Σκωτία ενέπνευσε το σκηνικό της ταινίας Merida. Σε αντίθεση, όμως, με την επιλογή πελώριων κάστρων σε προηγούμενες ταινίες, η Disney εδώ προτίμησε ένα εμφανώς μικρότερο και ταπεινότερο κάστρο στην βόρεια Σκωτία. Ο λόγος για το Eilean Donan σε μία σχεδόν μικροσκοπική βραχονησίδα πολύ κοντά στο χωριό Dornie. Αν και ο λόγος για την επιλογή ενός σχετικά άγνωστου κάστρου παραμένει ανεξακρίβωτος, είναι πιθανό πως οι θρύλοι που περιβάλλουν το κάστρο ίσως κρύβουν το κλειδί της επιλογής.

Σύμφωνα με τον ιδρυτικό θρύλο, το κάστρο Eilean Donan ιδρύθηκε από έναν Κέλτη μάγο – βασιλιά που είχε την ικανότητα να επικοινωνεί με τα πουλιά. Χάρη στις εξωπραγματικές του ικανότητες, ο βασιλιάς είχε καταφέρει να συγκεντρώσει αμύθητο πλούτο και έχτισε το κάστρο του πάνω σε μία βραχονησίδα πολύ κοντά στην στεριά, ώστε να έχει άμεσο ανεφοδιασμό. Ο αλλόκοτος, όμως, μάγος – βασιλιάς πέθανε σε πολύ μεγάλη ηλικία χωρίς να αφήσει απογόνους. Όπως είναι λογικό, το κάστρο του κατακτήθηκε από άλλους ηγεμόνες της περιοχής και μέχρι τον 19ο αιώνα άλλαζε συνεχώς ιδιοκτήτες, οι οποίοι δεν ενδιαφέρονταν αρκετά για την διατήρηση του χώρου. Το 1912, το κάστρο σχεδόν κατέρρευσε και χάρη στις δωρεές του Σκωτσέζου Macrae-Gilstrap που το προόριζε για μόνιμη κατοικία, επανήλθε στην ζωή μην έχοντας καμία σχέση με το σχεδόν στοιχειωμένο κάστρο του Μεσαίωνα. Οι τελικοί ιδιοκτήτες, όμως, το εγκατέλειψαν οριστικά και σήμερα, μετά από πολυδάπανη συντήρηση, το αινιγματικό κάστρο είναι ανοιχτό για το κοινο.

Διαβάστε ακόμη: