Το ΑΠΕ-ΜΠΕ παρουσιάζει ένα νέο βίντεο-ντοκιμαντέρ που καταγράφει την παράλληλη πορεία Εβραίων και Παλαιστινίων που ζουν στην Αθήνα: της ιστορικής εβραϊκής κοινότητας και της παλαιστινιακής παροικίας. Με επίκεντρο τις προσωπικές μαρτυρίες και όχι την πολιτική αντιπαράθεση, η ταινία του δημοσιογράφου Γιώργου Κουβαρά δίνει φωνή σε ανθρώπινες εμπειρίες, μνήμες και συναισθήματα, χωρίς να λαμβάνει θέση στη σύγκρουση που εξακολουθεί να διχάζει τη διεθνή κοινότητα.

Η προσέγγιση του ντοκιμαντέρ είναι καθαρά καταγραφική: δεν επιχειρεί σχολιασμό ή αξιολόγηση των γεγονότων, αλλά επιδιώκει να αποτυπώσει μια συγκεκριμένη οπτική, λειτουργώντας ως ψηφιακό αρχείο βιωματικού λόγου.

Η εβραϊκή κοινότητα της Αθήνας και το αποτύπωμα της μνήμης

Στο πρώτο μέρος παρουσιάζεται η μακραίωνη παρουσία των Εβραίων στην Αθήνα, με επίκεντρο το Μοναστηράκι και τη δραματική τομή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η αφήγηση ακολουθεί την πορεία της κοινότητας μέχρι το Ολοκαύτωμα και τις συνέπειες της εξόντωσης των Ελλήνων Εβραίων.

Καταγράφονται:

  • το Μνημείο Ολοκαυτώματος
  • το Εβραϊκό Μουσείο Ελλάδος
  • η συγκλονιστική μαρτυρία μιας γυναίκας που εκτοπίστηκε στο Άουσβιτς και επέζησε

Μέσα από την εμπειρία της, αναδεικνύεται ο ρόλος της μνήμης και της ιστορικής ευθύνης. Παράλληλα, ο αναλυτής και δημοσιογράφος Βίκτωρ Ισαάκ Ελιέζερ παρουσιάζει τη δική του οπτική για τον πόλεμο, τον οποίο χαρακτηρίζει «υπαρξιακό» για το Ισραήλ.

Η παλαιστινιακή κοινότητα της Αθήνας και η καθημερινότητα της προσφυγιάς

Το δεύτερο μέρος εστιάζει στην παλαιστινιακή παροικία της πόλης και στον τρόπο ζωής της. Κεντρικό σημείο αποτελεί η Παλαιστινιακή λέσχη, όπου νέοι δεύτερης και τρίτης γενιάς:

  • παρακολουθούν μαθήματα ελληνικής γλώσσας
  • διατηρούν δεσμούς με τις ρίζες τους
  • διαμορφώνουν την ταυτότητά τους μέσα στην ελληνική κοινωνία

Μέλη της κοινότητας μιλούν για:

  • την αγωνία για συγγενείς στα παλαιστινιακά εδάφη
  • τις συνέπειες της ισραηλινής κατοχής, όπως την αντιλαμβάνονται οι ίδιοι
  • το αίσθημα αβεβαιότητας και απομάκρυνσης

Οι μαρτυρίες παρουσιάζονται με στόχο τη δημοσιογραφική αποτύπωση, χωρίς πολιτική θέση.

Ένα ντοκιμαντέρ για τον άνθρωπο και τον διάλογο

Το έργο λειτουργεί ως ένας χώρος όπου φωνές που σπάνια ακούγονται δημόσια αποκτούν προβολή. Χωρίς να επιχειρεί ιστορικές ή γεωπολιτικές αναλύσεις, το ντοκιμαντέρ:

  • προβάλλει εμπειρίες απώλειας
  • μιλά για μνήμη και ταυτότητα
  • θίγει το βίωμα της προσφυγιάς
  • υπογραμμίζει την ανάγκη για κατανόηση και διάλογο

Σε μια περίοδο έντασης και διχασμού, η καταγραφή αυτή υπενθυμίζει τη σημασία της νηφαλιότητας, της ακρόασης και του σεβασμού απέναντι στις διαφορετικές αφηγήσεις που συνυπάρχουν μέσα στην Αθήνα του σήμερα.

Διαβάστε ακόμη: