Πριν μερικές ημέρες η ΕΚΤ ανακοίνωσε νέα αύξηση των επιτοκίων της, δίνοντας χαριστική βολή ή επιφέροντας μεγάλα πλήγματα σε πολλές επιχειρήσεις της ευρωζώνης, φυσικά και στις δικές μας.

Την ώρα που η Λαγκάρντ θα ανακοίνωσε το ακριβότερο χρήμα και τα ενεργειακά κόστη παραμένουν σε απρόσιτα ύψη, στην Ελλάδα ένας ακόμα παραγωγικός τομέας, αυτός της κτηνοτροφίας, δοκιμάζεται αγρίως.

Πολλές κτηνοτροφικές μονάδες έχουν μειώσει δραστικά τη λειτουργία τους και άλλες ουσιαστικά έχουν κλείσει, εξαιτίας και του ενεργειακού κόστους και της εκτίναξης των τιμών σε όλο το εύρος των ζωοτροφών, που καθιστούν όχι απλώς ασύμφορη τη συνέχιση των δραστηριοτήτων τους, αλλά έως και απαγορευτική.

Πολλές μικρές και μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες και συνεταιρισμοί παραγωγών σε όλη τη χώρα, από τη Θεσσαλία, τη βόρεια Ελλάδα, την Κρήτη και την Ήπειρο, αλλά και ορισμένα νησιά – μονάδες που παράγουν το μεγαλύτερο μέρος των εγχώριων γαλακτοκομικών προϊόντων – εκπέμπουν κυριολεκτικά SOS, καθώς η κατάσταση έχει φτάσει στο απροχώρητο.

Τόσο με τους λογαριασμούς ρεύματος, όσο και με τις τιμές των ζωοτροφών. Και μάλιστα, πριν να έρθουν οι πραγματικά χαμηλές θερμοκρασίες, που απαιτούν συνεχή χρήση ηλεκτρικής ενέργειας για να συντηρηθούν τα ζώα τους στην παγωνιά.

Είναι χαρακτηριστική η δήλωση εκπροσώπου του κλάδου, με τον οποίο συνομιλήσαμε. Ο οποίος, πέραν των άλλων προβλημάτων που μας απαρίθμησε, μας επισήμανε με ιδιαίτερη έμφαση ότι “ειδικά πρόβεια και κατσικίσια γαλακτοκομικά προϊόντα του χρόνου δεν θα έχουμε”!

Ταυτόχρονα εξέφρασε την αγωνία του για την περαιτέρω ύπαρξη του ζωικού κεφαλαίου της χώρας, που “φθίνει με ταχύτητα” και αν δεν ληφθούν μέτρα στήριξης, αναφέροντας ότι “σε λίγο θα εισάγουμε και γάλα σε σκόνη ή χύμα από άλλες χώρες, αμφιβόλου ποιότητας και πανάκριβο, αλλά και κατεψυγμένα κρεατικά προϊόντα, χαμηλής διατροφικής αξίας, όπως συνέβαινε πριν από κάποιες δεκαετίες”.

Και αυτό γιατί υπάρχει πολύ μεγάλη έλλειψη ζώων προς σφαγή διεθνώς, ενώ οι ενδιάμεσοι και πανίσχυροι εμπορικοί όμιλοι κατακρατούν εδώ και μήνες σημαντικό μέρος του διαθέσιμου όγκου φρέσκων κρεάτων, βάζοντάς τα στα ψυγεία τους και αναμένοντας να τα πωλήσουν τους επόμενους μήνες σε τιμές-χρυσάφι.

Πολλές φορές από αυτή εδώ τη στήλη έχουμε τονίσει την τεράστια σημασία της προστασίας, της φροντίδας και της ενίσχυσης της πρωτογενούς ζωικής και φυτικής παραγωγής, γιατί κάποια στιγμή, καθόλου μακρινή πλέον θα το πληρώσουμε ως οικονομία και κοινωνία ακριβά.

Η αγωνία του γεωργού και του κτηνοτρόφου, που καβαλάει το τρακτέρ και βγαίνει στους δρόμους, χύνοντας για διαμαρτυρία συμβολικά γάλατα στην άσφαλτο και σκορπώντας, επίσης συμβολικά άλλα αγροτικά προϊόντα, δεν φτάνει δυστυχώς μέχρι το υδροκέφαλο κέντρο που λαμβάνει τις αποφάσεις.

Κάποτε, ακόμα και σε πιο δύσκολες οικονομικά καταστάσεις, η Ελλάδα έβγαζε πολύ περισσότερα σιτηρά, βαμβάκια, λαχανικά και κάθε είδους οπωροκηπευτικά, η επαρχία σε μεγάλα ή και σε χαμηλά υψόμετρα ήταν γεμάτη από ζωικό κεφάλαιο και παρήγαγε αντίστοιχα προϊόντα που υπερκάλυπταν την εγχώρια ζήτηση.

Αλλά οι κυβερνήσεις, με τον εθισμό και των επιδοτήσεων συνάμα, όπως και με τα τραγικά αποτελέσματα των επιλογών των κορυφαίων κάποτε συνεταιριστικών φορέων (ΚΥΔΕΠ, ΠΑΣΕΓΕΣ, Ελαιουργική, Πανελλήνια Ένωση Κτηνοτρόφων και πολλές διαμερισματικές και τοπικές συνεταιριστικές ενώσεις, πτηνοτροφικές ενώσεις κλπ), έφεραν το μαρασμό της αγροτικής ανάπτυξης και μόνο κάποιες ομαδικές προσπάθειες των τελευταίων χρόνων, άλλαξαν κάπως την αρνητική εικόνα.

Και δεν μπαίνω καν στα του κλάδου των ιχθυοκαλλιεργειών και το σχεδόν ολοκληρωτικό πέρασμά του σε ξένους, από ότι απέμεινε της χρυσής περιόδου της στρεβλής όπως αποδείχθηκε ανάπτυξής του.

Διαβάστε ακόμη: