Οι ετήσιες δαπάνες για την άμυνα των κρατών έχουν πολλές φορές μεγάλη επίπτωση σε άλλους τομείς, όπως η υγεία και η εκπαίδευση. Κάποια κράτη, τα οποία νιώθουν τον κίνδυνο «εισβολής» δεν έχουν άλλη επιλογή από το να στελεχώσουν τις ένοπλες δυνάμεις τους, ενώ υπάρχουν κι άλλα, τα οποία έχουν αποφασίσει πως ο στρατός πρόκειται για μια εξαιρετικά δαπανηρή υπόθεση και μπορούν κάλλιστα να ζήσουν χωρίς αυτόν.
Μιλάμε φυσικά για μερικά από τα μικρότερα κράτη του πλανήτη, τα οποία δεν έχουν γίνει ποτέ στόχος εισβολής, αλλά και τα οποία βρίσκονται σε γεωγραφικές θέσεις που είτε προστατεύονται από άλλα κράτη, είτε πολύ δύσκολα μπορεί κάποιος εχθρός να φτάσει σε αυτά. Στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή υπάρχουν πέντε χώρες, οι οποίες δεν έχουν τακτικό στρατό, σύμφωνα με το World Fact book της CIA.
Το Λιχτενστάιν κατήργησε τον στρατό του το 1868 επειδή κρίθηκε πολύ δαπανηρός. Ο στρατός επιτρέπεται μόνο σε περιόδους πολέμου, αλλά αυτή η κατάσταση δεν έχει συμβεί ποτέ. Σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, παρέχεται αμυντική βοήθεια από την Αυστρία και την Ελβετία στο πλαίσιο μιας άτυπης συμφωνίας μεταξύ των τριών χωρών.
Το Βατικανό διατηρεί Σώμα Χωροφυλακής για εσωτερική αστυνόμευση. Η Παπική Ελβετική Φρουρά είναι ουσιαστικά μια ένοπλη μονάδα επιφορτισμένη με την προστασία του Πάπα και όχι του Κράτους της Πόλης του Βατικανού. Το Βατικανό δεν έχει αμυντική συνθήκη με την Ιταλία, καθώς κάτι τέτοιο θα παραβίαζε την ουδετερότητά του, αλλά ανεπίσημα οι Ιταλικές Ένοπλες Δυνάμεις προστατεύουν την Πόλη του Βατικανού.
Η Ισλανδία δεν διαθέτει ένοπλες δυνάμεις από το 1869, αλλά είναι ενεργό μέλος του ΝΑΤΟ. Υπήρχε μια αμυντική συμφωνία με τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, οι οποίες διατηρούσαν μια αμυντική δύναμη στην Ισλανδία και μια στρατιωτική βάση στη χώρα από το 1951 έως το 2006. Ωστόσο, ο Ναυτικός Αεροσταθμός του Κέφλαβικ έκλεισε στα τέλη του 2006 μετά από 55 χρόνια.
Οι ΗΠΑ ανακοίνωσαν ότι θα συνεχίσουν να παρέχουν άμυνα στην Ισλανδία, αλλά χωρίς να διατηρούν μόνιμα δυνάμεις στη χώρα. Παρόλο που η Ισλανδία δεν διαθέτει δικό της στρατό, εξακολουθεί να διατηρεί ένα σύστημα αεράμυνας, ακτοφυλακή, αστυνομική υπηρεσία και μια τακτική αστυνομική δύναμη. Υπάρχουν επίσης συμφωνίες σχετικά με στρατιωτικές και άλλες επιχειρήσεις ασφαλείας με τη Νορβηγία, τη Δανία κι άλλες χώρες του ΝΑΤΟ.
Τέλος, το Μονακό απαρνήθηκε τη γενική του στρατιωτική επένδυση τον 17ο αιώνα. Αν και η άμυνά του είναι ευθύνη της Γαλλίας, διατηρούνται δύο μικρές στρατιωτικές μονάδες στη χώρα. Η μία προστατεύει πρωτίστως τον Πρίγκιπα και το δικαστικό σώμα, ενώ η άλλη είναι υπεύθυνη για την πολιτική άμυνα και την πυρόσβεση. Και οι δύο μονάδες είναι καλά εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες με φορητά όπλα. Εκτός από αυτά τα σώματα, διατηρείται μια ένοπλη εθνική αστυνομία για σκοπούς εσωτερικής ασφάλειας.
