Ο Μάνος Ελευθερίου γεννήθηκε σαν σήμερα στις 12 Μαρτίου του 1938. Έχει γράψει ποιητικές συλλογές, διηγήματα, ποιήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια και είναι ιδαίτερα αγαπητός, τόσο ο ίδιος, όσο και τα έργα του.

Κατά καιρούς συνεργάστηκε σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες, όπως με τον συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή και τον τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα καθώς και με τον Θανάση Γκαϊφύλλια, με τον Δήμο Μούτση και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο. Συνεργάστηκε επίσης με τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Αντώνη Βαρδή και άλλους.

Το 2005, ο Μάνος Ελευθερίου, βραβεύθηκε με το «Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας» για το μυθιστόρημά του «Ο καιρός των χρυσανθέμων».

Ενώ, επίσης, το 2013 βραβεύθηκε για την συνολική προσφορά του από την Ακαδημία Αθηνών.

Μάνος Ελευθερίου: Πέντε ποιήματα

• Πάντα Κάτι Μένει

Πάντα κάτι μένει για να πεις
Κάτι που είναι μόνο για τους άλλους
Να φιλήσεις πόδια ως τους αστραγάλους
Στους αλήτες να `σαι συνεπής
Τότε θα `σαι μες την αγορά
Ένας σεβαστός αρχιερέας
Σε βιτρίνα θα `σαι σπάνιος αμφορέας
Δίπλα σ’ αντικείμενα ιερά
Θα γραφτείς για πάντα στα χαρτιά
Με τ’ αποτυπώματα χεριών σου
Στην ασπρόμαυρη φωτό το πρόσωπό σου
Θα `ναι σαν τοπίο στη φωτιά
Χρόνια όσα έχεις σιχαθεί
Θα τους δίνεις το αίμα της καρδιάς σου
Για να πάρεις τίτλους τα παράσημά σου
Κι η ζωή σου να εξιλεωθεί
Πάντα κάτι μένει για να βρεις
Κάτι ο καθείς θα συμπληρώνει
Θ’ αγοράζει άλλος κι άλλος θα πληρώνει
Τη διαφορά θα εκλιπαρείς
Θα συρθείς. Θα θέλεις να σωθείς.
Το όνομά σου θα `ναι πια για γέλια
Και θα βλέπεις την καρδιά σου στα τσιγκέλια
Θα παρακαλάς μην τρελαθείς.

• Πάντα χρειάζεται να υπάρχει ένας άνθρωπος δίπλα σου (Φαρμακείον εκστρατείας)

Πάντα χρειάζεται.
Πάντα χρειάζεται δίπλα σου.
Στις μικρές και τις μεγάλες χαρές.
Στις καταστροφές και στην αρρώστια.
Στον αέρα και στις βροχές.
Στον ήλιο και στη θάλασσα.
Πάντα χρειάζεται να υπάρχει ένας άνθρωπος δίπλα σου.
Αυτός είναι όλα μαζί τα φαρμακεία και τα φάρμακα του κόσμου.

• Διαπίστωση

Γιατί στο βάθος δεν έμεινε κανείς με την επιθυμία
νομίζοντας την τρέλα πιο σκληρή απ΄ τη μνήμη,
την απειλή τους πιο απρόσιτη απ΄ το φόβο
κι είπαμε πως αυτό ειν’ ο φόβος
κι όχι το άδειο πιάτο,
ή ο αστυφύλακας κάτω απ΄ τ΄ αγάλματα….
Εκεί να περιμένεις. Εκεί που ο φόβος
ξαναγυρίζει τη φωνή στη φλέβα του ίσκιου,
όταν το σώμα σου θα πάρει το λίκνισμα της τρέλλας
πάνω στο άδειο κρεββάτι.

• Είδαμε…είδαμε

Είδαμε τον αδερφό στην άλλη όχθη του καιρού
και τη γυναίκα που βλάστησε ανάσκελη με μαύρο φίδι.
Είδαμε το νικημένο να ζητιανεύει το έλεος
και του φτωχού τα υπάρχοντα ο παιδεμός και τα δάκρυα.
Είδαμε την ξενιτιά στο γέλιο των κυμάτων
και τους ψαράδες αγάλματα για την Αγία Θαλασσινή.
Τους εκατό θανάτους να βομβαρδίζουν τη στέγη μας
και απ’τις ψηλές καμινάδες τον καπνό της θυσίας μας.
Είδαμε…είδαμε…είδαμε.

• Η τελική λύση

Ανυποψίαστο, ελάχιστο απόγευμα…
Το σώμα που λάτρεψε τον ήλιο και που τώρα υποκρίνεται,
το δέντρο στην πεθαμένη θάλασσα
έσμιξε τη μνήμη
του καλοκαιριού
με τα δικά σου μάτια.

Τώρα γλιστρώ κάπου-κάπου κι ακούω το δέντρο
που μιλάει.
Συμβαίνει κάποτε να μιλούν τα δέντρα,
όταν τροποποιείς μια κατάσταση
και δεν σ’ εμποδίζει το κυριακάτικο εμβατήριο,
ή κάτι που ήταν άξιο ν’ αγαπηθεί και ισορρόπησε
τη λύπη του μέσα στην πείρα.

Το βράδυ, όμως, υπάρχουν οι ανεπαίσθητες υποψίες
και τότε θέλεις να κουβεντιάσεις, ή να πας σ’ ένα θέατρο,
ή οτιδήποτε άλλο,
αρκεί αυτό το βράδυ να γυμνωθεί από λέξεις,
όπως κάποιος που προχωρώντας για τ’ απόσπασμα
θυμήθηκε πως είχε ξεχάσει τα γυαλιά του.

Ο Μάνος Ελευθερίου πέθανε στις 22 Ιουλίου 2018 σε ηλικία 80 ετών.