Ένα από τα πιο εμβληματικά και αινιγματικά μνημεία του αρχαίου κόσμου, το Στόουνχεντζ, παραμένει μυστήριο πώς δημιουργήθηκε.

Σύμφωνα με νέα μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Archaeological Science, ορισμένοι από τους λίθους του μνημείου όντως μεταφέρθηκαν από τους ανθρώπους της νεολιθικής εποχής, από μεγάλη απόσταση σε αντίθεση με θεωρίες αρχαιολόγων ότι οι ογκώδεις πέτρες κατέληξαν εκεί με φυσικό τρόπο μέσα από τους παγετώνες και την μεταφορά τους από το λιώσιμο πάγων.

Το Στόουνχεντζ και οι άνθρωποι της νεολιθικής εποχής

Η έρευνα, που διεξήχθη από επιστήμονες του Πανεπιστημίου του Aberystwyth, επικεντρώνεται στον λεγόμενο «ογκόλιθο Newall», έναν βράχο στο μέγεθος ποδοσφαιρικής μπάλας, που ανακαλύφθηκε το 1924 στο Στόουνχεντζ από τον συνταγματάρχη William Hawley. Η λεπτομερής χημική ανάλυση του δείχνει πως προέρχεται από την τοποθεσία Craig Rhos-y-Felin στην Ουαλία, περίπου 200 χιλιόμετρα δυτικά. Ο καθηγητής Richard Bevins και η ομάδα του διαπίστωσαν ότι ο βράχος περιέχει παρόμοιες ποσότητες θορίου και ζιρκονίου με τα πετρώματα της περιοχής, γεγονός που ενισχύει την υπόθεση της ανθρώπινης μεταφοράς.

Επιπλέον, ο ογκόλιθος αποτελείται από επιφάνεια πλούσια σε ανθρακικό ασβέστιο μια σύνθεση που δεν ευνοείται από τη φυσική μεταφορά μέσω παγετώνων, όπως υποστήριζαν κάποιοι επιστήμονες. Σύμφωνα με τους ερευνητές, αν οι παγετώνες ήταν υπεύθυνοι για τη μετακίνηση των λίθων, θα είχαν αφήσει πίσω τους διάσπαρτα ίχνη στην πεδιάδα του Σάλσμπερι, κάτι που δεν έχει διαπιστωθεί.

Η θεωρία της μεταφοράς μέσω παγετώνων

Η μελέτη έφερε στο φως και μια άλλη έκπληξη. Η Πέτρα 32d, που για δεκαετίες θεωρούνταν δολορίτης, είναι επίσης ρυόλιθος με παρόμοια προέλευση με τον ογκόλιθο Newall, μεταδίδει η New York Post .

Παρά την αυξανόμενη συναίνεση της αρχαιολογικής κοινότητας ότι οι Νεολιθικοί άνθρωποι μετέφεραν τις πέτρες μερικές από τις οποίες ζύγιζαν έως και 3,5 τόνους, υπάρχουν ακόμα φωνές αμφισβήτησης. Ο γεωλόγος Dr. Brian John ισχυρίζεται ότι υπάρχουν ενδείξεις παγετωνικής τριβής στον βράχο, όμως οι ερευνητές απορρίπτουν αυτή την εκδοχή ως ατεκμηρίωτη.

Αν και παραμένει άγνωστο πώς ακριβώς μεταφέρθηκαν οι τεράστιοι λίθοι, η μελέτη επισημαίνει ότι αυτόχθονες κοινότητες σε διάφορες περιοχές του κόσμου έχουν χρησιμοποιήσει σχοινιά, έλκηθρα και ξύλινες ράμπες για ανάλογες μεταφορές, τεχνικές που υπήρχαν και κατά τη Νεολιθική εποχή.

Διαβάστε ακόμη: