To πρώτο crash test της Mercedes πραγματοποιήθηκε στις 10 Σεπτεμβρίου του 1959, σε εξωτερικό χώρο του εργοστασίου της στο Ζίντελφινγκεν.

Το αυτοκίνητο της δοκιμής προσέκρουσε μετωπικά σε ένα συμπαγές εμπόδιο. Αυτή ήταν η αρχή στη διαρκή προσπάθεια της γερμανικής εταιρίας να κατασκευάζει όλο και πιο ασφαλή οχήματα που θα προστατεύουν όσο το δυνατόν περισσότερο τους επιβάτες. Σε ετήσια βάση η Mercedes πραγματοποιεί έως και 900 δοκιμές πρόσκρουσης και περίπου 1.700 πλευρικές προσκρούσεις στο Κέντρο Τεχνολογίας Ασφάλειας Οχημάτων στο Ζίντελφινγκεν.

Πλέον η Mercedes μπορεί να υπερηφανεύεται ότι είναι η πρώτη αυτοκινητοβιομηχανία στον κόσμο που πραγματοποίησε crash test με ακτίνες Χ σε πραγματικό όχημα, το οποίο ήταν μια C-Class με ταχύτητα 60 χλμ./ώρα. Πίσω από το τιμόνι βρίσκονταν ένα ομοίωμα του γυναικείου σώματος, ειδικά σχεδιασμένο για δοκιμές πλευρικής πρόσκρουσης.

Σημαντικό ρόλο έπαιξε η χρήση ενός γραμμικού επιταχυντή με τεχνολογία 1 kHz ως πηγή ακτινοβολίας. Η συσκευή είναι πολύ πιο ισχυρή από τις λάμψεις ακτίνων Χ που χρησιμοποιήθηκαν προηγουμένως σε δοκιμές, καθώς η ενέργεια φωτονίων του γραμμικού επιταχυντή είναι έως και 9 Μεγαηλεκτρονιοβόλτ.

Η διάρκεια του παλμού ακτίνων Χ είναι μόνο μερικά μικροδευτερόλεπτα. Αυτό καθιστά δυνατή την καταγραφή διαδικασιών παραμόρφωσης στη δοκιμή πρόσκρουσης χωρίς θόλωση κίνησης. Ο γραμμικός επιταχυντής δημιουργεί επίσης μια συνεχή ροή αυτών των παλμών ακτίνων Χ λαμβάνοντας έως και 1.000 εικόνες ανά δευτερόλεπτο.

Δηλαδή, περίπου 1.000 φορές περισσότερες από ό,τι με τις συμβατικές ακτίνες Χ. Έτσι, λαμβάνονται πολύτιμες πληροφορίες για την παραμόρφωση μη ορατών εξαρτημάτων βοηθώντας στην εξέλιξη και την ενίσχυσή τους. Επιπλέον μπορεί να παρατηρηθεί, για παράδειγμα, λεπτομερώς πόσο πιέζεται ο θώρακας του ανδρείκελου.

Κάτω από το όχημα της δοκιμής πρόσκρουσης βρίσκεται ένας επίπεδος ανιχνευτής. Χρησιμεύει ως ψηφιακός δέκτης εικόνας στο σύστημα ακτίνων Χ. Όταν η ακτινοβολία χτυπά τον ανιχνευτή, παράγεται ένα ηλεκτρικό σήμα. Για την προστασία των εργαζομένων από την έκθεση στην ακτινοβολία, τους δίνονται δοσίμετρα, ενώ υπάρχει τοίχος από σκυρόδεμα πάχους 40 εκατοστών γύρω από το κτίριο και μια προστατευτική πόρτα βάρους περίπου 45 τόνων.

Διαβάστε ακόμη: