Συνέντευξη στον Κώστα Κατόπη
Συνάντησα την φιλόλογο και ποιήτρια Μαριανίνα Βεντούρη στο καφέ του Μουσείου της Ακρόπολης όπου μιλήσαμε για την ενασχόλησή της με τη δημιουργική γραφή, την ποιητική της συλλογή με τίτλο «Κατάδεσμος», που οδεύει προς δεύτερη έκδοση, τη διδασκαλία και τα μελλοντικά της σχέδια.
– Πότε ξεκίνησε η επαφή σου με τη γραφή;
Παιδιόθεν. Έγραφα τις καλύτερες εκθέσεις στην τάξη από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου μέχρι την τελευταία τάξη του Λυκείου.
Χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια ή άγχος για πρωτιά. Ο λόγος έβγαινε αβίαστα και εύκολα από μέσα μου. Ακόμα βγαίνει. Το σπίτι είναι γεμάτο ποιήματα και μικροδιηγήματα.
– Σπουδές;
Αγγλική γλώσσα και λογοτεχνία στο Οpen University, London. Έτσι γνώρισα την αγαπημένη μου ποιήτρια, την Emily Dickinson. Έχω περάσει χρόνια πάνω στα γραπτά της. Ώσπου…
– Ώσπου;
Μπήκε στη ζωή μου η δημιουργική γραφή και την άλλαξε οριστικά. Πιστεύω ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν αυτή την εμπειρία στη ζωή τους, γιαυτό και αποφάσισα να εισηγηθώ το δικό μου εργαστήρι πέρυσι τον Οκτώβριο στον σύλλογο Θρυαλλίδα με τον οποίο διατηρούμε αγαστή συνεργασία.
– Ποια η γνώμη σου για την διδασκαλία;
Τα παιδιά (και όχι μόνο) μαθαίνουν από την περίσσεια της αγάπης των δασκάλων τους.
– Πώς προέκυψε ο «Κατάδεσμος»;
Από την μελέτη μου πάνω στα ψευδοϊστορικά του Καβάφη. Βρήκα (τυχαία νομίζω) τον αρχαίο κατάδεσμο της Πέλλας και ενθουσιάστηκα.
– Σχέδια για το άμεσο μέλλον;
Σχέδια που ελπίζω να μην μείνουν όνειρα. Ένα μεταπτυχιακό, ένα έντυπο λογοτεχνικό περιοδικό, ένα θεατρικό έργο, ένα παραμύθι, μια ποιητική σύνθεση και πολλά άλλα…
– Τι είναι ποίηση για σένα και τι είναι αυτό που κάνει μια ποιήτρια;
Παραφράζοντας τον Καρυωτάκη θα πω ότι ποίηση είναι το καταφύγιο που αγαπούμε. Και μια ποιήτρια, κατά πάσα πιθανότητα, κατοικεί στην πιθανότητα (I dwell in possibility, Emily Dickinson).
