Το μυστήριο γύρω από την προέλευση των λίθων sarsen του Στόουνχεντζ επιτέλους λύθηκε. Sarsen (πιθανότατα σύντμηση του Saracen – Σαρακηνός) ονομάζονται οι μεγαλύτερες πέτρες του εξωτερικού κύκλου του μνημείου, που αποτελούνται από πυριτιωμένο ψαμμίτη.

Η σχετική μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Science Direct και της οποίας ηγήθηκε ο καθηγητής γεωμορφολογίας Ντέιβιντ Νας, βασίστηκε σε δείγμα από τη δεκαετία του 1950, όταν έγιναν εργασίες συντήρησης στο μνημείο.

H προέλευση των μεγαλύτερων λίθων sarsen εντοπίστηκε σε δάσος της περιοχής Marlborough Downs του Ουίλτσαϊρ, ενώ μερικές από τις μικρότερες πέτρες, που αναφέρονται ως bluestones (πρόκειται για περίπου 20 διαφορετικά είδη πετρωμάτων), εντοπίστηκαν στους λόφους Preseli της Ουαλίας.

Το δείγμα που χρησιμοποιήθηκε για την ανακάλυψη της προέλευσης των μεγαλύτερων λίθων κρατήθηκε στη Φλόριντα των ΗΠΑ για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέχρι που η πέτρα έφτασε στο English Heritage, τον φορέα που είναι υπεύθυνος για περισσότερα από 400 μνημεία στο Ηνωμένο Βασίλειο.

40 λεπτά με το αυτοκίνητο

Η ανάκτηση του δείγματος οδήγησε στη χρηματοδότηση του καθηγητή Νας από τη Βρετανική Ακαδημία για την εξέτασή του, αναφέρει η Daily Expess US.

«Ήταν πραγματικά συναρπαστικό να αξιοποιήσουμε την επιστήμη του 21ου αιώνα για να κατανοήσουμε το νεολιθικό παρελθόν και να απαντήσουμε επιτέλους σε ένα ερώτημα που οι αρχαιολόγοι συζητούσαν επί αιώνες», δήλωσε ο καθηγητής Νας.

Οι ερευνητές ανέλυσαν γεωλογικούς σχηματισμούς πυριτιωμένου ψαμμίτη από το Νόρφολκ έως το Ντέβον και διαπίστωσαν ότι το δείγμα ταίριαζε με τη χημική σύνθεση των λίθων sarsen στο δάσος West Woods, νότια του Marlborough Downs, σε απόσταση 40 λεπτών με το αυτοκίνητο από το Στόουνχεντζ.

«Το να μπορούμε να εντοπίσουμε την περιοχή που χρησιμοποιούσαν οι κατασκευαστές του Στόουνχεντζ για να προμηθεύονται τα υλικά τους γύρω στο 2500 π.Χ. είναι πραγματικά συναρπαστικό. Τώρα μπορούμε να αρχίσουμε να καταλαβαίνουμε τη διαδρομή που μπορεί να είχαν διανύσει και να προσθέσουμε άλλο ένα κομμάτι στο παζλ», δήλωσε η ανώτερη ιστορικός του φορέα English Heritage, Σούζαν Γκρίνεϊ.

Όπως σημείωσε η ίδια, το εύρημα της ομάδας του Νας έχει λογική βάση, αφού οι κατασκευαστές του μνημείου πιθανότατα έψαχναν για τις πιο τεράστιες πέτρες που μπορούσαν να βρουν μέσα σε ένα εύρος που θα επέτρεπε τη μεταφορά τους.

Διαβάστε ακόμη: