Πότε «πέφτει» για φέτος η Κυριακή του Θωμά; Γιατί λέμε κι ακούμε συχνά ότι κάποιος είναι «άπιστος Θωμάς»;
Πότε πέφτει Κυριακή του Θωμά
Η «Κυριακή του Θωμά», ή η γιορτή του Θωμά, είναι κινητή γιορτή και εξαρτάται από την ημερομηνία που πέφτει το Πάσχα.
Γιορτάζεται πάντα την πρώτη Κυριακή μετά το Πάσχα ενώ, επίσης, ονομάζεται και Κυριακή του Αντίπασχα, επειδή είναι η εορτή της Αποδόσεως της ημέρας του Πάσχα.
Φέτος, η Κυριακή του Θωμά πέφτει στις 9 Μαΐου.
Ενδεικτικά για τα επόμενα τρία χρόνια:
- Το 2022 η Κυριακή του Θωμά πέφτει την Πρωτομαγιά, 1 Μαΐου.
- Το 2023 στις 23 Απριλίου.
- Το 2024 πέφτει στις 12 Μαΐου.
Γιατί λέμε ότι κάποιος είναι «άπιστος Θωμάς»
Ο μόνος από τους μαθητές του Χριστού που δεν τον είδε μετά την Ανάστασή Του, ήταν ο Απόστολος Θωμάς. Όταν βρέθηκε με τους υπόλοιπους μαθητές και έμαθε το νέο πως ο Ιησούς δεν βρίσκεται πλέον στον τάφο, δεν φάνηκε να πείθεται.
Η φράση του «Αν δεν δω στα χέρια του τις τρύπες από τα καρφιά αν δεν βάλω τα δάχτυλαμου σε αυτές και το χέρι μου στο πλευρό του , δεν πρόκειται να πιστέψω» έχει μείνει στην ιστορία.
Ο Θωμάς έμεινε με την αγωνία για οκτώ ημέρες, μέχρι που εμφανίστηκε μπροστά του ο Ιησούς.
Όταν οι δυο τους συναντήθηκαν, ο Χριστός τον κάλεσε να δει με τα μάτια του και να αγγίξει με τα χέρια του τις πληγές Του, για να βεβαιωθεί. Ο Απόστολος Θωμάς Τον αναγνώρισε και επιβεβαίωσε με τη φράση «Είσαι ο Κύριος και Θεός μου».
Εξαιτίας αυτού του γεγονότος, ο Ιησούς είπε την επίσης ιστορική φράση «Μακάριοι όσοι πίστεψαν χωρίς να έχουν δει».
Έκτοτε, έχει μείνει ο χαρακτηρισμός του «Άπιστου Θωμά», όχι γι’ αυτούς που δεν πιστεύουν, αλλά γι’ αυτούς που είναι δύσπιστοι και ζητούν αποδείξεις ώστε να πειστούν.
«Ο Άπιστος Θωμάς»: Ο πίνακας του Μικελάντζελο Μερίτζι ντα Καραβάτζιο
Το γνωστό αυτό «επεισόδιο» του άπιστου Θωμά από το Ευαγγέλιο του Ιωάννη (ΧΧ, 24-29) εικονογραφεί ο πίνακας του Μικελάντζελο Μερίτζι ντα Καραβάτζιο.
Τρείς μαθητές συνωστίζονται ερχόμενοι από δεξιά γύρω από τη μορφή του Σωτήρα, έτσι ώστε το κεφάλι του Θωμά και του έτερου Αποστόλου που παρακολουθεί τη σκηνή από κάποια απόσταση από ψηλά, οριοθετούν τον κεντρικό άξονα της σύνθεσης.
Οι τόνοι κυμαίνονται σε γήϊνες αποχρώσεις χωρίς χρωματικές εξάρσεις, ενώ η τοποθέτηση των μορφών στο χώρο παραμένει συνειδητά απροσδιόριστη, αποτρέποντας οποιαδήποτε παρέκκλιση της προσοχής από το διαδραματιζόμενο γεγονός στο κέντρο του πίνακα.