Ιδιαίτερα ανήσυχη είναι η κυβέρνηση και το οικονομικό της επιτελείο, καθώς τα μηνύματα που λαμβάνουν από τα ενδότερα των τραπεζών, αλλά και την κοινωνία, μόνο ευχάριστα δεν είναι σε σχέση με την εικόνα της εξυπηρέτησης των υποχρεώσεων των πολιτών.

Αυτά που δεν λένε δημόσια οι τράπεζες, ούτε ο επόπτης τους, δηλαδή η Τράπεζα της Ελλάδας, το γνωρίζουν καλά στο οικονομικό επιτελείο και ανησυχούν σφόδρα, γιατί ουσιαστικά έχουμε το ίδιο έργο σε διπλό φόντο, σε σχέση με τα προβληματικά δάνεια των πολιτών.

Οι προειδοποιήσεις και οι απειλές Σταϊκούρα και των άμεσων συνεργατών του προς τις ηγεσίες των συστημικών και όχι μόνο τραπεζών, ότι θα τους επιβληθεί έκτακτος φόρος, αν δεν δράσουν άμεσα με ευνοϊκές ρυθμίσεις και διαγραφές τόκων προς τους υπόχρεους δανειολήπτες, δείχνει ακριβώς το μέγεθος του προβλήματος που έρχεται, αν δεν είναι ήδη εδώ.

Κάποια μάλιστα τραπεζικά στελέχη, μιλούν ανοιχτά για “διπλή πληγή”, καθώς υπάρχουν τα παλαιά ρυθμισμένα δάνεια, που κοκκινίζουν ξανά, λόγω αύξησης των δόσεων και οικονομικής δυσκολίας που επέφεραν οι αλλεπάλληλες κρίσεις (ενεργειακή, ακρίβειας κλπ.).

Τη δεύτερη πληγή, συνιστούν τα νέα κόκκινα δάνεια που καταγράφουν τα αρμόδια τμήματα των τραπεζών, την έκταση και το μέγεθος των οποίων δεν μπορεί ακόμα κανείς να προσδιορίσει με ακρίβεια αυτό το διάστημα.

Ούτε η κυβέρνηση, ούτε φυσικά και τα κόμματα της αντιπολίτευσης επιθυμούν νέο κύμα προβληματικών δανείων.

Χρειάζεται άμεση παρέμβαση, καταλυτική, με ισχυρές παρεμβάσεις και στον υφιστάμενο πτωχευτικό, αλλά και στις πρόνοιες του εξωδικαστικού μηχανισμού, ακόμα και αν χρειαστούν γενναίες διαγραφές χρεών, ώστε να είναι πράγματι βιώσιμο και κυρίως εξυπηρετήσιμο το όποιο εναπομείναν ποσό για τον δανειολήπτη και να μην συμβαίνει ό,τι διαπιστώνεται τώρα με τα ρυθμισμένα δάνεια, που κοκκινίζουν πάλι.

Υπάρχει η πολιτική βούληση ή η κοινωνία θα είναι έρμαιο των τραπεζών, των funds και των servicers, αντί να είναι ο μοχλός στήριξης της δοκιμαζόμενης κοινωνίας.

Και επιτέλους, δεν μπορούν οι τράπεζες, τα funds και οι servicers, αν πράγματι θέλουν, να ξεχωρίσουν την “ήρα από το στάρι”; Δηλαδή, ποιοι έχουν δυνατότητες, εισοδήματα και περιουσία και δεν δίνουν τα οφειλόμενα, συνηθισμένοι στα δανεικά και αγύριστα και ποιοι πραγματικά αδυνατούν να ανταποκριθούν;

Αναφέρομαι και στην παλιά γενιά προβληματικών δανείων και στη νέα, γνωρίζοντας πολύ καλά πως λειτουργούν τα αρμόδια τμήματα των τραπεζών, που έχουν πλήρη γνώση των δυνατοτήτων κάθε δανειολήπτη.

Για τους διαχειριστές, βεβαίως, ισχύει η πολιτική του τυφλοπόντικα, ήτοι της τυφλής διεκδίκησης, της μη διαπραγμάτευσης επί της ουσίας με τους υπόχρεους και της προσφυγής στον πλειστηριασμό, ακόμα και πρώτης κατοικίας, για πολύ μικρά ποσά.

Άμεση δράση τώρα χρειάζεται, ανεξαρτήτως της προεκλογικής περιόδου που διανύουμε, γιατί τον υπόχρεο, που αδυνατεί να ανταποκριθεί στην αυξημένη – για πέμπτο μήνα, παρακαλώ – δόση του, το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να δοθεί βιώσιμη λύση στο πρόβλημά του και όχι καταναγκαστική, λόγω της μειονεκτικής θέσης του, έναντι τραπεζών, funds, servicers και όποιων δικηγορικών γραφείων τους αντικαθιστούν στις διεκδικήσεις τους.

Σκέφτεστε, προεκλογική περίοδο, με πλειστηριασμούς κατοικιών και το τι έχει να γίνει; Κάτι ξέρει το ΔΝΤ και φοβάται-προειδοποιεί, για κοινωνική έκρηξη στην Ευρώπη και δη στις χώρες του Νότου…

Διαβάστε ακόμη: