Μέχρι και πριν από 7-8 χρόνια οι διαθέσιμες χειρουργικές τεχνικές για την αποκατάσταση μιας βουβωνοκήλης, μιας ομφαλοκήλης ή μιας μετεγχειρητικής κοιλιοκήλης ήταν σταθερά οι ίδιες που υπήρχαν και πριν από 25-30 χρόνια. Ανοιχτά ή λαπαροσκοπικά οι διαθέσιμες μέθοδοι ήταν κλασσικές που δεν είχαν ιδιαίτερες παραλλαγές και μπορούσε να τις κάνει οποιοσδήποτε γενικός χειρουργός με βασική εκπαίδευση, με άλλη βέβαια επιτυχία.

Από το 2012 αρχικά και σε πλήρη ανάπτυξη από το 2014, ξεκίνησε μια πραγματική επανάσταση στη χειρουργική των κηλών του κοιλιακού τοιχώματος, με την ανάπτυξη ολοκαίνουριων τεχνικών αποκατάστασης. Αναπτύχθηκαν καινοτόμες μέθοδοι που εγκατέλειψαν το μέχρι πρότινος δόγμα «απλά να κλείσουμε την τρύπα» και στηρίχτηκαν σε καθαρά ανατομικές βάσεις, εκμεταλλευόμενες τα ήδη υπάρχοντα ανατομικά στοιχεία του κοιλιακού μας τοιχώματος.

Πρόκειται για τις τεχνικές TAR, eTEP, eTEP-RS, και TIPP / ONSTEP. Με βασικό όπλο την τέλεια γνώση της ανατομίας και την άψογη χειρουργική τεχνική και δεινότητα του χειρουργού αναπτύχθηκαν μέθοδοι που ανακατασκευάζουν στην κυριολεξία το κοιλιακό τοίχωμα κλείνοντας τα χάσματα των κηλών χωρίς καμία τάση, και δημιουργώντας ειδικούς χώρους ανάμεσα στα κοιλιακά τοιχώματα για να τοποθετηθεί το πλέγμα.

Οι τεχνικές αυτές μπορεί να γίνουν ανοικτά, λαπαροσκοπικά ή ρομποτικά, ανάλογα με την αναγκαιότητα, την κρίση και φυσικά τις γνώσεις και την εμπειρία του χειρουργού κηλών. Θα πρέπει όμως να τονίσουμε ότι η διενέργεια αυτών των τεχνικών με τη βοήθεια του ρομπότ (Ρομποτική τεχνική eTEP, eTEP-TAR, eTEP-RS) έχει εξαιρετικά αποτελέσματα, αφού βοηθά τον εξειδικευμένο ρομποτικό χειρουργό κηλών, να πραγματοποιήσει την επέμβαση με εξαιρετική ακρίβεια κινήσεων, με μοναδικά πλεονεκτήματα πολύπλοκων χειρουργικών χειρισμών που δεν μπορεί καμία άλλη μέθοδος να πραγματοποιήσει.

Οι περισσότερες από τις νεότερες αυτές μεθόδους είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνουν λαπαροσκοπικά, λόγω των περιορισμών που έχει στην κίνηση η λαπαροσκοπική χειρουργική. Το ρομποτικά χειρουργικά συστήματα εξομοιώνουν την χειρουργική κίνηση με το ανθρώπινο χέρι και μάτι κάνοντας αυτές τις επεμβάσεις γρήγορες, ασφαλείς, και αποτελεσματικές, με ελαχιστοποίηση επιπλοκών και ακόμη ταχύτερη έξοδο του ασθενούς από το νοσοκομείο, ακόμη και την ίδια ημέρα, μέσα σε λίγες ώρες.

Με τις τεχνικές αυτές τα πλεονεκτήματα έναντι των παλαιών μεθόδων είναι πολλά:

• Γίνεται μια καθαρά ανατομική επέμβαση, με σεβασμό στην φυσιολογία και την ανατομική λειτουργικότητα του κοιλιακού τοιχώματος και όχι μια απλή τοποθέτηση πλέγματος που καλύπτει την τρύπα.
• Γίνεται πλήρης ανακατασκευή του κοιλιακού τοιχώματος με σύγκλειση του κηλικού χάσματος και ενίσχυση των κοιλιακών μυών.
• Το πλέγμα που χρησιμοποιείται δεν τοποθετείται στο εσωτερικό της κοιλιακής κοιλότητας (δεν μπαίνει δηλαδή ενδοπεριτοναϊκά), αλλά πίσω από τους κοιλιακού μύες καλυπτόμενο πλήρως από το περιτόναιο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην έρχεται σε επαφή με τα σπλάγχνα και τα έντερα και άρα να μην δημιουργείται καμία απολύτως ενδοκοιλιακή σύμφυση, που σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να δημιουργήσει επιπλοκές (πχ ειλεός).
• Το πλέγμα που χρησιμοποιείται, μπαίνοντας στη νέα ειδική θέση που δημιούργησε ακριβώς και μόνο γι’ αυτό ο χειρουργός, δεν χρειάζεται καμία απολύτως καθήλωση, ούτε με ράμματα ούτε με ειδικά «καρφιά». Σε αντίθεση λοιπόν με τις παλαιότερες τεχνικές, που χρησιμοποιούσαν πολύ μεγάλο αριθμό ραμμάτων και καθηλωτικών, στις νεώτερες μεθόδους δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου πόνος από αυτή την αιτία.
• Λόγω της μη καθήλωσης του πλέγματος δεν υπάρχει απολύτως καμία περίπτωση να προκληθούν τραυματισμοί αγγείων, κακώσεις νεύρων ή διαταραχές σεξουαλικής λειτουργίας, όπως συχνά μπορεί να συμβεί με τις παλαιότερες τεχνικές, όπου το πλέγμα «καρφώνεται» στη κοιλιά.
• Οι επεμβάσεις δεν γίνονται ενδοπεριτοναϊκά, δηλαδή στο εσωτερικό της κοιλιάς, αλλά εξωπεριτοναϊκά, δηλαδή ανάμεσα στα κοιλιακά τοιχώματα, χωρίς να μπαίνει ο χειρουργός μέσα στη κοιλιά. Έτσι, αποφεύγεται κάθε επαφή με τα κοιλιακά σπλάγχνα, εξουδετερώνοντας πιθανές επιπλοκές από ενδοκοιλιακές κακώσεις, ενώ η κινητοποίηση και η ανάρρωση του ασθενούς είναι ασύγκριτα ταχύτερη σε σχέση με τις ενδοπεριτοναϊκές παλαιότερες τεχνικές.
• Με τη ρομποτική τεχνική eTEP η επέμβαση γίνεται μέσω 3-5 μικρών οπών, και όχι με τομές. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο μετεγχειρητικός πόνος να είναι ελάχιστος και φυσικά το αισθητικό αποτέλεσμα άριστο.

Όπως εύκολα καταλαβαίνει κάποιος οι χειρουργικές τεχνικές αποκατάστασης μιας κήλης είναι πλέον πολλές, σύνθετες και εξειδικευμένες. Απαιτούν εξαιρετική γνώση της ανατομίας, εκπαίδευση σε μεγάλα διεθνή κέντρα χειρουργικής κηλών, εμπειρία, συνεχή ενημέρωση, και πιστοποίηση από κορυφαίους φορείς χειρουργικών πιστοποιήσεων.

Εδώ και αρκετά χρόνια, στις ΗΠΑ, η χειρουργική των κηλών και της ανακατασκευής του κοιλιακού τοιχώματος, είναι πλέον μια ξεχωριστή χειρουργική ειδικότητα. Πρόσφατα αυτό γίνεται και στις Βόρειες Ευρωπαϊκές χώρες, ενώ σύντομα θα γίνει και στην Ελλάδα. Για να μπορέσει ένας χειρουργός να πραγματοποιήσει τέτοιες απαιτητικές επεμβάσεις θα πρέπει να έχει σχεδόν αφοσιωθεί σε αυτή τη χειρουργική, να έχει εκπαιδευτεί σε αυτές τις τεχνικές, να έχει παρακολουθήσει μεγάλο αριθμό επεμβάσεων πριν τις επιχειρήσει, να έχει εκπαιδευτεί και πιστοποιηθεί στη Ρομποτική Χειρουργική, να έχει πραγματοποιήσει μεγάλο αριθμό επεμβάσεων όλων των τεχνικών και να έχει πιστοποιηθεί ως ειδικός Χειρουργός κηλών από κάποιο Διεθνή φορέα χειρουργικών πιστοποιήσεων, όπως ο SRC.

Μόνο υπό αυτές τις προϋποθέσεις ο ασθενής θα γνωρίζει ότι ο χειρουργός του είναι ένας πραγματικά εξειδικευμένος και πιστοποιημένος χειρουργός κηλών, που γνωρίζει όλες τις υπάρχουσες τεχνικές και θα χρησιμοποιήσει την καλύτερη μέθοδο για να δώσει με τον καλύτερο τρόπο λύση στο πρόβλημα κήλης που τον απασχολεί.