Για το ότι εμφανίζονται αγριογούρουνα, ακόμα και στο κέντρο της συμπρωτεύουσας, μίλησε ο καθηγητής της Σχολής Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Χρήστος Βλάχος.
«Έχει μικρύνει ο κύκλος αναπαραγωγής τους, καθώς, λόγω της κλιματικής αλλαγής, έχουμε πλέον ηπιότερους χειμώνες, με αποτέλεσμα να γεννούν 3 φορές ανά δύο χρόνια, 6 με 10 μικρά, τα οποία επιβιώνουν σε μεγαλύτερο ποσοστό. Επιπλέον, οι περιορισμοί στο κυνήγι που επέφερε η διαχείριση του κορωνοϊού, συνετέλεσαν στην αύξηση του πληθυσμού αλλά και στο φαινόμενο εμφάνισης ζώων μέσα στον αστικό ιστό», ανέφερε ο καθηγητής στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, διευκρινίζοντας ότι τα περιοριστικά μέτρα της κυκλοφορίας «βοήθησαν» στην απρόσκοπτη μετακίνηση των ζώων που αναζητούν τροφή σε κάδους απορριμμάτων.
«Θέμα χρόνου να έχουμε τροχαία ατυχήματα»
«Το κυνήγι είναι ένας ρυθμιστικός παράγοντας για τον έλεγχο του πληθυσμού αφού φρενάρει την αναπαραγωγή. Σκεφτείτε, για παράδειγμα, ότι μια ομάδα κυνηγών μπορεί να θηρεύσει 50 με 60 γουρούνια τον χρόνο», εξήγησε ο κ. Βλάχος. «Χρειάζεται αναπροσαρμογή της πολιτικής του κυνηγιού σε συνδυασμό με ολοκληρωμένες μελέτες που θα περιλαμβάνουν διαρκές monitoring του πληθυσμού του αγριογούρουνου, με παράλληλες επεμβάσεις».
Σημείωσε δε, ότι με τη μεγάλη αύξηση των αγριογούρουνων, που τα περισσότερα είναι υβρίδια, «είναι θέμα χρόνου να έχουμε τροχαία ατυχήματα με ζώα που διασχίζουν δρόμους», ενώ σοβαρές είναι και οι ζημιές που προκαλούν στις καλλιέργειες. «Ένα κοπάδι αγριογούρουνα που μπαίνει μέσα σε ένα χωράφι με πατάτες, καλαμπόκια ή παντζάρια, δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο», επισημαίνει ο κ. Βλάχος.
Για τον καθηγητή και διευθυντή του Εργαστηρίου Άγριας Πανίδας και Ιχθυοπονίας Γλυκέων Υδάτων της Σχολής Δασολογίας & Φυσικού Περιβάλλοντος, οι αρνητικές επιπτώσεις που επιφέρει στο περιβάλλον η αύξηση του πληθυσμού υβριδίων αγριογούρουνου μπορούν να αναστραφούν μόνο με τη θανάτωσή τους.
Τι κάνουμε αν δούμε αγριογούρουνο;
«Απαιτείται η εκπόνηση ειδικών σχεδίων διαχείρισης, σε συνεργασία με τη θηροφυλακή, με αναισθητοποίηση ή παγίδευση των υβριδίων, αρχικά με φαινοτυπικά χαρακτηριστικά, και στη συνέχεια η θανάτωσή τους σε σφαγείο όπου θα έχει ληφθεί ειδική μέριμνα. Μόνο έτσι θα σώσουμε το περιβάλλον και τη βιοποικιλότητα, με μια άλλη αντίληψη της στάσης της κοινωνίας», προέταξε, χαρακτηρίζοντας «απαγορευτική» την παγίδευση και την απελευθέρωση του ζώου γιατί δεν λύνει το πρόβλημα.
Όσο για το αν πετύχει κανείς αγριογούρουνο, ας απομακρυνθεί ήρεμα από το σημείο. «Χωρίς πανικό, πρέπει με ήρεμες κινήσεις, αν συναντήσεις το ζώο, να φύγεις από το σημείο και να μην καθυστερήσεις τραβώντας φωτογραφίες. Το ζώο δεν έχει καλή ορατότητα αλλά αντιλαμβάνεται έντονα με την όσφρηση και μπορεί να κινηθεί εναντίον του ανθρώπου, αν τρομάξει».
