Η δίκη για την υπόθεση revenge porn με θύμα την Ιωάννα Τούνη θα συνεχιστεί στις 28 Νοεμβρίου θα συνεχιστεί ενώπιον του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Θεσσαλονίκης.
Η δίκη πραγματοποιείται κεκλεισμένων των θυρών, λόγω της ευαίσθητης φύσης της υπόθεσης και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων.
Μετά την αναβολή της δίκης για τις 28 Νοεμβρίου, η Ιωάννα Τούνη δημοσίευσε βίντεο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, δηλώνοντας μεταξύ άλλων πως οι κατηγορούμενοι εμφανίστηκαν χωρίς ίχνος μεταμέλειας και ισχυρίστηκαν πως είναι εκείνοι τα «θύματα».
Αναλυτικά όσα είπε η Ιωάννα Τούνη
Λοιπόν, κάνω αυτό το βίντεο για να απαντήσω στα εκατοντάδες, ενδεχομένως και χιλιάδες μηνύματα που έχω λάβει από χθες και κυρίως από γυναίκες, πράγμα που με χαροποιεί πάρα πολύ. Μηνύματα γεμάτα αγάπη και στήριξη, τα οποία μου έδωσαν τεράστια δύναμη και με συγκίνησαν. Δυστυχώς, δεν έχω τον χρόνο να απαντήσω σε όλα αυτά ξεχωριστά, αλλά σας ευχαριστώ από καρδιάς. Χθες βρέθηκα για ακόμη μία φορά στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης και, μετά από οκτώ ολόκληρα χρόνια αναμονής, επιτέλους ξεκίνησε, όντως ξεκίνησε, η δίκη που περίμενα.
Μία δίκη για revenge porn, ή όπως αποκαλείται νομικά, για την παράνομη μαγνητοσκόπηση χωρίς τη συγκατάθεσή μου και χωρίς τη γνώση μου, προσωπικών ερωτικών στιγμών, οι οποίες διέρρευσαν παντού, σε όλη την Ελλάδα, και αναρτήθηκαν σε πορνογραφικά sites και σε κάθε είδους μέσα. Σίγουρα οι περισσότερες από εσάς θυμάστε για ποιο πράγμα μιλάω.
Μέχρι σήμερα λοιπόν, και παρά το οτιδήποτε ενδεχομένως έχω πετύχει, ο κόσμος με αντιμετωπίζει ως μία κοινή π…ρνη ως ξεφτιλισμένη ή οτιδήποτε σχετικό. Το βίντεο αυτό μαγνητοσκόπησαν, με τη συναίνεση, ένας άνθρωπος που τότε ήδη γνώριζα πέντε χρόνια, καθώς εργαζόμασταν μαζί, και ο κολλητός του φίλος.
Αυτό που ενδεχομένως μπορεί να μην γνωρίζεις ακόμη είναι ότι οι δύο κατηγορούμενοι εμφανίστηκαν χθες για πρώτη φορά στη δικαστική αίθουσα και δήλωσαν πως είναι τα θύματα. Οι δύο αυτοί άνθρωποι δήλωσαν και ισχυρίστηκαν θρασύτατα ότι είναι τα θύματα σε μια υπόθεση και έναν διασυρμό που εγώ βίωσα, ένιωσα και με στιγμάτισε ανεπανόρθωτα.
Ένας διασυρμός που προέκυψε από την παράνομη μαγνητοσκόπηση από αυτούς, την παράνομη και παρά τη θέλησή μου και τη γνώση μου μαγνητοσκόπηση, την οποία οι ίδιοι διέδωσαν σε τρίτα άτομα. Μια μαγνητοσκόπηση στην οποία φαίνεται να συνευρίσκομαι σεξουαλικά με τον έναν από τους δύο, ενώ ο δεύτερος, ο κολλητός του, τραβάει βίντεο χωρίς να το γνωρίζω, ενώ ο άνθρωπος με τον οποίο βρίσκομαι στην ερωτική πράξη κοιτάει, γελάει, χλευάζει και συνεχίζει κανονικά τη συνουσία. Οι άνθρωποι αυτοί, λοιπόν, δηλώνουν τα θύματα.
Ωστόσο, δεν θέλω να μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για όλη αυτή την υπόθεση που ήδη είναι γνωστή, μιας και πλέον έχει αφεθεί στα χέρια της Δικαιοσύνης. Περιμένω, με κάθε υπομονή, να προχωρήσει η διαδικασία. Έχουν περάσει λοιπόν σχεδόν οκτώ χρόνια από εκείνη τη μέρα. Ήμουν τότε μόλις 23-24 ετών. Θα μπορούσα να είμαι η κόρη σου, η αδελφή σου ή ακόμα κι εσύ. Θα μπορούσα να είναι οποιοσδήποτε στη θέση μου.
Κι όμως, εγώ κατάφερα σήμερα να σταθώ ξανά στα πόδια μου, να προχωρήσω τη ζωή μου, να δουλέψω, να κάνω ένα παιδί. Υπάρχουν όμως κοπέλες που δεν έχουν καταφέρει ποτέ να βγουν από αυτό το τραυματικό γεγονός, ένα γεγονός που μπορεί να τις κατέστρεψε, να τις έκανε να κλειστούν στον εαυτό τους, να αλλάξουν χώρα ή, δυστυχώς, ακόμη και να έδωσαν τέλος στη ζωή τους.
Έχω μιλήσει ξανά για το πόσο τραυματικό είναι ένα τέτοιο γεγονός. Νομίζω ότι ό,τι και να πω για το πώς νιώθει ένα θύμα σε μια τέτοια περίσταση είναι λίγο. Δεν θα μπορέσω με τίποτα να μεταφέρω όλο τον πόνο, την απόλυτη εξαθλίωση και την ατίμωση που περνάει ένα άτομο, μια κοπέλα. Γιατί, καλώς ή κακώς, ζούμε σε μια πατριαρχική κοινωνία, όπου οι γυναίκες είναι αυτές που βρίσκονται στη θέση του απόλυτου ξεπεσμού και της ντροπής, ενώ οι άντρες αντιμετωπίζονται ως «γαμ@τοι».
Δεν ξέρω αν θέλω αυτή τη στιγμή να μιλήσω για τα συναισθήματά μου, γιατί χθες ήμουν ήδη αρκετά φορτισμένη και δεν θέλω να καταλήξω να κλαίω σε αυτό το βίντεο. Το κάνω για έναν άλλο σκοπό. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι τον αγώνα αυτόν τον δίνω οκτώ χρόνια μετά, και παρά την τεράστια ψυχική δυσκολία που βιώνω ξανά και ξανά, βλέποντας τους ανθρώπους αυτούς τους δύο, είναι μια πραγματικά εξουθενωτική διαδικασία.
Ο ψυχισμός ενός ανθρώπου δεν έχει να κάνει με το αν είσαι γνωστός, ούτε με την οικονομική σου κατάσταση. Δεν έχει να κάνει με τίποτα από αυτά. Όλοι μοιραζόμαστε τα ίδια συναισθήματα. Είναι ένας αγώνας που δίνω σήμερα, μια μάχη μέσα σε έναν τεράστιο πόλεμο μιας πατριαρχικής κοινωνίας, για τον εαυτό μου, για να αποκαταστήσω την τιμή και το όνομά μου. Και παρότι θα είμαι στιγματισμένη για πάντα, και παρότι ξέρω ποια είναι η πραγματικότητα, θέλω να αποκατασταθεί η αλήθεια, στη μνήμη της μαμάς μου, που έφυγε άδικα από αυτόν τον κόσμο, από τη θλίψη και τον καημό της και με τη σκέψη πως η κόρη της έχει ατιμαστεί και έχει αδικηθεί με αυτόν τον τρόπο.
Το κάνω και για τον γιο μου, το παιδί μου, που είναι τώρα τριών ετών, αλλά σύντομα θα είναι 6-7 και θα κληθεί να αντιμετωπίσει στο σχολείο αυτή την κατάσταση για το ποια, στην πραγματικότητα, είναι η ηθική της μητέρας του, και για το αν έχει υπάρξει πρωταγωνίστρια σε ερωτικές ταινίες. Και ενώ για πολλούς λογικούς ανθρώπους η απάντηση είναι ξεκάθαρη, πως πρόκειται για θύμα, υπάρχουν ακόμα σήμερα άνθρωποι που με αντιμετωπίζουν σαν μια κοινή…
Οφείλω λοιπόν στο παιδί μου μια δικαστική απόφαση που να ξεκαθαρίζει ποιος υπήρξε ο θύτης και ποιο το θύμα σε αυτή την υπόθεση. Μια απόφαση που θα καταδικάζει και θα τιμωρεί, ελπίζω με φυλάκιση, τους δύο κατηγορούμενους. Θέλω επίσης να ξεκαθαρίσω ξανά ότι δεν έχω το παραμικρό οικονομικό όφελος από όλη αυτή την υπόθεση. Δεν ζητώ καμία χρηματική αποζημίωση, ούτε ένα ευρώ. Το σημαντικότερο είναι ότι αυτός ο αγώνας είναι για κάθε γυναίκα που έχει υπάρξει θύμα τέτοιας κακοποίησης, που έχει βιαστεί ψυχικά, που έχει πληγεί ανεπανόρθωτα.
Είμαι εδώ για να σου πω ότι δεν είσαι μόνη. Μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε. Και αυτό από μόνο του είναι μια πολύ λυπηρή διαπίστωση, γιατί πραγματικά μπορεί να συμβεί στην καθεμία. Γιατί ο κάθε επιτήδειος μπορεί να θεωρήσει ότι έχει το δικαίωμα να καταστρέψει τη ζωή μιας γυναίκας, μιας ανθρώπινης ζωής, απλώς και μόνο για τη διασκέδασή του και τον εγωισμό του.
Νομίζω πως πλέον έχει έρθει η στιγμή να μπει μια οριστική τελεία στο πώς η κοινωνία αντιμετωπίζει τέτοιες υποθέσεις και στο ποιες ποινές πρέπει να επιβάλλονται σε τόσο διαστρεμμένους, κακοποιητικούς ανθρώπους. Εύχομαι και ελπίζω σε μια παραδειγματική τιμωρία, ώστε όποιο βδέλυγμα της κοινωνίας έχει περάσει από το αρρωστημένο μυαλό του να κάνει κάτι τέτοιο σε μια κοπέλα – 16, 19, 25 ή 105 χρονών – να μην τολμήσει καν.
Να μην τολμήσει να σηκώσει το χέρι του και να τραβήξει μια προσωπική, ερωτική στιγμή με τη σύντροφό του ή με μια κοπέλα με την οποία συνευρέθηκε. Ακόμη κι αν η λήψη είναι συναινετική, όπως σε άλλες περιπτώσεις, αυτό το ιδιωτικό περιεχόμενο δεν έχει κανείς δικαίωμα, ποτέ και για κανέναν λόγο, να το πάρει, να το διαρρεύσει, να το δημοσιεύσει, να το αναπαράγει, να το στείλει ή, ακόμα χειρότερα, να το κάνει εξώφυλλο σε περιοδικά και εφημερίδες, όπως συνέβη στη δική μου περίπτωση.
Η πράξη αυτή είναι κακούργημα, σύμφωνα με τον Άρειο Πάγο. Και ως κοινοί εγκληματίες, με τις χειρότερες των ποινών, πρέπει να αντιμετωπίζονται όσοι είναι υπεύθυνοι για τη μαγνητοσκόπηση και τη διαρροή τέτοιων τόσο ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων, με σκοπό να καταστρέψουν κοινωνικά, οικονομικά και ψυχολογικά τη γυναίκα που έχουν απέναντί τους. Σχετικά με τη χθεσινή διαδικασία η δίκη πράγματι ξεκίνησε. Ήμουν η πρώτη μάρτυρας που κατέθεσε. Δεν ξέρω πώς πήγε, αλλά πήγα εκεί με την αλήθεια μου, και δεν έχω τίποτα να φοβηθώ.
