Ως “παράνομο” χαρακτήρισε η Τουρκία το σχέδιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης “στρατηγική πυξίδα” όπως διαμορφώθηκε στις Βρυξέλλες.
Το υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκίας με ανακοίνωση που εξέδωσε ανέφερε: “Η Στρατηγική Πυξίδα για την Ανατολική Μεσόγειο και η αναφορά στη χώρα μας φαίνεται ότι καθοδηγήθηκε από δύο μέλη της Ε.Ε. που έχουν μαξιμαλιστικές διεκδικήσεις στα θαλάσσια σύνορά τους, εις βάρος και με την επίμονη άρνηση των δικαιωμάτων της Τουρκίας και των Τουρκοκυπρίων”. Προφανώς και αναφέρεται στην Ελλάδα και την Κύπρο.
Τόνισε ότι το κεφάλαιο για την Ανατολική Μεσόγειο “αντιβαίνει ολοκληρωτικά στο Διεθνές Δίκαιο, στη διεθνή πρακτική και στους ίδιους τους νόμους της Ε.Ε. και έτσι είναι αποσυνδεδεμένο από την πραγματικότητα”.
Και “καθώς το σχέδιο αποτυγχάνει να δείξει προς τη σωστή κατεύθυνση, δεν μπορεί να λειτουργήσει ως πυξίδα και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως στρατηγικό. Η Ε.Ε. έτσι γίνεται μέρος του προβλήματος αντί για μέρος της λύσης στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι λυπηρό ότι η Ε.Ε. χάνει την αλήθεια και την πραγματικότητα και βλέπει μια υποψήφια προς ένταξη χώρα και έναν σύμμαχο του ΝΑΤΟ υπό μια τέτοια ρηχή προοπτική”.
“Μακριά από φαύλα συμφέροντα… “
Σύμφωνα με το “Anadolu”, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν κάλεσε την Ε.Ε να “ανοίξει τα κεφάλαια των διαπραγματεύσεων με την Τουρκία” και να ξεκινήσει σύντομα συζητήσεις για την Τελωνειακή Ενωση, “χωρίς να παραδοθεί σε φαύλα συμφέροντα”.
Τι προβλέπει η στρατηγική πυξίδα
Στη “στρατηγική πυξίδα” γίνεται σαφής αναφορά στην τουρκική προκλητικότητα, η οποία και καταδικάζεται από τους εταίρους της χώρας μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Το κείμενο περιέχει αρκετές σημαντικές αναφορές για την Τουρκία και σαφή αναφορά στις θεμελιώδεις αρχές που διέπουν την ελληνική εξωτερική πολιτική και που θα πρέπει να διέπουν τις σχέσεις μεταξύ των κρατών γενικότερα, όπως είναι η ανάγκη πλήρους σεβασμού της κυριαρχίας, της εδαφικής ακεραιότητας και της ανεξαρτησίας εντός διεθνώς αναγνωρισμένων συνόρων, καθώς και η προώθηση αποτελεσματικής πολυμέρειας και διεθνούς τάξης βασισμένης σε κανόνες Διεθνούς Δικαίου και ιδιαίτερα του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.
Το κείμενο υπογραμμίζει την ετοιμότητα και αποφασιστικότητα των κρατών-μελών για αμοιβαία συνδρομή σε περίπτωση επίθεσης από τρίτο μέρος (άρθρο 42.7 Συνθήκης Ευρωπαϊκής Ενωσης).
Περιέχει αναφορές στους κινδύνους που προκαλεί η αυξανόμενη αμφισβήτηση θαλασσίων ζωνών, υφαλοκρηπίδας και η αυξανόμενη επιθετική στάση σε εναέριους χώρους, υπογραμμίζει τη σημασία προστασίας της πολιτιστικής κληρονομιάς και τονίζει την ανάγκη οι εταίροι της ΕΕ να ευθυγραμμίζονται με τις αποφάσεις της στα θέματα Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Αμυνας.
