Η Μαντόνα επέστρεψε. Αυτό ήταν το συμπέρασμα μετά την πρώτη συναυλία της περιοδείας της Μαντόνα με τίτλο The Celebration Tour.
Η συναυλία της Μαντόνα έλαβε χώρα στο Λονδίνο χθες το βράδυ και η βασίλισσα της ποπ μουσικής έδωσε ένα εντυπωσιακό σόου διάρκειας δύο ωρών γεμάτο από τις γνωστές της επιτυχίες, αλλά και μερικές εκπλήξεις.
Η Μαντόνα δεν δίστασε να ασχοληθεί με την παραμονή της στο νοσοκομείο τον Ιούνιο λόγω μιας «σοβαρής βακτηριακής λοίμωξης» που προκάλεσε την αναβολή της έναρξης του Celebration Tour κατά τρεις μήνες.
«Δεν πίστευα ότι θα τα κατάφερνα», δήλωσε κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της συναυλίας. «Πέρασα πέντε μέρες από τη ζωή μού ή τον “θάνατό” μου και δεν ήξερα πραγματικά πού βρισκόμουν», είπε η Μαντόνα. Στη συνέχεια αναφέρθηκε στην οικογένειά της λέγοντας πως «τα παιδιά μου ήταν εκεί. Με σώζουν κάθε φορά».
Η Μαντόνα «αποκάλυψε» το «μυστικό» της για την επιβίωση, το οποίο είναι απλώς να λέει στον εαυτό της: «Πρέπει να είμαι εκεί για τα παιδιά μου. Πρέπει να επιβιώσω για αυτά». Να σημειωθεί πως 5 από τα παιδιά της ήταν μαζί της στη σκηνή κατά τη διάρκεια της έναρξης της περιοδείας στο Λονδίνο.
Η περιοδεία της Μαντόνα σε αριθμούς
Σύμφωνα με το BBC, η έναρξη της περιοδείας της Μαντόνα περιλάμβανε πολλές από τις επιτυχίες της, περίπου 20 κοστούμια, ενώ αίσθηση προκαλεί ο αριθμός των φώτων αλλά και των προβολέων. Πρόκειται για 600 φώτα και 14 προβολείς.
- 47 τραγούδια
- 17 κοστούμια «αρχείου» ανασκευάστηκαν
- 78 σόου σε 15 χώρες
- 5 από τα παιδιά της στη σκηνή
- Περισσότερα από 600 φώτα, συμπεριλαμβανομένων 14 προβολέων
- 80 τόνοι εξοπλισμού παραγωγής
- 3 ταξιδιωτικά κινητά γυμναστήρια
- 40 ζευγάρια γάντια του μποξ
- 8 υγραντήρες στο καμαρίνι της
Μαντόνα για τον πόλεμο στο Ισραήλ: «Μου ραγίζει η καρδιά»
Η βασίλισσα της ποπ μίλησε και για τον πόλεμο στο Ισραήλ κατά τη διάρκεια της συναυλίας της. «Μου ραγίζει η καρδιά βλέποντας τι συμβαίνει στο Ισραήλ και την Παλαιστίνη», είπε η ίδια απευθυνόμενη στο πλήθος που παρακολουθούσε τη συναυλία της.
Συμπλήρωσε πως «μου ραγίζει η καρδιά να βλέπω παιδιά να υποφέρουν, έφηβους να υποφέρουν, ηλικιωμένους να υποφέρουν. Όλα αυτά είναι αποκαρδιωτικά». Πρόσθεσε επίσης ότι «πολλοί άνθρωποι λένε: “Λοιπόν, τι μπορώ να κάνω; Είμαι μόνο ένα άτομο”. Νιώθεις απελπισία. Νιώθεις αβοήθητος. Τι μπορούμε να κάνουμε; Υπάρχουν πολλά που μπορούμε να κάνουμε. Πρώτα και κύρια, μπορούμε να πούμε: “Μπορώ να κάνω τη διαφορά γιατί ο καθένας μπορεί να φέρει φως στον κόσμο με τις πράξεις του, με τα λόγια του, κάθε μέρα”.
Ολοκλήρωσε λέγοντας πως «μπορούμε να ενωθούμε από έναν τόπο φωτός και αγάπης. Και αν όλοι έχουμε αυτή τη συλλογική συνείδηση, μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο και μπορούμε να φέρουμε ειρήνη, όχι μόνο στη Μέση Ανατολή, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο».
