Γράφει ο Νίκος Μπάρδης, πρώην Διευθ. VEOLIA, πρώην Διευθ. Συμβούλου ΕΥΔΑΠ
Τα τηλεοπτικά συνεργεία, δεν παρέλειψαν να αποθανατίσουν την συνάντηση «έκπληξη» του Έλληνα Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, με τον Ιταλό ομόλογο του Mario Draghi, στο αεροδρόμιο της Τρίπολης, με φόντο την σημαία της Λιβύης, στο περιθώριο της επισκεψής τους στην γείτονα (και για τους δυο) χώρα .
Το περιεχόμενο της συνάντησης του Έλληνα Πρωθυπουργού, με την προσωρινή Λιβυκή Κυβέρνηση, καλύφθηκε εκτενώς από τον εγχώριο τύπο και τα λοιπά ΜΜΕ, οπότε είναι ευκαιρία να ρίξουμε μια ματιά στην επίσκεψη του Draghi.
«Είναι η ώρα για να ξανά κτίσουμε την παλιά μας φιλία, η οποία ποτέ δεν σταμάτησε να υπάρχει», είπε φθάνοντας στο κατεστραμμένο αεροδρόμιο ο Ιταλός Πρωθυπουργός.
Μόλις ένα μήνα μετά την σύσταση της Κυβέρνησης του, ο Mario Draghi διάλεξε την Λιβύη για να κάνει την πρώτη του επίσημη επίσκεψη ως Πρωθυπουργός, όπου κανείς από τους προκατόχους του δεν είχε μεταβεί από το 2012.
Σίγουρα η κίνηση αυτή λογίζεται μέσα στο πλαίσιο των επισκέψεων, που κάνουν πολλοί αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων, που επιθυμούν να συμμετάσχουν στην επανακατασκευή των υποδομών της Λιβύης.
Όμως, ειδικά για την Ιταλία, πέραν του συμβολισμού, το γεγονός αυτό έχει και γεωπολιτική σημασία. «Είναι σαν ο Πρόεδρος Macron, να επισκεπτόταν την Αλγερία, αμέσως μετά την εκλογή του» σημειώνει ο καθηγητής διεθνών σχέσεων της Ιταλίας, Jean-Pierre Darnis, ο οποίος βλέπει στην κίνηση αυτή, τα απομεινάρια της αποικιοκρατίας και τον ρόλο της Ρώμης, σαν «σωτήρας» της Λιβύης.
Όπως και να είναι, η Ιταλία πήγε για να προστατέψει τα οικονομικά της συμφέροντα, καθώς και να επανακτήσει την παραδοσιακή επιρροή της, η οποία έφθινε μετά δέκα χρόνια πολιτικών διαφόρων και εμφυλίου πολέμου.
Πολλοί παρατηρητές, όπως ο διευθυντής της έγκριτης εφημερίδας La Stampa, Massimo Giannini, διακρίνουν μια ακόμα μεγαλύτερη φιλοδοξία του Draghi: να συμβάλλει ώστε να επιστρέψουν δυναμικά στην λιβυκή σκηνή στο πλευρό της Ιταλίας, η Ευρώπη και οι ΗΠΑ, ούτως ώστε να αποτρέψουν τις στρατιωτικές και τις οικονομικές βλέψεις της Τουρκίας του Erdogan και της Ρωσίας του Poutine.
Μετά το πέρας της συνάντησης του με τον υπηρεσιακό Πρωθυπουργό, Abdelhamid Dbeibah, ο Mario Draghi δήλωσε ότι διέκρινε «την αναγνώριση της σημασίας των ιστορικών δεσμών, ανάμεσα στις δυο χώρες», προσθέτοντας «ήρθε η ώρα να ξαναχτίσουμε την ιστορική φιλιά μας, που ποτέ δεν έπαψε».
Πραγματικά η Ιταλία, αντίθετα με άλλες χώρες, δεν έκλεισε ποτέ την Πρεσβεία της στην Τρίπολη, η οποία παρέμεινε σε λειτουργία, ακόμα και στην έξαρση του εμφυλίου πολέμου.
Όπως ο επιχειρηματίας που έγινε Πρωθυπουργός Abdelhamid Dbeibah, θα ήθελε να φέρει την Ειρήνη στην χώρα του, μέσω των διεθνών συνεργασιών, έτσι και ο Mario Draghi σχεδιάζει να κάνει την Ιταλία τον «οδηγό του αναπτυξιακού σχεδιασμού της Λιβύης», τώρα που όλες οι υποδομές, αυτοκινητόδρομοι, λιμάνια, αεροδρόμια, σχολεία και νοσοκομεία, πρέπει να ξανά χτιστούν.
Η Ιταλία θέλει να ξαναβρεί, την ιστορική προνομιούχο θέση των επιχειρήσεών της, στις εμπορικές, βιομηχανικές και οικονομικές συναλλαγές με αυτήν την χώρα, που βαίνουν φθίνουσες από το 2013.
Προκειμένου να επαναφέρει σε αποδεκτά επίπεδα, την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, η Εθνική Εταιρεία Υδρογονανθράκων – ΕΝΙ, σχεδιάζει την κατασκευή μιας γιγαντιαίας μονάδας παραγωγής εναλλακτικής ενέργειας στο Fezzan.
Για να επαναλειτουργήσουν οι αεροπορικές συνδέσεις με το εξωτερικό, σε περίπου ένα χρόνο από τώρα, πέντε ιταλικές κατασκευαστικές εταιρείες, ξεκινούν την επανακατασκευή του Διεθνούς Αεροδρομίου της Mitiga.
Το άνοιγμα των πτήσεων από την Τρίπολη, από και προς τους ευρωπαικούς προορισμούς, πιθανόν να γίνουν κατά προτεραιότητα από ιταλικές αεροπορικές εταιρείες, μέσω των ιταλικών αεροδρομίων.
Οι Ιταλοί ελπίζουν να είναι αυτοί οι νικητές των τριών διαγωνισμών, για την κατασκευή των «αυτοκινητοδρόμων της ειρήνης» των 1.700 χιλιομέτρων, που θα συνδέουν την Αίγυπτο με την Τυνησία. Ήδη η μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρεία της Ιταλίας Salini, είχε κερδίσει το πρώτο σκέλος του έργου επι Kadhafi, χωρίς όμως να έχει κατασκευάσει το οτιδήποτε.
Για το ευαίσθητο θέμα των μεταναστευτικών ροών, από την Αφρική προς την Ευρώπη, μέσω Λιβύης (όπου υπήρχε συμφωνία μεταξύ Berlusconi και Kadhafi πριν την εξέγερση), ο Mario Draghi εξέφρασε την «ικανοποίηση του γι’αυτά που κάνει η Λιβύη, για να σώσει ζωές» και τίποτα άλλο.
Δεν έγινε καθόλου μνεία, για τις συνθήκες υποδοχής και φιλοξενίας των μεταναστών, ένα θέμα που φέρνει συνεχώς στο τραπέζι διαμαρτυρόμενη, η ιταλική αριστερά.
Συμπερασματικά το ταξίδι του Draghi φαίνεται σημαντικό, τόσο για την Ιταλία, όσο και για την Ευρώπη και την Δύση γενικότερα.
Η χρονική περίοδος που διανύουμε, που μπορεί να χαρακτηριστεί μεσοπρόθεσμα, η μετά-Covid εποχή, θα μπορούσε ωθούμενη από το ζεύγος Draghi – Macron (παρασύροντας και την Γερμανία της απερχόμενης Καγκελαρίου Merkel), να εξελιχθεί σε εποχή αλλαγής των γεωπολιτικών ισορροπιών.
Η Λιβύη είναι ίσως, μια καλή αρχή.
