H Σακίρα, με αφορμή τα γενέθλια του μπαμπά της, που έγινε 90 ετών, ανέβασε ένα στιγμιότυπο με τους δυο τους να χορεύουν μαζί. Όσο μεγαλώνει κανείς αντιλαμβάνεται ότι το να περνάει χρόνο με τους γονείς του είναι κάτι υγιές και όμορφο. Άλλωστε μαζί μας μεγαλώνουν και αυτοί. Αυτό ισχυρίζεται η Σακίρα.
«Το να θυμάμαι πόσο αγαπητός είναι από όλους τους γύρω του με έκανε να αναλογιστώ τη δική μου ζωή και αναρωτιέμαι αν μια μέρα, όπως και αυτός, θα καταφέρω να φτάσω σε προχωρημένη ηλικία, πλημμυρισμένη από τόσο πολύ και ειλικρινή αγάπη», ανέφερε η καλλονή τραγουδίστρια.
«Όχι λόγω των τραγουδιών που έχω γράψει ή των ιδεών που μου έχουν έρθει στο μυαλό, όχι λόγω του καλλιτεχνικού μου αποτυπώματος αλλά λόγω της κληρονομιάς μου ως άνθρωπος» συμπλήρωσε η Κολομβιανή τραγουδίστρια.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
«Έχω ακούσει αρκετά τους άλλους όταν τους ταλαιπωρούσε ένας πόνος. Γιόρτασα τις χαρές τους, κατάλαβα και συγχώρεσα. Τους έδωσα την αδιάλειπτη προσοχή μου όταν το χρειάζονταν. Ήμουν πολύ απασχολημένη, αναλωμένη με τις δικές μου ανησυχίες, στο κινητό ή απορροφημένη από τα μικρά, δικά μου πράγματα. Λένε ότι η ζωή είναι σαν ένα φτέρνισμα, αλλά ίσως ένα φτέρνισμα, με το οποίο μπορείς να μολύνεις πολλούς με χαρά. Μια χαρά, αυτή που μας κάνει να χαμογελάμε όταν θυμόμαστε κάποιον που αγαπάμε, ανθρώπους σαν τον πατέρα μου, που σε όλη του τη ζωή μοίρασε ακούραστα το φως του σαν μια ανεξάντλητη λάμπα λαδιού», εξομολογήθηκε η Σακίρα.
«Όσοι τον γνωρίζουμε, ξέρουμε πώς κάνει κάθε έναν από τους ανθρώπους που συναντά, να αισθάνεται μοναδικός και ξεχωριστός. Τους κοιτάζει στα μάτια, τους ακούει, τους συμβουλεύει, συνδέεται, αγαπά. Ήταν συγγραφέας, μια δημιουργική ψυχή, ιδιοκτήτης ενός τεράστιου λογοτεχνικού και πνευματικού πλούτου, αλλά αυτό δεν ήταν ακριβώς αυτό που γιορτάζουμε με μπαλόνια και ποτά. Στην ηλικία του, οι λέξεις μπορεί να γίνονται όλο και πιο άπιαστες, ή στο γόνιμο μυαλό του, λαμπρές ιδέες μπορεί να εμφανίζονται όλο και λιγότερο συχνά», ανέφερε η Σακίρα.
Η Κολομβιανή τραγουδίστρια συνεχίζει τη μακροσκελή της ανάρτηση λέγοντας πως:
«Ένα ανεπανάληπτο ον σαν αυτόν, ξέρω ότι το εγγενές, το πρωτεύον θα παραμείνει (σε λειτουργία παρά την πάροδο των χρόνων). Η ικανότητά να εκφράζει και να νιώθει αγάπη, η χαρά του, το φως του, το χάρισμα του, και πάνω απ’ όλα ο ρυθμός του! Γιατί αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό δεν καταβροχθίζεται από τα σαγόνια του χρόνου. Τίποτα και κανένας δεν μπορεί να μας πάρει τον χορό μας!. (Δεν μπορεί να πάρει) το υλικό από το οποίο είμαστε φτιαγμένοι. Ω! χαριτωμένε, μικρέ μπαμπά μου! ❤️».
