Γιατί έπεσαν οι γέφυρες από την κακοκαιρία «Daniel»;

Το ακριβές μέγεθος της καταστροφής στον κάμπο της Θεσσαλίας, αλλά και στο Βόλο, δεν έχει ακόμα αποκαλυφθεί, ο πόνος για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν είναι ανείπωτος και τα ερωτήματα αρκετά.

Ένα από αυτά είναι το πως με τόση ευκολία κατέρρευσαν κτίρια, αλλά κυρίως δημόσια έργα, όπως πολλές γέφυρες, με αποτέλεσμα να αποκοπούν πάρα πολλοί οικισμοί και χωριά και να καταστεί αδύνατη η παροχή βοήθειας στους πλημμυροπαθείς.

Οι επιστήμονες, έχουν τις δικές τους εξηγήσεις, απέναντι σε αυτή τη δυστοπική πραγματικότητα.

Ένας από αυτούς, ο Παναγιώτης Καρύδης, καθηγητής αντισεισμικών κατασκευών, μίλησε στην ΕΡΤ και τόνισε πως «δυστυχώς, ήρθε ο καιρός να πληρώσουμε πλέον τα σφάλματα του παρελθόντος των τελευταίων 70 ετών». Μάλιστα, έκανε λόγο «για άναρχη, πρόχειρη και σαθρή ανάπτυξη χωρίς σωστό προγραμματισμό, σωστό σχεδιασμό και ό,τι αφορά στα κτίρια».

Σχετικά με τις καταστροφές σε γέφυρες τόνισε ότι είναι μελετημένες και κατασκευασμένες ώστε να δέχονται κατακόρυφα φορτία. Όταν δέχονται πιέσεις οριζοντίως τόσο από νερό όσο και από φερτά υλικά δέχονται τεράστιες πιέσεις και δεν μπορούν να αντισταθούν.

Από την πλευρά του, ο Λάμπρος Βασιλειάδης, επίκουρος καθηγητής Τεχνικής Υδρολογίας στο τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, εξήγησε: «Από εκεί κι έπειτα, τα γενικά προβλήματα είναι γνωστά. Τα υδραυλικά έργα σχεδιάζονται με βάση ένα προεδρικό διάταγμα του 1974, υπολογίζοντας ως περίοδο επαναφοράς τα 50 ή 100 χρόνια.

Αυτό, όπως είναι επόμενο, πρέπει να επανεξεταστεί με βάση τα νέα στοιχεία των βροχοπτώσεων, ώστε να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα. Περαιτέρω, πρέπει να δούμε σοβαρά τα ρέματα και τα ποτάμια μας. Όταν χτίζουμε εκεί όπου υπήρχε η παραποτάμια βλάστηση, τι περιμένουμε να συμβεί; Πιθανότατα οι ζώνες αυτές θα πρέπει να ξαναδημιουργηθούν. Αυτό απαιτεί απαλλοτριώσεις, αλλά θα είναι πιο φθηνό από τις αποζημιώσεις που καλείται η πολιτεία να καταβάλλει στις ζημιές»

Είναι λογικό να καταρρέει μια γέφυρα, η οποία ξαναχτίστηκε πριν από τρία χρόνια; «Προφανώς όχι», εκτιμά ο κ. Βασιλειάδης. «Βέβαια δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε ότι έπεσαν τεράστιοι, πρωτοφανείς όγκοι νερού, που δημιούργησαν φοβερές πιέσεις. Δεν γνωρίζουμε τις συνθήκες διάβρωσης του εδάφους ή τις πραγματικές παροχές του χειμάρρου ώστε να μιλήσουμε με ακρίβεια. Υπάρχει όμως μια γενική πρακτική, την οποία συναντήσαμε στη Θεσσαλία μετά τον “Ιανό”. Οταν έχει συμβεί καταστροφή, υπάρχει μεγάλη πολιτική πίεση για να αποκατασταθεί όσο το δυνατόν η καθημερινότητα.

Λόγω του κατεπείγοντος, δεν εκπονούνται μελέτες, όλα γίνονται σε μια λογική “ας το ξαναφτιάξουμε όπως ήταν, να αποκατασταθεί η κυκλοφορία και βλέπουμε”. Τα έργα δεν δημοπρατούνται, αλλά ανατίθενται απευθείας και οι υδραυλικές μελέτες γίνονται στο πόδι, βασισμένες στις παλιές τιμές σχεδιασμού. Επομένως, όταν δεχθούν την ίδια ή και μεγαλύτερη πίεση, η ιστορία επαναλαμβάνεται».