Υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη συνεδριάζει το ΚΥΣΕΑ, με κύριο θέμα το πράσινο φως για τη συμμετοχή της φρεγάτας «Ύδρα», στην επιχείρηση «Ασπίδες» στην Ερυθρά Θάλασσα.

Η Φρεγάτα Ύδρα είναι το πέμπτο πλοίο που φέρει αυτό το όνομα στην ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού.

Είναι φρεγάτα γερμανικής κατασκευής τύπου ΜΕΚΟ 200 ΗΝ.

Είναι η πρώτη φρεγάτα του τύπου και καθελκύσθηκε στο Αμβούργο της Γερμανίας τον Ιούνιο του 1991 και παραδόθηκε στο Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό τον Οκτώβριο του 1992.

Το όνομα του πλοίου προέρχεται από το νησί Ύδρα.

Φρεγάτα Ύδρα: Τα χαρακτηριστικά

• Οπλισμός:1 πυροβόλο 5 ιντσών/54, 2 συστήματα εγγύς προστασίας Phalanx, 8 Κ/Β Ε/Ε Harpoon, 16 Κ/Β Ε/Α ESSM (Envolved Sea Sparrow Missile), 2 τριπλούς Τ/Λ Mk32, εκτοξευτής ΗΝ αντιμέτρων και ανάλογο ΗΝ εξοπλισμό.
• Δύναται να μεταφέρει ένα Ελικόπτερο S-70B-6 Aegean Hawk.
• Διαστάσεις: 117/14,8/6 μέτρα
• Πλήρωμα: Δυνατότητα Ενδιαιτήσεως 205 ατόμων
• Ταχύτητα: 30 κόμβοι

Φρεγάτα Ύδρα: Η ιστορία

Το πρώτο πλοίο ήταν κορβέτα (ιστιοφόρο) με 26 κανόνια που εντάχθηκε στο στόλο το 1830.

Το δεύτερο πλοίο ήταν μία ατμοκίνητη κανονιοφόρος 433 τόνων που ναυπηγήθηκε στο Blackwall της Αγγλίας το 1881. Ο εξοπλισμός του αποτελούταν από ένα πυροβόλο KRUPP 270mm/30 και ένα πυροβόλο ταχείας βολής. Το πλοίο παρέμεινε στο δυναμικό του στόλου με αυτό το όνομα μέχρι το 1889.

Το τρίτο πλοίο στη σειρά ήταν το καταδρομικό Ύδρα με εκτόπισμα 4900 τόνων ναυπηγημένο στο St. Naraire της Γαλλίας μεταξύ των ετών 1887-1889. Το 1897 συμμετείχε στις επιχειρήσεις προστασίας του Χριστιανικού πληθυσμού της Κρήτης από τους Τούρκους και μετά από αυτό υποστήριξε το Ελληνικό πεζικό που έκανε απόβαση στον όρμο του Σελήνου.

Συμμετείχε επίσης στις Ναυτικές επιχειρήσεις του 1897 και στους πολέμους του 1912-1913. Παροπλίστηκε το 1918. Από το 1922 έως το 1929 χρησιμοποιήθηκε ως Σχολή Πυροβολικού.

Το τέταρτο πλοίο με το όνομα αυτό, ήταν το Αντιτορπιλικό Ύδρα με εκτόπισμα 1350 τόνους και 40 κόμβους μέγιστη ταχύτητα. Ναυπηγήθηκε στην Ιταλία και εντάχθηκε στο Πολεμικό Ναυτικό το 1933. Συμμετείχε στις Ναυτικές Επιχειρήσεις του πολέμου 1940-41 και στην πρώτη επίθεση στα στενά του ΟΤΡΑΝΤΟ (14-15 Νοεμβρίου 1940).

Το πλοίο βυθίστηκε στις 22 Απριλίου του 1941 κατά την διάρκεια μιας αεροπορικής επίθεσης στην περιοχή της νήσου Λαγούσα στον Σαρωνικό Κόλπο, συμπαρασύροντας στον υγρό του τάφο τον Κυβερνήτη του Αντιπλοίαρχο Θ. Πεζόπουλο και άλλα 41 μέλη του πληρώματος του.