Συνέντευξη στον Κώστα Κατόπη

Συναντηθήκαμε με τον ταλαντούχο ζωγράφο Φίλιππο Κούτρικα με αφορμή την πρόσφατη έκθεση έργων του, τοπίων συγκεκριμένα, στη Sotiropoulos Art Gallery. Τη δουλειά του Φίλιππου τη γνώριζα μόνο όσον αφορά τα πορτρέτα που ομολογουμένως είναι εντυπωσιακά. Έτσι μόλις μου ανακοίνωσε ότι θα εκθέσει τοπία, με ενδιαφέρον τον συνάντησα όπου μου μίλησε για το ξεκίνημα και τις πρώτες πινελιές του…

Μου μίλησε για την ανάγκη που τον οδηγεί να εκφράζεται στον καμβά, τις επιρροές του αλλά και για το αν υπάρχει καλή και κακή ζωγραφική. Και κατέληξε στην έκθεση «Τόπων Αίσθησις», η οποία στάθηκε αφορμή για την συζήτησή μας και στο τι τον οδήγησε να στραφεί στο τοπίο…

– Φίλιππε, πότε και πώς ξεκίνησες τη ζωγραφική;

– Ο πειραματισμός μου με την ζωγραφική ξεκινάει από τα πρώτα μου χρόνια, καθότι και ο πατέρας μου καλλιτέχνης. Θυμάμαι ακόμα όταν για πρώτη φορά, του έδειξα την πρώτη μου ζωγραφιά -ήταν μια αντιγραφή- και πήγαινα γυμνάσιο. Μου έκανε τις πρώτες διορθώσεις και παρατηρήσεις. Όμως ποτέ δεν με πίεσε, και ίσως ήταν κι αυτός ένας λόγος, καθαρά δική μου επιλογή να ασχοληθώ με την ζωγραφική.

– Τι είναι αυτό που σε εξιτάρει να ζωγραφίζεις; Ποια εσωτερική ανάγκη;

– Αυτό που με εξιτάρει είναι ξεκάθαρα η ανάγκη μου να εκφραστώ. Πολύ σημαντικό επίσης θεωρώ το γεγονός ότι μέσα από όλη αυτή την διαδικασία ανακαλύπτω τον εαυτό μου. Αυτό αποτελεί για μένα μεγάλη έκπληξη!

– Θεωρείς ότι φιλτράρεις ότι αποτυπώνεις στον καμβά;

– Όχι δεν φιλτράρω ότι αποτυπώνω στον καμβά. Αυτό συνήθως συμβαίνει μεταγενέστερα. Τις περισσότερες φορές δρω ακαριαία ζωγραφίζοντας αυτό που έχω στο μυαλό μου.

Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον και δημιουργικό, γιαυτό και τις περισσότερες φορές λύνω τους προβληματισμούς μου κατευθείαν πάνω στον καμβά. Αυτή η διαδικασία από τη μία βέβαια μπορεί να μου στοιχίζει σε χρόνο αλλά από την άλλη το βρίσκω εξίσου δημιουργικό.

– Ποιες οι επιρροές σου;

– Μου αρέσει πολύ ο Τάσσος Μισούρας, ο Σακαγιάν ,ο Borremans, καθώς και μια πληθώρα άλλων καλλιτεχνών. Απ’ όλους τους δημιουργούς και από όλα τα κινήματα ο καλλιτέχνης κάτι πάντα παίρνει.

– Τα πρόσωπα και τα σώματα είναι αυτά με τα οποία ασχολείσαι τα τελευταία χρόνια. Νιώθεις ότι κλείνει αυτός ο κύκλος;

– Όχι δεν κλείνει αυτός ο κύκλος. Απεναντίας, θέλω να επιστρέψω ακόμα πιο δυναμικά!

– Από τα πρόσωπα και τα σώματα στα τοπία! Γιατί αυτή η μεταστροφή;

– Απλά ένιωσα την ανάγκη να το κάνω. Όταν ζωγραφίζω ένα τοπίο αυτό πάντα τείνει να με ταξιδεύει ανέξοδα και εκτός χρόνου. Σε έναν δικό μου ιδεατό κόσμο. Τι πιο όμορφο από αυτό! Επίσης έχει άπειρες προσεγγίσεις. Μπορεί να προσεγγιστεί μέσω ενός ποιήματος, ενός διηγήματος κ.α…

–Υπάρχει καλή και κακή ζωγραφική;

– Νομίζω πως ναι. Ο κόσμος μας είναι φτιαγμένος από αντιθέσεις, και ο ίδιος «κανόνας» ισχύει και για τη ζωγραφική. Για παράδειγμα υπάρχουν ακόμα αθλήματα όπως το πατινάζ στον πάγο όπου ο αθλητής κρίνεται με βάση κάποιους συγκεκριμένους κανόνες. Δεν μπαίνει στην πίστα του πατινάζ και απλά εκφράζεται κάνοντας… κωλοτούμπες και πέφτοντας στον πάγο. Το ίδιο πιστεύω ότι ισχύει και για τη ζωγραφική.

– Εντάσσεσαι στη νέα γενιά νέων ταλαντούχων καλλιτεχνών. Τι θεωρείς ότι κάνει έναν καλλιτέχνη να ξεχωρίζει;

– Με τρομάζει λίγο έτσι όπως το θέτεις… Αυτό που κάνει έναν καλλιτέχνη να ξεχωρίσει είναι καθαρά η αγάπη και το μεράκι που έχει για αυτό που κάνει. Αν κάποιος αγαπά την ζωγραφική πραγματικά θα ψαχτεί, θα αφιερώσει χρόνο και τελικά πάντα κάτι θα βγαίνει μέσα από όλη αυτή τη διεργασία.

– Πώς βλέπεις την αγορά Τέχνης στην Ελλάδα αυτή την περίοδο;

– Στην αγορά τέχνης αυτό το χρονικό διάστημα που διανύουμε, αν και δύσκολο, θεωρώ ότι γίνονται αξιόλογες προσπάθειες. Έχουν ανοίξει το τελευταίο διάστημα αρκετές αίθουσες τέχνης. Συνεπώς υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά αγαπούν την ζωγραφική. Η αγάπη των ανθρώπων για την Τέχνη δεν θα σταματήσει ποτέ!

– Τι θα πρότεινες για να αλλάξει προς το καλύτερο;

– Την Τέχνη θα πρέπει να την γνωρίσει περισσότερος κόσμος. Να μπουν και να διατηρηθούν ως μάθημα τα καλλιτεχνικά σε όλες τις τάξεις των σχολείων, ώστε από μικρή ηλικία τα παιδιά να εξοικειωθούν. Να έχουν συνέχεια επαφή με την Τέχνη πράγμα που θα τους δώσει την ανάλογη παιδεία ώστε να την αναζητούν. Να αποτελεί για πάντα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής και της κουλτούρας του καθενός, μεγαλώνοντας.

– Μίλησέ μας για το τελευταίο σου project με τίτλο «Τόπων Αίσθησις» στη Sotiropoulos Art Gallery που ήταν και διατομικό…

– Η διατομική έκθεση ήταν μια απόφαση από κοινού με τον πολύ καλό φίλο και καλλιτέχνη Ορφέα Μπάτσιο, που πάρθηκε ένα απόγευμα στο ατελιέ του και αφού είχε προηγηθεί η πρόταση από τους επίσης φίλους Φώτη και Γιώργο Σωτηρόπουλο, τους ιδιοκτήτες της ομώνυμης γκαλερί. Εμπνευσμένοι από τα ποιήματα του μεγάλου ποιητή Οδυσσέα Ελύτη καταλήξαμε σε έναν αριθμό έργων με θέμα το τοπίο. Το «ταξίδι» μας αυτό, θεωρώ ήταν μια υπέροχη εμπειρία και για τους δύο, κάτι που ίσως στο μέλλον επαναληφθεί.