Στο Διεθνές Φόρουμ Οικογένειας στην Κωνσταντινούπολη, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν παρουσίασε τη νέα ιδεολογική καμπάνια της Τουρκίας για τα επόμενα χρόνια: η περίοδος 2026–2035 θα είναι «Δεκαετία Οικογένειας και Πληθυσμού», με έμφαση στην ανατροπή των πληθυσμιακών τάσεων. Η δήλωση ήρθε στον απόηχο της καταγραφής ιστορικά χαμηλού δείκτη γονιμότητας 1,48 – πολύ κάτω από το όριο αναπλήρωσης γενεών (2,1).
Ο Τούρκος πρόεδρος απέδωσε την κρίση όχι στην οικονομία, αλλά σε μια μακρόχρονη πολιτική παγκόσμιου ελέγχου του πληθυσμού, καταγγέλλοντας τις αμβλώσεις ως «φόνο» και εκφράζοντας τη βούληση για θεσμική και πολιτισμική αναχαίτιση των πολιτικών που –κατά τη γνώμη του– απειλούν τη «δομή της τουρκικής κοινωνίας».
Ερντογάν: Στο στόχαστρο η ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα με ρητορική μίσους
Η πιο ακραία στιγμή της ομιλίας του ήρθε όταν εξαπέλυσε πρωτοφανή επίθεση κατά της ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητας, μιλώντας για «βρόμικα χέρια», «διεστραμμένες σχέσεις» και «μη αναστρέψιμες ιατρικές παρεμβάσεις στα παιδιά». Εμφανίστηκε ως υπερασπιστής της «ανθρώπινης φύσης», παρουσιάζοντας τις πολιτικές για την αναγνώριση ταυτότητας φύλου ως απειλή για το έθνος και την οικογένεια.
Με χαρακτηρισμούς όπως «εχθροί της ανθρωπότητας», ο Ερντογάν προανήγγειλε πολιτικές καταστολής με στόχο κάθε ιδεολογία «που κηρύσσει πόλεμο στην οικογένεια». Κατηγόρησε μάλιστα ανοιχτά και γυναικείες οργανώσεις και κόμματα της αντιπολίτευσης για συμμετοχή σε σχέδιο αποδόμησης των θεμελίων της κοινωνίας.
Διεθνές μήνυμα ή εσωτερική συσπείρωση;
Η ομιλία του προέδρου της Τουρκίας εντάσσεται σε ένα ευρύτερο πολιτικο-ιδεολογικό πλαίσιο: συνδέει τη μείωση γεννήσεων με ηθική παρακμή, επιχειρώντας να οικοδομήσει ένα εθνικό αφήγημα ηθικής αναγέννησης υπό το Ισλάμ και τον πατριαρχικό θεσμό της οικογένειας.
Το αν αυτό αποτελεί απλώς εργαλείο εσωτερικής συσπείρωσης ή πρόλογο για θεσμικές παρεμβάσεις με οπισθοδρομικό χαρακτήρα (π.χ. νομοθετικό περιορισμό αμβλώσεων, απαγόρευση ΛΟΑΤΚΙ+ εκδηλώσεων κ.ά.) είναι το κρίσιμο ερώτημα για τη διεθνή κοινότητα.
Μετωπική σύγκρουση με τις αξίες των δυτικών θεσμών
Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν εμφανίζεται πλέον να συγκροτεί μια συνεκτική ηθικοκεντρική ατζέντα, η οποία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις αρχές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ανεκτικότητας και της ισότητας φύλων. Σε μια εποχή που η Τουρκία διεκδικεί διαμεσολαβητικό ρόλο διεθνώς, η ρητορική αυτή δημιουργεί σοβαρούς προβληματισμούς για την αξιοπιστία και τις πραγματικές προθέσεις της Άγκυρας.
