Ο επιστήμονας Λι Σέοκ Γου δήλωσε ότι μια σκηνή από την ταινία «Mission Impossible» ενέπνευσε την τελευταία του εφεύρεση: μπαταρίες για έξυπνους φακούς επαφής.
Στην τέταρτη ταινία της σειράς, ένας πράκτορας φοράει φακούς επαφής με δυνατότητα αναγνώρισης προσώπου και εντοπισμού των ματιών. Ο Λι θέλησε να κάνει αυτόν τον φακό πραγματικότητα.
«Σκεφτόμουν: «Πώς μπορώ να εργαστώ σε αυτόν τον τομέα των έξυπνων φακών επαφής;»», δήλωσε ο αναπληρωτής καθηγητής της Σχολής Ηλεκτρολόγων και Ηλεκτρονικών Μηχανικών του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Nanyang στην εκπομπή «The Edge» του CNBC.
Η τεχνογνωσία του Λι στα εξαρτήματα μπαταριών λειτούργησε ως σημείο εκκίνησης για την προσπάθειά του να ασχοληθεί με τη φορητή τεχνολογία. Συνειδητοποίησε ότι οι έξυπνοι φακοί επαφής θα χρειάζονταν ασφαλείς και συμπαγείς μπαταρίες, οι οποίες θα ήταν ζωτικής σημασίας για την προώθηση της ανάπτυξης αυτών των συσκευών.
Οι ίδιοι οι φακοί επαφής είναι εξαιρετικά λεπτοί, στα 0,5 χιλιοστά, επομένως το μέγεθος και η ευελιξία αυτών των μπαταριών είναι το κλειδί για την αποφυγή της δυσφορίας του χρήστη, σύμφωνα με το CNBC.
«Το πάχος της μπαταρίας μας είναι περίπου 0,2 mm, δηλαδή περίπου δύο φορές μεγαλύτερο από το πάχος μιας ανθρώπινης τρίχας», δήλωσε ο Λι.
Ο Λι και η ομάδα του επινόησαν μια μπαταρία που μπορεί να τροφοδοτηθεί με ρεύμα χρησιμοποιώντας ένα αλατούχο διάλυμα ως εναλλακτική λύση για τις μπαταρίες που περιέχουν εύφλεκτα υλικά.
Αυτή η νέα μπαταρία μπορεί να φορτιστεί χρησιμοποιώντας μια συμβατική μέθοδο καλωδίων, ή μια χημική μέθοδο. Η μπαταρία είναι επικαλυμμένη με γλυκόζη και, όταν βυθίζεται σε αλατούχο διάλυμα, η γλυκόζη θα αντιδράσει με τα ιόντα νατρίου και χλωρίου για να τη φορτίσει.
Μετά από οκτώ ώρες χημικής φόρτισης, η μπαταρία μπορεί να φτάσει στο 80% της πλήρους χωρητικότητάς της. Στη συνέχεια, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για μερικές ώρες κατά τη διάρκεια της ημέρας.
Ωστόσο, υπάρχει και ένας άλλος ασυνήθιστος τρόπος φόρτισης της μπαταρίας.
«Το δακρυϊκό διάλυμα περιέχει επίσης γλυκόζη. Αυτό σημαίνει ότι, ενώ φοράτε τον φακό επαφής, τα δάκρυά σας μπορούν επίσης να φορτίσουν την μπαταρία», δήλωσε ο Λι.
«Αν δακρύζετε περισσότερο, τότε μπορείτε να φορτίσετε περισσότερο την μπαταρία σας».
Επί του παρόντος, η χωρητικότητα και η τάση της μπαταρίας είναι ακόμη πολύ χαμηλές. Χρησιμοποιώντας τις δύο μεθόδους, η μπαταρία μπορεί να παράγει μόνο μια τάση περίπου 0,3V – 0,6V. Η τυπική τάση για μια μπαταρία είναι 1,5V.
Σε αυτό το στάδιο, η συγκεκριμένη παραγωγή είναι ανεπαρκής για την τροφοδοσία αποθήκευσης δεδομένων ή σύνδεσης στο διαδίκτυο, αλλά η ομάδα εργάζεται για την ανάπτυξη των προδιαγραφών της μπαταρίας.
Ένας πιθανός συνεργάτης που έχει εντοπίσει ο Λι είναι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης.
«Χρησιμοποιούμε τη γλυκόζη ως βιοκαύσιμο. Υπάρχουν πολλοί διαβητικοί ασθενείς που ελέγχουν καθημερινά τα επίπεδα γλυκόζης τους», δήλωσε ο Λι.
«Μελετήσαμε πώς μπορούμε να ανιχνεύσουμε το επίπεδο γλυκόζης ενώ ο χρήστης φοράει τον φακό επαφής».
Παρά τις πιθανές προοπτικές μιας τέτοιας καινοτομίας, ο Λι πιστεύει ότι το κόστος θα πρέπει να διατηρηθεί σε χαμηλά επίπεδα, λαμβάνοντας υπόψη τη χωρητικότητα των μπαταριών.
«Μόλις προχωρήσει το πρότζεκτ και μπορεί να γίνει μια ευρείας κλίμακας εμπορική εκμετάλλευση, το κόστος της μπαταρίας θα πρέπει να είναι μόνο μερικά δολάρια».
