Περισσότεροι από 800.000 άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε χρόνο. Ένα άτομο αυτοκτονεί όχι για έναν, αλλά για πολλούς παράγοντες, και δεν φαίνεται να υπάρχει τρόπος να καταλάβουμε εάν ένα άτομο πρόκειται να αφαιρέσει τη ζωή του.

Αυτό συμβαίνει επίσης επειδή όταν μιλάμε για αυτοκτονική συμπεριφορά ή αυτοτραυματισμό, λαμβάνουμε υπόψη μόνο εξωτερικούς παράγοντες και σπάνια συζητάμε τη γενετική πίσω από αυτούς.

νέα μελέτη αποκαλύπτει

Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι η τάση αυτοκτονίας στους ανθρώπους δεν σχετίζεται μόνο με κοινωνικούς, ψυχολογικούς, οικονομικούς και προσωπικούς παράγοντες, αλλά συνδέεται και με τα γονίδιά μας.

Είναι ενδιαφέρον ότι μια ομάδα ερευνητών στο Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Duke εντόπισε τέσσερα γονίδια που μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο αυτοκτονικών σκέψεων και ενεργειών σε ένα άτομο. Ενώ εξηγούσε τη σημασία αυτών των γονιδίων στην αξιολόγηση του κινδύνου αυτοκτονίας, ένας από τους κύριους συγγραφείς και καθηγητής Ψυχιατρικής στο Duke, ο Nathan Kimbrel είπε:

«Ενώ τα γονίδια ευθύνονται για ένα μικρό ποσοστό κινδύνου σε σχέση με άλλους παράγοντες, πρέπει να κατανοήσουμε καλύτερα τις βιολογικές οδούς που κρύβουν τον κίνδυνο ενός ατόμου να εμπλακεί σε αυτοκτονική συμπεριφορά. Η αυτοκτονία είναι η τέταρτη κύρια αιτία θανάτου μεταξύ των ατόμων ηλικίας 15 έως 29 ετών. Όσο περισσότερα γνωρίζουμε, τόσο καλύτερα μπορούμε να αποτρέψουμε αυτούς τους τραγικούς θανάτους».

Ο Kimbrel και η ομάδα του δεν εντόπισαν αμέσως τα γονίδια που αυξάνουν την αυτοκτονική συμπεριφορά στους ανθρώπους. Διεξήγαγαν μια μεγάλης κλίμακας ανάλυση γονιδιώματος. Συνέλεξαν γενετικά και ιατρικά αρχεία 633.778 πρώην στρατιωτικών των ΗΠΑ.

Αφού εξέτασαν τα δεδομένα, βρήκαν 121.211 άτομα που είχαν επιδείξει αυτοκτονική συμπεριφορά στο παρελθόν. Τα υπόλοιπα 512.567 άτομα που δεν είχαν κανένα αρχείο ενεργειών αυτοτραυματισμού καταγράφηκαν ως έλεγχοι.

Στη συνέχεια, οι ερευνητές πραγματοποίησαν γονιδιωματική ανάλυση των δειγμάτων αίματος των μελών της πρώτης ομάδας και βρήκαν διάφορους γενετικούς παράγοντες που πιθανώς συνδέονταν με τη συμπεριφορά αυτοτραυματισμού.

τέσσερα γονίδια βρέθηκαν να συνδέονται στενά με την αυτοκτονική συμπεριφορά

Μεταξύ όλων αυτών των παραγόντων, εντόπισαν τέσσερα γονίδια που βρέθηκαν να συνδέονται στενά με την αυτοκτονική συμπεριφορά σε βετεράνους.

Τα τέσσερα γονίδια είναι ESR1 (υποδοχέας οιστρογόνου 1), DRD2 (υποδοχέας ντοπαμίνης D2), DCC (υποδοχέας Netrin 1) και TRAF3 (TNF Receptor Associated Factor 3).

Το DRD2 σχετίζεται με εναλλαγές της διάθεσης, κατάχρηση αλκοόλ, διαταραχή ελλειμματικής προσοχής και υπερκινητικότητας και διάφορες άλλες επικίνδυνες συμπεριφορές που αυξάνουν τις τάσεις αυτοκτονίας σε ένα άτομο. Ο υποδοχέας οιστρογόνων από την άλλη πλευρά σχετίζεται με παράγοντες όπως η κατάθλιψη και η διαταραχή μετατραυματικού στρες.

Το γονίδιο DCC στους ανθρώπους συνδέεται με ψυχολογικά προβλήματα, κατάχρηση ουσιών και μειωμένη πνευματική ανάπτυξη.

Μία από τις πιο κοινές αυτοκτονικές συμπεριφορές είναι η απομόνωση. Οι ερευνητές βρήκαν το γονίδιο TRAF3 υπεύθυνο για την αντικοινωνική συμπεριφορά στα άτομα. Προκαλεί επίσης ψυχικά προβλήματα όπως διπολική διαταραχή και ΔΕΠΥ.

Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι αν και αυτά τα γονίδια διαμορφώνουν συμπεριφορές που σχετίζονται με την αυτοκτονία στους ανθρώπους, δεν είναι εξ ολοκλήρου υπεύθυνα για ένα άτομο που αυτοκτονεί.

Απλώς συμβάλλουν στους προσωπικούς, κοινωνικούς και άλλους εξωτερικούς παράγοντες που επηρεάζουν τη ζωή ενός ατόμου.

Διαβάστε ακόμη: