Λίγοι άνθρωποι στον κόσμο μπορούν να νιώσουν την αποθέωση ενός σόλο μουσικού καλλιτέχνη, ο οποίος τραγουδά ζωντανά μπροστά σε ένα γεμάτο στάδιο. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι να χειροκροτούν, να φωνάζουν τους στίχους, να χορεύουν και να κρέμονται από τα χείλη σου. Πώς είναι να είσαι αυτός ο άνθρωπος; Πόση πνευματική δύναμη απαιτείται για να το διαχειριστείς;
Στο ντοκιμαντέρ του Netflix «Λούις Καπάλντι: Πώς νιώθω τώρα» βλέπουμε έναν άνθρωπο στα όρια της ψυχικής και σωματικής κατάρρευσης· με σπασμούς που ξεκινούν από τον ώμο και τραντάζουν όλο του το κορμί και βλέμμα που φανερώνει εσωτερικό πόνο και ανείπωτο άγχος. Είναι ο ίδιος νεαρός άνδρας που το 2019 είδε το πρώτο του σινγκλ «Someone You Loved» να σκαρφαλώνει στο Νο 1 των βρετανικών και των αμερικανικών τσαρτ, ενώ το άλμπουμ «Divinely Uninspired to a Hellish Extent», που το ακολούθησε, ήταν το πιο ευπώλητο της τελευταίας πενταετίας στο Ηνωμένο Βασίλειο. Οι δε συναυλίες του, μόνο τον Μάρτιο του 2020, τις οποίες παρακολούθησαν πάνω από 250.000 άνθρωποι, έγιναν sold out (κυριολεκτικά) μέσα σε δευτερόλεπτα.
«Είναι πάρα πολλές οι φορές που νιώθω απατεώνας, έχω το σύνδρομο του απατεώνα. Δεν μπορώ να πιστέψω ότι όλα αυτά μου αξίζουν», ομολογεί στην κάμερα ο Καπάλντι. Ενα χρόνο μετά την τεράστια επιτυχία του, διέκοψε στη μέση την τελευταία μεγάλη συναυλία της σεζόν στο Γουέμπλεϊ. Οι κρίσεις πανικού και οι σπασμοί είχαν γίνει πλέον τόσο συχνά φαινόμενα, που ήταν αδύνατο να αποδώσει. Υστερα από ιατρικές εξετάσεις αποδείχτηκε πως ο Σκωτσέζος μουσικός πάσχει από σύνδρομο Τουρέτ, οι συνέπειες του οποίου επιδεινώθηκαν δραματικά λόγω του μόνιμου άγχους του. Επειτα από τρία δύσκολα χρόνια, πλέον, νιώθει καλύτερα· τον Σεπτέμβριο μάλιστα θα τον δούμε για πρώτη φορά ζωντανά και στη χώρα μας.
Περίπου τον ίδιο καιρό με το ντοκιμαντέρ του Καπάλντι, κυκλοφόρησε στο Disney+ η σειρά τεσσάρων επεισοδίων με τίτλο «Ed Sheeran: The sum of it all». Ο μεγαλύτερος, ίσως, άνδρας ποπ σταρ της τελευταίας δεκαετίας περιγράφει την πορεία της καριέρας του, από τότε που πιτσιρίκι ακόμη έπιανε το μικρόφωνο σε κάθε ευκαιρία μέχρι την απόλυτη δόξα, τις δεκάδες εκατομμύρια δίσκους και την πιο επικερδή περιοδεία της μουσικής ιστορίας. Ο κατά τα άλλα ευτυχισμένος Εντ Σίραν, ωστόσο, είδε μέσα στο 2022 διαδοχικά τον παιδικό του φίλο, Τζαμάλ Εντουαρντς, να πεθαίνει ύστερα από χρήση ναρκωτικών, τη σύζυγό του να διαγιγνώσκεται με καρκίνο, ενώ ήταν έγκυος στο δεύτερο παιδί τους, και δύο αγωγές για λογοκλοπή να κατατίθενται εναντίον του, τις οποίες όμως κέρδισε.
Διαφορετικού είδους προκλήσεις αντιμετώπισε η Μπίλι Αϊλις, άλλη μία νεαρή μουσικός, η δημοφιλία της οποίας εκτοξεύτηκε σε δυσθεώρητα ύψη τα τελευταία χρόνια. Στο εξαιρετικό ντοκιμαντέρ «Billie Eilish: The World’s a Little Blurry» της Apple TV, παρακολουθούμε μεταξύ άλλων τον αγώνα που έδωσε η Μπίλι προκειμένου να ξεπεράσει την κατάθλιψη και να συμφιλιωθεί με το σώμα της. Βλέπουμε επίσης το πώς ένα 18χρονο (τότε) κορίτσι κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον αντίκτυπο μιας διασημότητας, η οποία δεν της επέτρεπε σχεδόν τίποτα από όσα θεωρούνται δεδομένα για τους εφήβους της ηλικίας της.
Τα παραπάνω είναι παραδείγματα νέων σταρ καλλιτεχνών, οι οποίοι βρέθηκαν ανά στιγμές στη σκοτεινή πλευρά της διασημότητας και (κυρίως) νιώθουν πολύ άνετα να μιλήσουν γι’ αυτή. Η ψυχική υγεία, θέμα ταμπού επί δεκαετίες στον χώρο του θεάματος και του αθλητισμού –διότι τους συγκεκριμένους ήρωες τους θέλουμε τέλειους– έρχεται τα τελευταία χρόνια όλο και πιο πολύ στην επιφάνεια. Ο αυτοσχεδιαστικός κωμικός Μπο Μπέρναμ λέει κάποια στιγμή στο αριστουργηματικό «Inside» (Netflix): «Για πολύ καιρό είχα φρικάρει, σκεπτόμενος ότι δεν θα μπορέσω ποτέ να ολοκληρώσω αυτό το επεισόδιο και θα το δουλεύω για πάντα. Και πρόσφατα αισθάνθηκα πως έχω φτάσει κοντά στο να τα καταφέρω. Ισως το τελειώσω τελικά. Και αυτό με έκανε να φρικάρω ακόμη χειρότερα, γιατί αν το τελειώσω, αυτό σημαίνει πως θα σταματήσω να το δουλεύω και ότι θα πρέπει να ζήσω απλά τη ζωή μου, οπότε δεν πρόκειται να το κάνω, δεν θα το τελειώσω. Θα συνεχίσω να το γράφω για πάντα και δεν θα το κυκλοφορήσω ποτέ. Οπότε δεν μιλάω σε κανέναν τώρα, μιλάω απλά στον εαυτό μου. Ε, ναι και τι έγινε;».
