Το ταξίδι μετανάστευσης ενός φιδιού από την Αφρική στην Ευρώπη πριν από 5,5 εκατομμύρια χρόνια κατέγραψε Έλληνας ερευνητής, περιγράφοντας ένα νέο είδος φιδιού στο οποίο έδωσε το όνομα του ομηρικού ήρωα.

Μελετώντας απολιθώματα από ανασκαφές στη νότια Ισπανία, τα οποία βρίσκονται στο Μουσείο Επιστημών της Φύσης της Μαδρίτης, ο παλαιοντολόγος δρ. Γιώργος Γεωργαλής ταυτοποίησε ένα νέο είδος φιδιού που ανήκει στο σύγχρονο γένος Psammophis, το οποίο ζει στην Αφρική και την Ασία.

«Ονόμασα το νέο είδος Psammophis odysseus προς τιμή του θρυλικού Οδυσσέα. Ο εντοπισμός του νέου αυτού είδους φιδιού, αποτελεί την πρώτη και μοναδική εμφάνιση του συγκεκριμένου γένους στην Ευρώπη», δήλωσε στο ΑΠΕ ο επιστήμονας από το Ινστιτούτο Συστηματικής και Εξέλιξης των Ζώων της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών στην Κρακοβία, ο οποίος μελέτησε σπονδύλους του φιδιού που δεν είχαν ταυτοποιηθεί.

«Αυτό όμως που κάνει πιο ενδιαφέρουσα την έρευνα, είναι η ηλικία του νέου είδους καθώς έζησε πριν από περίπου 5,5 εκατομμύρια χρόνια, δηλαδή ακριβώς την εποχή που συνέβη η λεγόμενη “Κρίση Αλατότητας του Μεσσηνίου”: το στενό του Γιβραλτάρ έκλεισε, η Μεσόγειος αποξηράθηκε σε μεγάλο βαθμό, οπότε πολλά σημεία που ήταν θάλασσα έμοιαζαν πλέον με έρημο», εξήγησε.

Αυτό το φαινόμενο, συμπλήρωσε, είχε τεράστιο αντίκτυπο στο περιβάλλον την νότιας Ευρώπης και της βόρειας Αφρικής, καθώς πολλά χερσαία ζώα μετανάστευσαν από Αφρική προς Ευρώπη και το αντίθετο. Το νέο είδος φιδιού έχει διαφορές σε κάποιες αποφύσεις και σχηματισμούς των σπονδύλων του, αλλά παρόμοιο μέγεθος με το σύγχρονο γένος που φτάνει το ένα μέτρο.

«Ο εντοπισμός του δείχνει μια ακόμη κατηγορία ζώων που κατάφερε να πάει εκείνη την εποχή από την Αφρική προς την Ευρώπη αλλά δεν κατάφερε να επιβιώσει μετά το τέλος της Κρίσης Αλατότητας», τονίζει ο επιστήμονας, που μαζί με τον Zbigniew Szyndlar δημοσίευσαν πριν από λίγες μέρες την επιστημονική τους έρευνα.

Πριν από τρία χρόνια ο κ. Γεωργαλής είχε ταυτοποιήσει άλλα δύο νέα είδη φιδιών, ηλικίας περίπου 5,5-6 εκατομμυρίων χρόνων από την περιοχή των Σερρών, στα οποία έδωσε τις ονομασίες «Περιεργόφις μικρός» (Periergophis micros) και «Παραξενόφις σπάνιος» (Paraxenophis spanios).