Για το θέμα των υδρογονανθράκων – πετρελαίου και φυσικού αερίου – στη χώρα μας έχετε ακούσει και διαβάσει πολλά εδώ και χρόνια, τα οποία είτε απογείωναν είτε απογοήτευαν την κοινή γνώμη.
Κυρίως, βέβαια, κάποιες φορές ονειρευτήκαμε ότι η χώρα μας θα γίνει πλούσια, θα πάψει να έχει χρέη, η βενζίνη και το φυσικό αέριο θα είναι πάμφθηνα, θα ζούμε όλοι σε έναν παράδεισο.
Τι αποδείχθηκε μέχρι και σήμερα εδώ και αρκετές δεκαετίες; (Υδρογον)άνθρακες ο θησαυρός!
Οι πρώτες έρευνες φαίνεται ότι δεν έπεισαν τους ξένους κολοσσούς που ανέλαβαν τις αναγκαίες προκαταρκτικές έρευνες, ενώ και η επίσημη πολιτεία, δεν βοήθησε όσο έπρεπε από την πλευρά της, ωθώντας κάποιους από αυτούς στην αποχώρηση.
Στη συνέχεια, ήρθε και η απόφαση της Ε.Ε. για απεξάρτηση από ορυκτές ύλες, στην οποία σπεύσαμε πρώτοι να συναινέσουμε, εγκαταλείποντας τις όποιες μέχρι τότε προσπάθειες είχαν υπάρξει.
Πλην, όμως, ο πόλεμος στην Ουκρανία και ο αποκλεισμός όλης της Ευρώπης από τα καύσιμα της Ρωσίας, έφερε την πλήρη ανατροπή στην ενεργειακή πολιτική όλων των κρατών της Γηραιάς Ηπείρου, φυσικά και της Ελλάδας.
Πρόσφατα δημοσιεύματα για τις έρευνες της ExxonMobil, σχετικά με τα οικόπεδα νότια και νοτιοανατολικά της Κρήτης και τις προοπτικές δίνουν ένα τεράστιο κοίτασμα φυσικού αερίου, το οποίο υπολογίζεται σε 3,5 τρις κυβικά μέτρα.
Τα νούμερα είναι όντως εντυπωσιακά και αν κάποια στιγμή, όχι πάντως νωρίτερα από το τέλος του 2024, αρχίσουν οι γεωτρήσεις και επιβεβαιώσουν, έστω και κατά το ήμισυ τις αρχικές εκτιμήσεις, τότε πράγματι θα μιλάμε για ένα γεγονός που μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα,κατ΄αρχήν της ενεργειακής ισχύος της χώρας και φυσικά και της οικονομίας, προοδευτικά.
Πέραν αυτών των δύο οικοπέδων της Κρήτης, σε προχωρημένη φάση βρίσκονται οι περιπτώσεις στα Γιάννινα και στον κόλπο της Κυπαρισσίας, μέχρι Κατάκολο.
Ειδικότερα σε ότι αφορά τα Γιάννενα η ερευνητική γεώτρηση στην κοινότητα Γιουργάνιστα του Δήμου Ζίτσας (χερσαίο οικόπεδο) επισήμως είναι προγραμματισμένη για φέτος.
Στην πράξη όμως, θεωρείται ότι η υλοποίησή της θα γίνει κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2024. Και αυτό γιατί, εκτός από τη λήψη των περιβαλλοντικών όρων η εταιρεία θα χρειαστεί αρκετούς μήνες για την προετοιμασία της γεώτρησης.
Όσο για τη γεώτρηση Κυπαρισσίας – Κατακόλου, όλοι επιμένουν ότι είναι υπερώριμη, αλλά από τη μία οι αντιδράσεις φορέων και κατοίκων της περιοχής, αλλά και η αναβλητικότητα των αρμόδιων υπηρεσιών, συν τη διστακτικότητα του φορέα ανάθεσης.
Αλλά, σημασία έχουν, πέραν του εντοπισμού και της εκκίνησης των γεωτρήσεων και του όποιου αποτελέσματος παραχθεί και οι όροι μεταξύ εταιρειών και ελληνικού δημοσίου.
Ιδού πως έχει η μεταξύ τους σχέση και οι όροι που τη διέπουν: ο ιδιώτης-επενδυτής, βάζει όλα τα χρήματα, παίρνει όλα τα ρίσκα, αναλαμβάνει όλους τους κινδύνους, ενώ το ελληνικό δημόσιο δεν βάζει ούτε ένα ευρώ.
Για να τα βάζει αυτά τα χρήματα ο ιδιώτης, φυσικά ξέρει όχι μόνο που τα βάζει, αλλά και τι πιθανότητες έχει να τα πάρει πίσω. Όταν βγουν καλές οι γεωτρήσεις, παραγωγικές, τότε, περίπου, τα κέρδη μοιράζονται μισά-μισά, δηλαδή περίπου μισά το ελληνικό δημόσιο και μισά ο επενδυτής.
Είναι δε γεγονός ότι οι ελληνικές θάλασσες είναι αρκετά πιο δύσκολες.
Για παράδειγμα, στην Αίγυπτο, που έχει πολύ πιο ρηχά νερά, δηλαδή στο Δ του Νείλου έχεις γεώτρηση στα 100 μέτρα, ενώ στην Κρήτη στα 2.500 μέτρα. Εκεί είναι πιο εύκολες οι γεωτρήσεις άρα είναι περισσότερα τα έσοδα του Δημοσίου.
