Επειδή όπως γνωρίζετε πολύ καλά φίλες και φίλοι αναγνώστες, έχω το θάρρος της γνώμης και μπορώ να αναγνωρίζω λάθη που πιθανόν έχω κάνει σε προσεγγίσεις επώνυμων προσώπων, οφείλω να ζητήσω μια Δημόσια Συγνώμη από τον πρώην πρέσβη των ΗΠΑ κ. Τζωρτζ Τσούνη, για τον οποίο είχα γράψει πως είναι ότι πιο ευτελές μας έχει στείλει ποτέ η Αμερική!

Και τι δεν είχα γράψει!!!

Ότι είναι νταραβεριτζής,

ότι μιλάει όλη την ώρα για «δουλειές»,

ότι γυροφέρνει τους εφοπλιστές, τους ολιγάρχες,

ότι συναναστρέφεται με κοσμικούς τραγουδιάρηδες, με κάθε καρυδιάς καρύδι, μαϊντανούς, δήθεν και απατεώνες! 

Και πόσα άλλα ακόμη, ψευτοεκδότες, αρπακτικά, λαμόγια και τζιτζιφιόγκους, ακόμη και με μαύρα ράσα!!!

Όμως φίλες και φίλοι, έρχεται η στιγμή που μια προσωπικότητα όπως ο αγαπητός Τζωρτζ, αναγνωρίζεται όταν φύγει και καταλάβεις τι έχεις χάσει, αφού πρώτα βιώσεις τα χειρότερα!

Γιατί μέσα στη ζάλη της ημέρας και των χιλιάδων ανοιχτών ζητημάτων, δεν μπορείς ποτέ να φανταστείς ότι θα σου προκύψει κάτι χειρότερο από τον Τζωρτζ! Αυτό δεν συμβαίνει ούτε σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας! Και όμως! Η έκβαση της πραγματικότητας ξεπερνάει και το πιο τρελό και απίθανο σενάριο του Χόλυγουντ!

Dear George, αγαπημένο ελληνόπουλο της ομογένειας, τώρα που είδα τα χειρότερα (που δεν φανταζόμουν ποτέ ότι μπορεί να υπάρχουν) γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα – που λέει και το τραγούδι- (ούτε του Ρέμου, ούτε του Αργυρού)  πες μου πως υπάρχει ελπίδα ακόμα!

Γύρνα και με στιλίστα αν κάνεις κέφι, έγχρωμο ή λευκό δεν θα σε παρεξηγήσουμε!

Διαβάστε ακόμη: