Την ώρα που αποκαλύπτεται ότι το Τελ Αβίβ, εδώ και 20 χρόνια έχει επενδύσει δισεκατομμύρια για να αναπτύξει εξειδικευμένα πυρομαχικά, για ένα πιθανό χτύπημα στο Ιράν, φαίνεται πως όλα είναι έτοιμα για την απάντηση του Ισραήλ στην επίθεση της 1ης Οκτωβρίου από το Ιράν.

Το σχέδιο του Ισραήλ για να απαντήσει στην επίθεση του Ιράν είναι έτοιμο, δήλωσε στο CNN πηγή που γνωρίζει το θέμα, χωρίς να δώσει περαιτέρω πληροφορίες.

Αξιωματούχοι του Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένου του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, διαβεβαίωσαν την Ουάσινγκτον ότι μία απάντηση κατά του Ιράν θα περιοριστεί σε στρατιωτικούς στόχους και δεν θα επεκταθεί σε πετρελαϊκές ή πυρηνικές εγκαταστάσεις, ανέφερε η ίδια πηγή.

Το Ισραήλ ετοιμάζει την επίθεσή του μετά τους δεκάδες πυραύλους που εκτόξευσε το Ιράν, ως αντίποινα για τη δολοφονία του ηγέτη της Χεζμπολάχ Χασάν Νασράλα, του αρχηγού της Χαμάς Ισμαήλ Χανίγιε και άλλων.

Το μυστικό 20ετές σχέδιο του Ισραήλ να χτυπήσει το Ιράν

Την ίδια ώρα, η Jerusalem Post αναφέρει ότι το αμυντικό κατεστημένο του Ισραήλ εδώ και 20 χρόνια έχει επενδύσει δισεκατομμύρια για την ανάπτυξη εξειδικευμένων όπλων για ένα πιθανό χτύπημα στο Ιράν. Το οπλοστάσιο περιλαμβάνει από πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς μέχρι βόμβες που διαλύουν καταφύγια.

Εδώ και 20 χρόνια, οι αμυντικές δυνάμεις προετοιμάζονται για τον σκοπό αυτό, αναπτύσσοντας εξειδικευμένα πυρομαχικά, ορισμένα από τα οποία ακόμη κι οι ΗΠΑ αρνήθηκαν να πουλήσουν στο Ισραήλ, καθώς και καινοτομίες που δεν είναι διαθέσιμες στην Ουάσινγκτον.

Τον περασμένο μήνα, το Ισραήλ πραγματοποίησε χτύπημα στην Yεμένη, αναπτύσσοντας F-15 από μια βάση 1.800 χιλιόμετρα μακριά. Τα αεροσκάφη αρχικά είχαν σχεδιαστεί για αερομαχίες, ωστόσο τροποποιήθηκαν για αποστολές κρούσεις. Η ισραηλινή πολεμική αεροπορία τα εξόπλισε επίσης για να μεταφέρουν σύγχρονα πυρομαχικά αμερικανικών και ισραηλινών κατασκευαστών.

Βέβαια, μια επίθεση στο Ιράν αποτελεί μια πολύ πιο σύνθετη πρόκληση. Η Τεχεράνη διαθέτει πυρηνικές εγκαταστάσεις και βάσεις βαλλιστικών πυραύλων βαθιά ενσωματωμένες στο υπέδαφος, έναντι των λιγότερο προστατευμένων στόχων, όπως οι τερματικοί σταθμοί πετρελαίου. Επίσης, διαθέτει ένα προηγμένο σύστημα αεράμυνας. Το σύστημα, σύμφωνα με όσα υποστηρίζει η χώρα, ανταποκρίνεται στις δυνατότητες ρωσικών συστημάτων όπως το S-300, το οποίο μπορεί να αναχαιτίσει πυραύλους που εκτοξεύονται από το Ισραήλ.

Πάντως, το πλήγμα του Ισραήλ τον Απρίλιο δεν αναχαιτίστηκε από το σύστημα αεράμυνας. Παράλληλα, η Τεχεράνη διαθέτει έναν απαρχαιωμένο στόλο, συμπεριλαμβανομένων ρωσικών MiG-29 και αμερικανικών F-14 από την εποχή του Σάχη, τα οποία συνεχίζουν να επιχειρούν παρά τις διεθνείς κυρώσεις.

Πλήγμα από τα 1.800 μέτρα

Αμερικανικές και ρωσικές δυνάμεις μπορούν να πραγματοποιούν χτυπήματα από απόσταση 2.000 χιλιομέτρων χρησιμοποιώντας πυραύλους κρουζ και βομβαρδιστικά. Ωστόσο το Ισραήλ έχει διαθέσει σημαντικό μέρος της αμερικανικής βοήθειας για την απόκτηση μαχητικών αεροσκαφών ικανών να πετούν δύο ώρες κάθε φορά – από την προηγμένη μοίρα F-15I μέχρι τέσσερις μοίρες F-16I Sufa.

Η Lockheed Martin ανέπτυξε ειδικά για αυτά τα αεροσκάφη ειδικές δεξαμενές καυσίμου, ενισχύοντας την εμβέλειά τους χωρίς να επηρεάζει σημαντικά την αεροδυναμική ή την υπογραφή των ραντάρ.

Σύμφωνα με αναφορές, το Ισραήλ έχει αναπτύξει αποσπώμενες δεξαμενές καυσίμων για τα αεροσκάφη F-35, επιτρέποντάς τους να φτάσουν στο Ιράν διατηρώντας τις ικανότητες stealth. Χωρίς τις αποσπώμενες δεξαμενές, το βεληνεκές τους είναι ανεπαρκές, και οι τυπικές δεξαμενές κάτω από τις πτέρυγες θέτουν σε κίνδυνο μεγάλο μέρος της μη ορατότητάς τους.

Πύραυλοι επίθεσης μεγάλου βεληνεκούς

Στα τέλη της δεκαετίας του 2000, οι αμυντικές βιομηχανίες του Ισραήλ παρουσίασαν δύο επιθετικούς πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που εκτοξεύονται από μαχητικά αεροσκάφη.

Αν και λεπτομέρειες όπως το ακριβές βεληνεκές τους παραμένουν ασαφείς, είναι γνωστό ότι έχουν εμβέλεια εκατοντάδων χιλιομέτρων, επιτρέποντας πλήγματα εκτός της εμβέλειας της ιρανικής άμυνας.

Οι πύραυλοι αυτοί ταξιδεύουν με υπερηχητικές ταχύτητες, μειώνοντας τους χρόνους συναγερμού του εχθρού και περιπλέκοντας τις προσπάθειες αναχαίτισης, αυξάνοντας τις πιθανότητες να πετύχουν τον στόχο τους.

Πύραυλος Rampage

Ο πύραυλος Rampage αναπτύχθηκε σε συνεργασία μεταξύ της Israel Aerospace Industries (IAI) και της Elbit Systems και βασίζεται στον πύραυλο EXTRA της Elbit. Αρχικά σχεδιάστηκε για επίγεια εκτόξευση. Στη συνέχεια προσαρμόστηκε για ανάπτυξη στον αέρα, αυξάνοντας την εμβέλεια και την ταχύτητά του όταν εκτοξεύεται από αεροσκάφη. Ο πύραυλος Διαθέτει πολλαπλά συστήματα πλοήγησης, παρέχοντας πλεονασμό για ακριβή στόχευση.

Με μήκος 4,7 μέτρα, διάμετρο 30,6 εκατοστά και βάρος 570 κιλά, ο Rampage φέρει πολεμική κεφαλή 150 κιλών. Έτσι έχει καταστεί αποτελεσματικός κατά πυραυλικών συστοιχιών, κέντρων διοίκησης και άλλων κρίσιμων στόχων.

Ο πύραυλος μπορεί να εκτοξευθεί από τα αεροσκάφη F-15, F-16 και F-35 του Ισραήλ. Η εξάρτησή του από την υπάρχουσα πυραυλική τεχνολογία το καθιστά σχετικά προσιτό, ενώ εκτιμάται ότι κοστίζει μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια ανά μονάδα.

Πύραυλος Rocks

Ο πύραυλος Rocks, που παρουσιάστηκε από τη Rafael το 2019, συνδυάζει δυνατότητες υπερηχητικής πλεύσης με δορυφορική και αδρανειακή πλοήγηση, καθώς και οπτική στόχευση.

O Rocks βασίζεται στον πύραυλο «Anchor» της Rafael, ο οποίος μιμείται τον ιρανικό πύραυλο Shahab σε ταχύτητα και ευελιξία για σκοπούς δοκιμών.

Ο Rocks μπορεί να εκτοξευθεί από μικρότερα αεροσκάφη F-16 και δυνητικά από το F-35. Σύμφωνα με ξένες εκτιμήσεις, έχει βεληνεκές 300 χλμ. και μπορεί να μεταφέρει πολεμική κεφαλή 500 κιλών. Με αυτόν τον τρόπο είναι ικανός να στοχεύει οχυρωμένες ή υπόγειες δομές.

Πυραυλικό σύστημα επιφάνειας – επιφάνειας

Πηγές εκτός του Ισραήλ αναφέρουν ότι η χώρα διαθέτει πυραυλικό σύστημα επιφάνειας – επιφάνειας, που είναι εξοπλισμένο με συμβατικές και με πυρηνικές κεφαλές, γνωστό ως πύραυλοι «Jericho». Παρά τους εκατοντάδες βαλλιστικούς πυραύλους που έχει εκτοξεύσει το Ιράν προς το Ισραήλ, η πιθανότητα το Ισραήλ να χρησιμοποιήσει αυτούς τους πυραύλους σε ένα πλήγμα φαίνεται χαμηλή. Οι πύραυλοι αυτοί αναπτύχθηκαν αρχικά από τη γαλλική εταιρεία Dassault, η οποία αργότερα αναβαθμίστηκε από την IAI.

Μέχρι στιγμής, δεν είναι σαφής η πολιτική του Ισραήλ για τις δυνατότητές του στον συγκεκριμένο τομέα. Συχνά έχει ανακοινώσει «δοκιμές προώθησης πυραύλων» κατά τη διάρκεια εκτοξεύσεων από τη βάση του Palmachim. Ωστόσο, η αποκάλυψη του 1988 του δορυφορικού εκτοξευτή «Shavit» επιβεβαίωσε τις βαλλιστικές ικανότητες μεγάλου βεληνεκούς του Ισραήλ, καθώς οποιοσδήποτε δορυφορικός εκτοξευτής μπορεί να προσαρμοστεί για στρατιωτική χρήση. Έτσι, οι πύραυλοι αυτοί αναμένεται να παραμείνουν προς το παρόν εκτός διαπραγμάτευσης.

Επιπλέον, η Elbit έχει αναπτύξει βόμβες διάρρηξης καταφυγίων, με την ονομασία 500MPR, ικανές να διαπεράσουν έως και 4 μέτρα σκυρόδεμα. Οι συγκεκριμένες βόμβες που δοκιμάστηκαν σε αεροσκάφη F-15I, έχουν μικρότερο βεληνεκές, που φτάνει μερικές δεκάδες χιλιόμετρα ανάλογα με τη μέθοδο ανάπτυξης.

PopEye Turbo

Ένα άλλο ισραηλινό όπλο, γνωστό μόνο από ξένες αναφορές, είναι ο πύραυλος cruise «PopEye Turbo», που αναπτύχθηκε από τη Rafael με βεληνεκές 1.500 χλμ. Είναι σχεδιασμένος για εκτόξευση από υποβρύχια του ισραηλινού ναυτικού και μπορεί να μεταφέρει τόσο συμβατικές όσο και πυρηνικές κεφαλές. Αυτό το βεληνεκές επιτρέπει στα ισραηλινά υποβρύχια να πλήξουν το Ιράν από την Ερυθρά Θάλασσα ή την Αραβική Θάλασσα χωρίς να εισέλθουν στον Περσικό Κόλπο.

Η εξαγωγή των προηγμένων πυρομαχικών σε έμπιστους ξένους πελάτες επιτρέπει στις ισραηλινές εταιρείες να επανεπενδύσουν στην ανάπτυξη πυραύλων και βομβών, μειώνοντας το κόστος για το υπουργείο Άμυνας του Ισραήλ. Είναι πιθανό ότι μη αποκαλυπτόμενα πυρομαχικά αποθηκεύονται σε αποθήκες της ισραηλινής Πολεμικής Αεροπορίας, περιμένοντας την κατάλληλη στιγμή.

Διαβάστε ακόμη: