Στο Χρηματιστήριο Αθηνών παίζονται πολλά. Όχι στα λόγια – στα νούμερα. Κι αυτά μιλάνε καθαρά: το 73% των μετοχών των blue chips (της μεγάλης κεφαλαιοποίησης) είναι πια στα χέρια ξένων επενδυτών. Όποιος καταλαβαίνει τι σημαίνει αυτό, δεν κοιτάει την τιμή της μετοχής μόνο για σήμερα – κοιτάει ποιος βάζει τα λεφτά, πότε τα βάζει, και κυρίως γιατί.

Τον Απρίλιο έγινε χαμός. Από τη μία, είχαμε ρευστοποιήσεις ύψους 2,2 δισ. ευρώ – ταρακουνήθηκε η αγορά. Στις 7 του μήνα το Χρηματιστήριο άγγιξε τα χαμηλότερα της χρονιάς: 1.455 μονάδες. Οι ξένοι έδειχναν να την κάνουν. Αλλά μην ξεγελιέστε – αυτό ήταν το παιχνίδι.

Το έξυπνο χρήμα δεν φεύγει για πάντα. Φεύγει για να ξαναμπεί – καλύτερα. Μέσα σε τρεις συνεδριάσεις (3-7 Απριλίου), έγιναν συναλλαγές άνω του 1 δισ. ευρώ. Τι σημαίνει αυτό; Κάποιοι πουλούσαν, ναι. Αλλά ταυτόχρονα κάποιοι αγόραζαν. Ξέρεις ποιοι; Οι ίδιοι που είχαν βγει λίγες μέρες πριν. Αυτοί που ξέρουν πότε να πατήσουν φρένο και πότε να ξαναπατήσουν γκάζι.

Στο τέλος του μήνα, οι ξένοι είχαν καθαρές αγορές 7 εκατ. ευρώ στις μετοχές της μεγάλης κεφαλαιοποίησης. Ναι, αυτοί που ρευστοποίησαν 2,114 δισ., έβαλαν πίσω 2,121 δισ. μέσα σε λίγες μέρες. Αυτοί που «έφυγαν», ήταν ήδη πίσω πριν τους καταλάβεις. Αυτό είναι το έξυπνο χρήμα: γρήγορο, ήσυχο, στρατηγικό.

Κι ενώ όλα αυτά συνέβαιναν πίσω από τις κουρτίνες, οι Έλληνες επενδυτές έκαναν κάτι άλλο. Άνοιξαν 31.163 νέους κωδικούς τον Απρίλιο – αριθμός που είχαμε να δούμε από το 2019. Πάθος υπάρχει. Κινητικότητα υπάρχει. Αλλά η διαφορά είναι αλλού: οι ξένοι διακινούν 2 δισ. ευρώ από 724 κωδικούς. Οι Έλληνες; 1,5 δισ. από πάνω από 20.000 κωδικούς.

Με λίγα λόγια: οι ξένοι παίζουν λίγοι και δυνατά. Οι δικοί μας παίζουν πολλοί και ψιλολόι. Δεν είναι κακό – απλώς δείχνει πού είναι το επαγγελματικό χρήμα και πού είναι το retail που ακόμα παλεύει με συναισθήματα.

Το Χρηματιστήριο, όμως, δεν συγχωρεί την αφέλεια. Όταν βλέπεις τους ξένους να ρευστοποιούν και μετά να επανέρχονται σαν να μην έφυγαν ποτέ, δεν πρέπει να αναρωτιέσαι αν θα ανέβει η αγορά – πρέπει να καταλάβεις ποιος την κινεί. Κι αυτή τη στιγμή, το τιμόνι το κρατούν οι έξω. Επενδυτικά funds, θεσμικοί παίκτες, διαχειριστές που δεν “ποντάρουν” – σχεδιάζουν.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που το 73% των blue chips έχει περάσει στα χέρια τους. Οι εταιρείες που οδηγούν την αγορά – τράπεζες, ενέργεια, υποδομές – δεν αλλάζουν χέρια επειδή κάποιος είδε «καλό chart». Αλλά επειδή τοποθετούνται με προοπτική διετίας και πενταετίας.

Το έξυπνο χρήμα δεν ενδιαφέρεται αν θα ανέβει ή θα πέσει το ταμπλό αύριο. Ενδιαφέρεται για τις αποτιμήσεις, για τα θεμελιώδη, για τις μακροπρόθεσμες κινήσεις. Και όταν έρθει η ευκαιρία – όπως ήρθε στις 1455 μονάδες – μπαίνει ξανά, πριν καν το πάρεις χαμπάρι.

Ο μέσος επενδυτής βλέπει το sell-off και τρομάζει. Ο έξυπνος παίκτης το βλέπει σαν ευκαιρία. Και δεν χρειάζεται να κάνει φασαρία – χρειάζεται μόνο να έχει ρευστότητα, γρήγορες αποφάσεις και γερά νεύρα.

Και κάτι τελευταίο: όταν το έξυπνο χρήμα μπαίνει με τέτοια ταχύτητα, δεν το κάνει για να “παίξει λίγο”. Το κάνει γιατί βλέπει κάτι. Όταν λοιπόν βλέπεις τους ξένους να ρευστοποιούν και την ίδια μέρα να αγοράζουν περισσότερα, μην τους κοιτάς με απορία.

Κοίτα προς τα πού πάνε – και σκέψου γιατί.

Διαβάστε ακόμη: