Από το 2007, η Λιουμπλιάνα, πρωτεύουσα πόλη της Σλοβενίας, έχει απαγορεύσει την είσοδο κάθε κατηγορίας αυτοκινήτου στο ιστορικό κέντρο της πόλης, εξασφαλίζοντας περίπου 120 στρέμματα, τα οποία διατίθενται έκτοτε αποκλειστικά σε πεζούς και ποδηλάτες.

Παράλληλα, ο αρχιτέκτονάς της, θέτοντας μία «σύγχρονη Αθήνα» ως βάση για το πολεοδομικό σχέδιό της, συμπεριέλαβε τη φύτευση δένδρων κατά μήκος του ποταμού που τη διατρέχει.

Επιπλέον, οι χώροι στάθμευσης που βρίσκονταν ήδη στο ιστορικό κέντρο απέκτησαν νέα ζωή, καθώς μετετράπησαν σε δημόσιους χώρους, ενώ βελτιώθηκαν και οι υποδομές για τους ποδηλάτες και τις δημόσιες μεταφορές.

Ως αποτέλεσμα τούτων των ενεργειών, οι εκπομπές ρύπων μειώθηκαν κατά 70%, ενώ τα επίπεδα της ρύπανσης υποχώρησαν σχεδόν 58%, σύμφωνα με στοιχεία του παγκοσμίου οικονομικού φόρουμ.

Αρκετά κράτη είτε έχουν υλοποιήσει ήδη την ιδέα (με μερικές τροποποιήσεις), είτε εκφράσει την επιθυμία να προχωρήσουν σε αυτό το μοντέλο.

Ενδεικτικά, στο Όσλο –πρωτεύουσα πόλη της Νορβηγίας– δεν επιτρέπεται η κυκλοφορία αυτοκινήτων και παρά το γεγονός ότι η δράση προκάλεσε την ανησυχία των επιχειρηματιών όσον αφορά την κίνηση στον αστικό ιστό, η επισκεψιμότητα αυξήθηκε κατά 10%.

Στο Παρίσι, έχει δρομολογηθεί έως το 2024 να υπάρξει απαγόρευση πρόσβασης αυτοκινήτων σε ακτίνα 5.5 χιλιομέτρων, με «φόντο» το μεγάλο ραντεβού του παγκοσμίου αθλητισμού, τους θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες.

Τέλος, η Κοπεγχάγη, το Μόναχο και οι Βρυξέλλες έχουν δημιουργήσει μικρές «ζώνες» στο κέντρο των πόλεων, όπου απαγορεύεται η διέλευση οιουδήποτε οχήματος.

Στο Βερολίνο, μάλιστα, καταβάλλονται προσπάθειες για εφαρμογή ενός οικοδομικού σχεδίου, έκτασης μεγαλύτερης από ολόκληρο το Μανχάταν.