Το 2021 αλλά και το έτος πριν, δημιούργησε μία νέα γενιά αγανακτισμένων πολιτών και καθώς η πανδημία που θα μας απασχολήσει για καιρό ακόμα, ενδέχεται αυτό το κύμα να το ενδυναμώσει μέσα στο 2022. Το 2020 η πανδημία ξάφνιασε τους πολίτες, το 2021 το πολύμηνο lockdown που άρχισε από τον Νοέμβριο του 2020 τούς γονάτισε, το 2022 εάν συνεχιστούν τα μεγάλα περιοριστικά μέτρα σε κοινωνία και οικονομία είναι βέβαιο ότι θα εξεγερθούν μαζικά ανεξάρτητα ποιος βρίσκεται στην κυβέρνηση.
Του Περικλή Σωτηρίου
Υπό αυτό το πρίσμα, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει ήδη ένα μεγάλο μέτωπο που θα δεχτεί απέναντί της θα είναι αυτό το κύμα πολιτών που μεγάλο μέρος τους είχαν στηρίξει τη Νέα Δημοκρατία.
Περιλαμβάνει από δεξιούς παραδοσιακούς ψηφοφόρους που διαθέτουν μία θρησκοληπτική άποψη για τον κορωνοϊό, απλούς δεξιούς που θεωρούν ότι οι υποχρεωτικότητες προσβάλουν την δημοκρατική συνείδησή τους, κεντρώους που παρακολουθούν άλλα υποδείγματα, μικρομεσαίους που η επιχείρησή τους ασθμαίνει στα lockdown, ακόμα και κεντροαριστερούς που θεωρούν ότι η κυβέρνηση έδρασε επιλεκτικά και δεν τα έβαλε π.χ. με την Εκκλησία.
Ωστόσο, οι δυσαρεστημένοι δεν είναι το μοναδικό μέτωπο. Είναι και αυτοί της ενεργειακής κρίσης και της ακρίβειας, μιλάμε περισσότερο για τα χαμηλά οικονομικά στρώματα. Τα μνημόνια «τελειώσανε» αλλά η οικονομική κρίση σοβεί ακόμα. Είναι σίγουρο ότι εάν θέλει ο Κ. Μητσοτάκης να διατηρήσει μία σχετική δημοφιλία στα πιο χαμηλά στρώματα θα πρέπει να αποκαταστήσει τις αδικίες του 2021 σε αυτά τα κοινωνικά μέρη.
Από την άλλη, ο πόλος Κεντροαριστεράς διαπνέεται από μία ανανέωση, τουλάχιστον ηλικιακή. Στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μία ελπίδα ανάκαμψης η οποία, κακά τα ψέματα, υποβοηθείται και από το μιντιακό σύστημα. Το ΠΑΣΟΚ αυτή τη στιγμή διατηρεί έναν μεγάλο πυρήνα του εκσυγχρονιστικού μπλοκ άλλα ένα κομμάτι του πήγε στην αγκαλιά του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Θεωρώ ότι οι ανδρεοπαπανδρεϊκοί έχουν μεταφερθεί στον ΣΥΡΙΖΑ, όπου έχουν πάει και μεγαλοστελέχη του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Ο Νίκος Ανδρουλάκης, έτσι ή αλλιώς, θα αποτελέσει ένα δυνατό πόλο ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ και θα συσπειρώσει κόσμο που έχει απογοητεύσει η Κουμουνδούρου.
Δεν θα είναι στρωμένος πάντα ο δρόμος του με ροδοπέταλα. Η νίκη Ανδρουλάκη δεν σημαίνει ότι κερδίζει τις ισορροπίες ακόμα στο κόμμα. Θα πρέπει να γίνουν εκλογές, να δημιουργήσει την δική του Κ.Ο και βεβαίως να γίνει και βουλευτής του κόμματος.
Το κυρίαρχο ερώτημα είναι τι θα πράξει μετά τις εκλογές. Εκείνος έχει υποσχεθεί αυτόνομη πορεία. Μόνο που η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία παντού συνεργάστηκε με την Δεξιά.
Ο Scholz του γερμανικού SPD ήταν χρόνια υπουργός της Merkel και τώρα και πάλι συνεργάζεται με φιλελεύθερους και πράσινους. Η κυρίαρχη άποψη είναι ότι εφόσον η συμβολή του θα είναι αναγκαία για να μην οδηγηθούμε σε ακυβερνησία, θα δώσει χείρα βοηθείας στη Ν.Δ.
Η στροφή του ΣΥΡΙΖΑ στην αντιδεξιά ατζέντα
Στο μέτωπο του ΣΥΡΙΖΑ μόνο καλά δεν θα πάνε τα πράγματα το 2022. Ας ξεχάσουμε ότι κυβέρνησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝ.ΕΛΛ., ο Αλέξης Τσίπρας από την στιγμή που έχασε τις εκλογές το 2019 δεν έκανε τίποτα να αλλάξει το κόμμα. Αν είχε κάνει το κόμμα του σοσιαλδημοκρατικό, τότε θα είχε κρατήσει όλον αυτόν τον κεντρώο κόσμο που βλέπει Πολάκη και στρίβει… στενό.
Αν είχε πράξει ό,τι και ο Ανδρέας Παπανδρέου μετά το 1974 που «καθάρισε» σιγά σιγά ακροαριστερούς και τροτσκιστές από το ΠΑΣΟΚ, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ θα είχε μία πιθανότητα να είναι η γνήσια έκφραση του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Αντ’ αυτού περιχαρακώθηκε στα στεγανά του 3%.
Δεν προχώρησε σε συνέδριο, δεν έκανε εκλογή από την βάση – είναι κάτι που όλοι οι συριζαίοι ζηλεύουν στο ΠΑΣΟΚ. Νομοτελειακά, δεν διέγραψε κανέναν, εκτός από τον Κοντονή και τώρα τελευταία τον ασήμαντο, πλέον, γι’ αυτόν Κουρουμπλή. Είναι σίγουρο ότι όσο περνάει ο καιρός ο Αλέξης Τσίπρας θα ακολουθήσει τον δρόμο της αντισυστημικής ψήφου με βαθιά αντιδεξιά ατζέντα, με σκληρή αντιμητσοτακική ρητορική θα προσπαθήσει να παραμείνει αυτός το αντίπαλο δέος του Μητσοτάκη.
Συνοψίζοντας, το πολιτικό σκηνικό το 2022 θα έχει μετακινήσεις και αναδιατάξεις. Αναμφίβολα θα έχουμε διαρροές από τον ΣΥΡΙΖΑ στο ΠΑΣΟΚ και από τα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας σε άλλα κόμματα του ίδιου χώρου.
Εκεί δεν υπάρχει μία μεγάλη προσωπικότητα να ενώσει όλη αυτή την αδιευκρίνιστη και δυσαρεστημένη ψήφο. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εφόσον λήξει η πανδημία και αρθούν τα σκληρά μέτρα, εφόσον δεν υπάρξει ζήτημα εθνικό, θα μπορέσει να τους επαναπροσεγγίσει χωρίς να γνωρίζει αν θα είναι αποτελεσματικός. Το σίγουρο είναι ότι το 2022 θα είναι έτος ανάπτυξης και αυτό θα πρέπει να αποτυπωθεί όχι μόνο σε αριθμούς αλλά και σε εισόδημα.
