Η Die Welt επικρίνει τον Ερντογάν για τις μεταρρυθμίσεις του

«Ο Τούρκος πρόεδρος ως αγωνιστής υπέρ των ελευθεριών; Ένας αυταρχικός ηγέτης επιστρέφει στο δρόμο της δημοκρατίας; Το πιθανότερο είναι πως ο Ταγίπ Ερντογάν υποκρίνεται», γράφει η Die Welt με τίτλο «Υποκριτική η στάση Ερντογάν».

Ποιοι είναι ωστόσο οι λόγοι που ωθούν τον Τούρκο πρόεδρο σε αυτό το βήμα, διερωτάται η εφημερίδα:

Το πολυπόθητο καλό κλίμα πριν τις διεθνείς συνομιλίες

«Πρώτον: Σε τρεις εβδομάδες οι ευρωπαίοι ηγέτες θα ασχοληθούν και πάλι με τις σχέσεις ΕΕ-Τουρκίας. Και ο Ερντογάν ενδιαφέρεται για την βελτίωση του κλίματος πριν τη σύνοδο. Από τα τέλη του 2020 προσπαθεί να προσεγγίσει και πάλι τους Ευρωπαίους. Ακόμα και με την Αθήνα βρίσκεται σε διάλογο. Μόλις μερικούς μήνες νωρίτερα η Ελληνοτουρκική διένεξη παραλίγο να οδηγούσε σε στρατιωτική σύρραξη. Κάτι τέτοιο όμως θα προκαλούσε σκληρές οικονομικές κυρώσεις από Ευρωπαϊκής πλευράς, οι οποίες δεν θα συνέφεραν σε καμία περίπτωση τον Ταγίπ Ερντογάν.

Η κατρακύλα της λίρας που πιέζει

Δεύτερον: Ο Ταγίπ Ερντογάν συνειδητοποιεί πλέον σε πόσο άσχημη κατάσταση βρίσκεται η τουρκική οικονομία. Και δεν είναι μόνο η πανδημία. Εδώ και καιρό η τουρκική λίρα πηγαίνει από υποτίμηση σε υποτίμηση γεγονός που οφείλεται στην εμμονή του τούρκου προέδρου σε μια πολιτική χαμηλών επιτοκίων.

Αυξανόμενη δυσαρέσκεια και διάλυση εκ των έσω

Τρίτον: Όσο η οικονομία πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, τόσο εντείνεται η δυσαρέσκεια του Τουρκικού πληθυσμού. Εδώ και καιρό το κυβερνών ΑΚΡ βρίσκεται σε κρίση. Το 2019 έχασε στις αυτοδιοκητικές τους κορυφαίους δήμους της χώρας Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη. Επιπλέον δύο παλιοί πολιτικοί συνοδοιπόροι του προέδρου, ο Αλί Μπαμπατσάν και ο Αχμέντ Νταβούτογλου προχώρησαν στην ίδρυση δικών τους κομμάτων. Και σαν μην έφθαναν αυτά, με πρόεδρο των ΗΠΑ τον Τζο Μπάιντεν, ο πρόεδρος Ερντογάν ανησυχεί, δικαίως, πως η εποχή που έκανε ότι ήθελε έχει περάσει ανεπιστρεπτί.

Από τη πλευρά τους οι Ευρωπαίοι καλά θα κάνουν να μην πέσουν στη παγίδα του Ερντογάν. Κι ας είναι σημαντικές για την ΕΕ στενές σχέσεις στην πολιτική ασφαλείας. Όχι όμως με κάθε τίμημα. Η συνεργασία πρέπει να βασίζεται σε κοινές αξίες και όχι μόνο σε μια πολιτική συμβολισμών», καταλήγει με νόημα η εφημερίδα.